Η Ρωσία εισέρχεται σε μια νέα εποχή με τον θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι, καθώς ο πρώην ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης από επικριτής του Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να μετατραπεί σε σύμβολο της εξουσίας του.
Ο Ρώσος πολιτικός πέθανε μια μέρα πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος για τις εκλογές στις 15 με 17 Μαρτίου αναφέρει το France 24, με τον Ρώσο πρόεδρο να αντιμετωπίζει μόνο τρεις υποψηφίους, που δεν διαφωνούν με τις αποφάσεις του. Ο Ναβάλνι δεν μπορούσε να πάρει μέρος, όμως ήταν ο μοναδικός με έρεισμα στην κοινωνία που διαφωνούσε με το Κρεμλίνο.
Τα αίτια θανάτου παραμένουν αδιευκρίνιστα, αλλά ο χρόνος και το μέρος που έφυγε από τη ζωή μαρτυρούν τις συνέπειες για όποιον διαφωνεί με τους κανόνες της ρωσικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με τη Διεθνής Αμνηστία, ήταν φυλακισμένος σε πρώην γκούλαγκ της Σιβηρίας που χτίστηκε το 1960 και δύο τελευταίες δεκαετίες μετατράπηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας με την ονομασία «σωφρονιστικό κέντρο N°3».
Στη συγκεκριμένη δομή, οι κρατούμενοι πρέπει να ξυπνάνε στις 5 το χάραμα ακούγοντας τον ρωσικό εθνικό ύμνο, αποφεύγουν τη μεταξύ τους επαφή και κάνουν μήνες, έως και χρόνο, μέχρι να δεχθούν μια ολιγόλεπτη επίσκεψη. Αυτή η φυλακή και αντίστοιχα σωφρονιστικά ιδρύματα είναι διάσημα στη Ρωσία μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, γιατί αρκετοί φυλακισμένοι στρατολογούνται για το μέτωπο, με την υπόσχεση να πάρουν λεφτά και αμνηστία.
Το ρωσικό κράτος και ιδιωτικές εταιρείες πλημμύριζαν τα social media με σχετικές προπαγανδιστικές αναρτήσεις για μια νέα ζωή, όμως οι λογαριασμοί του Ναβάλνι έδιναν εναλλακτική, με τον ίδιο να χαρακτηρίζει τον πόλεμο «βλακεία του Πούτιν για να κλέψει δύναμη και εξουσία».
«Δεν συνειδητοποιούμε πόσο δυνατοί είμαστε»
«Αν αποφασίσουν να με σκοτώσουν, τότε αυτό σημαίνει ότι είμαστε απίστευτα δυνατοί και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη και να μην τα παρατήσουμε. Δεν συνειδητοποιούμε πόσο δυνατοί είμαστε στην πραγματικότητα», είχε πει κάποτε ο Αλεξέι Ναβάλνι στο CNN, σύμφωνα με το US News.
Η φράση είναι κλισέ με στόχο να δώσει ελπίδα, όμως ανεξαρτήτως αν κάποιος διαφωνούσε ή συμφωνούσε με τη δράση του, η πραγματικότητα δείχνει πως ο θάνατος του μπορεί να στρώσει το δρόμο στην εκμετάλλευση της δυτικοποιημένης κοινωνικής ρωσικής δύναμης.
Ο Ναβάλνι είχε στενές σχέσεις με τη Δύση και επηρέαζε Ρώσους που έχουν επαφή με τη δυτική κοινωνία, δηλαδή μια οικονομική και εκπαιδευτική επιφάνεια. Τώρα που πέθανε, το Κρεμλίνο θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό του, με στόχο να αξιοποιήσει τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα για να εκσυγχρονίσει το κράτος και να μη μείνει πίσω από τη Δύση με το πέρασμα του χρόνου, αλλά και λόγω των κυρώσεων.
Όσο ήταν στη ζωή ο Αλεξέι Ναβάλνι, ήταν μόνιμος «πονοκέφαλος» για τη ρωσική κυβέρνηση, καθώς αποδείκνυε ότι μπορεί κάποιος να φέρει αντίσταση και να ζήσει. Όμως, ο θάνατος του σηματοδοτεί την παντοδυναμία του Πούτιν και πως στη Ρωσία ανταμείβονται και φυσικά επιβιώνουν μόνο όσοι υπηρετούν τις βουλές του Ρώσου προέδρου.
Έτσι, η φράση του σπουδαίου Λέων Τολστόι για τη δομή εξουσίας στη Ρωσία, μπορεί να περιγράψει τη χλιαρή αντίδραση του Κρεμλίνου για τον θάνατο του Ναβάλνι: «Κάποτε οι κακοποιοί λήστεψαν τους δικούς τους ανθρώπους, ενώ στρατολόγησαν στρατιώτες και δικαστές για να φυλάξουν τα νώτα τους. Τώρα γιορτάζουν για αυτά που συμβαίνουν».