«Μας λείπουν αναισθητικά, μας λείπουν τα ηρεμιστικά, δεν έχουμε μορφίνες. Στη Γάζα πραγματοποιούμε πολλά χειρουργεία με τη μισή δόση αναισθησίας, είναι φρικτό», αφηγήθηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Λέο Κανς, ο επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (MSF) στην Ιερουσαλήμ , που είναι αρμόδιος για τα Παλαιστινιακά Εδάφη. «Κάποιες φορές, κάποιες χειρουργικές επεμβάσεις γίνονται χωρίς αναισθησία», πρόσθεσε.
Στα μέσα αυτής της εβδομάδας ο Κανς περιέγραψε τον ακρωτηριασμό του ποδιού ενός 10χρονου παιδιού, «στο πάτωμα του νοσοκομείου, στον διάδρομο, επειδή όλα τα χειρουργεία ήταν γεμάτα». Στο παιδί δεν είχε δοθεί πλήρης αναισθησία. «Η μητέρα του ήταν εκεί, η αδελφή του επίσης. Παρακολουθούσαν την επέμβαση (…) στο πάτωμα», πρόσθεσε, επικαλούμενος τις φωτογραφίες και τα βίντεο που του έχουν στείλει οι ομάδες των MSF.
Ανέφερε επίσης την περίπτωση ενός άλλου παιδιού, 12 ετών, που φέρει εγκαύματα στο 60% του σώματός του και οι γιατροί αναγκάζονται να του αλλάζουν γάζες αφού του χορηγούν μόνο παρακεταμόλη. «Είναι δύσκολο να το αντέξει» το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που αναγκάζεται να θέτει προτεραιότητες, ανάλογα με τη σοβαρότητα των τραυμάτων.
Ο Κανς ζήτησε να σταματήσουν αμέσως οι βομβαρδισμοί και να σταλούν φάρμακα στη Γάζα.
Μεταξύ των θυμάτων υπάρχουν «πάρα πολλά παιδιά και γυναίκες και αυτό μας κάνει να λέμε ότι γίνονται βομβαρδισμοί αδιακρίτως», πρόσθεσε.
Ο Κανς είπε ότι έχει κάποια περιορισμένη επαφή με τα μέλη των MSF στη Γάζα, χάρη σε δύο δορυφορικά τηλέφωνα. «Είναι σχεδόν αδύνατο να συντονίσουμε τη δράση μας αφού διακόπηκαν οι τηλεπικοινωνίες στη Λωρίδα της Γάζας από το βράδυ της Παρασκευής», τόνισε.
Η προτροπή του ισραηλινού στρατού προς τους κατοίκους να εκκενώσουν τη βόρεια Λωρίδα της Γάζας και να κατευθυνθούν στα νότια είναι «σαν να ζητούν από τους γιατρούς να εγκαταλείψουν τους ασθενείς τους», εξήγησε. Σε κάθε περίπτωση «δεν μπορείς να πας πουθενά όπου θα είσαι ασφαλής» καθώς οι βομβαρδισμοί είναι εξίσου σφοδροί και στα νότια, υποστήριξε.
Οι MSF έχουν περίπου 230 εργαζόμενους στη Λωρίδα της Γάζας. Πολλοί έχουν χάσει τα σπίτια τους και περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας αναζητώντας νερό και τρόφιμα, είπε ο Κανς, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την «καταλληλότητα του νερού».