Διαταραχές της περιόδου, αποβολές, δυσκολία στη σύλληψη, αίσθημα πόνου στη διάρκεια του σεξ, αλλά και αύξηση του όγκου της μήτρας, είναι μερικές, μόνο, από τις συνέπειες της εμφάνισης ινομυωμάτων. Πρόκειται για μικρά καλοήθη ογκίδια που αναπτύσσονται στη μήτρα. Οι επιστήμονες αποδίδουν τη δημιουργία των ινομυωμάτων στις ορμόνες και επισημαίνουν ότι μία στις δύο γυναίκες παρουσιάζει, σε κάποια φάση της ζωής της, τέτοιου είδους ενοχλητικές αλλοιώσεις.

Υπάρχουν τριών ειδών ινομυώματα, το κάθε ένα με τις δικές του ιδιαιτερότητες, δυσκολίες, αλλά και θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Ινομυώματα μέσα στο τοίχωμα της μήτρας

Εφόσον το μέγεθος αυτών των ινομυωμάτων παραμένει σχετικά μικρό, γύρω στα 2 εκατοστά, τότε δεν δημιουργούν ιδιαίτερες δυσκολίες ή αίσθημα δυσφορίας στη γυναίκα. Το πιθανότερο είναι, η παρουσία τέτοιων ινομυωμάτων να συνοδεύεται από μια ελαφριά ανατομική αλλοίωση της μήτρας, καθώς μπορεί να σημειωθεί αύξηση του όγκου της, ωστόσο δεν παρατηρείται κάποια άλλη σοβαρή ενόχληση που να επιβάλλει την αφαίρεση αυτών των ινομυωμάτων. Όταν, ωστόσο, σημειωθεί αύξηση του μεγέθους τους, τότε πρέπει να παρέμβουμε θεραπευτικά. Και αυτό διότι μπορούν να δημιουργηθούν τα εξής προβλήματα:

-Αλλάζει εντυπωσιακά το σχήμα του ενδομητρίου.

-Σημειώνεται αυξημένη ροή αίματος κατά την περίοδο

-Παρατηρούνται δυσκολίες στη σύλληψη

Ινομυώματα προς τα κοιλιακά όργανα

Τα ινομυώματα αυτά, γνωστά και ως υπορρογόνια, σε γενικές γραμμές δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που θα αναπτυχθούν σε τέτοιο μέγεθος ώστε να επηρεάζουν τη λειτουργία του ενδομητρίου. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυξάνονται προς το εξωτερικό της μήτρας, δηλαδή προς τα κοιλιακά όργανα. Δεν είναι απαραίτητη η αφαίρεσή τους, καθώς συνήθως δεν ταλαιπωρούν τη γυναίκα, ούτε με πόνους, ούτε με προβλήματα στη σύλληψη. Εάν, ωστόσο, αυτού του είδους τα ινομυώματα συγκρατούνται με τη μήτρα μέσω ενός μίσχου, τότε καλό είναι να προχωρήσουμε στην αφαίρεσή τους, καθώς αυτά- τα μισχωτά ινομυώματα- έχουν την τάση να αυξάνονται σε μέγεθος και να εμποδίζουν τη λειτουργία γειτονικών οργάνων.

Ινομυώματα στο εσωτερικό της ενδομήτριας κοιλότητας

Αυτού του είδους τα ινομυώματα ευθύνονται για τις διαταραχές στη ροή του αίματος της περιόδου, καθώς και για προβλήματα γονιμότητας, καθώς η παρουσία τους συνήθως επηρεάζει τη μορφολογία και την υφή του ενδομητρίου. Κατά κανόνα πρέπει να αφαιρούνται, ιδίως εάν η γυναίκα κάνει προσπάθειες να συλλάβει, δεδομένου ότι η παρουσία ινομυωμάτων στην ενδομήτρια κοιλότητα εμποδίζει την εμφύτευση των εμβρύων.

Πότε πρέπει να αφαιρεθούν τα ινομυώματα

Αν και η πιθανότητα ένα ινομύωμα να εξελιχθεί σε καρκινικό όγκο είναι εξαιρετικά μικρή, εντούτοις καλό είναι να αφαιρούνται εάν αναπτυχθούν πολύ σε μέγεθος. Και αυτό διότι μπορούν να δημιουργήσουν σημεία νέκρωσης ή να επηρεάσουν τη λειτουργία του εντέρου και της ουροδόχου κύστης. Ωστόσο, πριν αποφασίσει μια γυναίκα να τα αφαιρέσει, οφείλει να παρακολουθεί την εξέλιξή τους στη διάρκεια του χρόνου. Εάν μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, αν η υφή τους είναι τέτοια που επηρεάζει τη γονιμότητα, αν προκαλούν αιμορραγίες ή εάν ενοχλούν τα γειτονικά όργανα, τότε δεν υπάρχει λόγος να παραμένουν στη μήτρα, πολύ περισσότερο εάν η γυναίκα είναι νεαρής ηλικίας. Σε μεγαλύτερες γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας, καθώς η ανάπτυξη των ινομυωμάτων σταματά μόλις μειωθεί η ποσότητα των οιστρογόνων. Σταδιακά, στις γυναίκες αυτές, τα ινομυώματα «μαραίνονται» και μικραίνουν σε μέγεθος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο τακτικός έλεγχος είναι απαραίτητος. Το υπερηχογράφημα κόλπου μπορεί να μας δείξει- στις περισσότερες περιπτώσεις- εάν έχουμε να κάνουμε με προβληματικά ινομυώματα. Θα πρέπει, όμως, η γυναίκα να επαναλαμβάνει τον έλεγχο κάθε 6 με 12 μήνες…

Θεραπεία

Τρεις είναι οι ενδεδειγμένες μέθοδοι για την εκρίζωση των ινομυωμάτων. Η λαπαροσκοπική χειρουργική αφαίρεση είναι αυτή που κερδίζει διαρκώς έδαφος τα τελευταία χρόνια. Φυσικά υπάρχει και η κλασική και δοκιμασμένη μέθοδος της λαπαροτομίας (με ανοιχτή κοιλιακή τομή), αλλά και η νεότερη λύση της υστεροσκοπικής μεθόδου, κατά την οποία εφαρμόζεται διαθερμία ή λέιζερ. Υπάρχει, ωστόσο, ακόμη μία εναλλακτική λύση, η οποία προτείνεται κυρίως σε γυναίκες μεγάλης ηλικίας ή με πολύ μεγάλα ινομυώματα, και αυτή η λύση είναι η υστερεκτομή, η αφαίρεση, δηλαδή, της μήτρας.

Λαπαροσκοπική μέθοδος. Απαιτεί απόλυτη εξειδίκευση από τον γυναικολόγο που θα αναλάβει να την κάνει, καθώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα ινομυώματα. Κριτήριο για την επιλογή της συγκεκριμένης μεθόδου αποτελεί το μέγεθος αλλά και η θέση όπου βρίσκονται τα ινομυώματα. Το γεγονός ότι η γυναίκα έχει πολύ καλή μετεγχειρητική πορεία και σύντομη ανάρρωση, σε συνδυασμό με το ότι δεν γίνονται μεγάλες τομές, κάνει τη λαπαροσκοπική μέθοδο πραγματικά δημοφιλή.

Μέθοδος λαπαροτομίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος- με ανοιχτή κοιλιακή τομή- υπερτερεί της λαπαροσκοπικής μεθόδου στο γεγονός ότι ο χειρουργός μπορεί να αφαιρέσει οποιοδήποτε ινομύωμα, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τη θέση όπου αυτό εντοπίζεται. Δεν παύει, όμως, να είναι ένα «μεγάλο» χειρουργείο, με αναισθησία, μεγαλύτερες τομές και ενδεχόμενη μετεγχειρητική αιμορραγία. Βεβαίως η μετεγχειρητική αιμορραγία μπορεί να σημειωθεί και με την προηγούμενη μέθοδο- τη λαπαροσκοπική. «Εάν αυτή η αιμορραγία δεν μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο…», επισημαίνει ο κ. Τζεφεράκος, «…τότε αναγκαστικά πρέπει να προχωρήσουμε σε αφαίρεση της μήτρας».

Υστεροσκοπική μέθοδος. Είναι η λιγότερο επεμβατική μέθοδος, καθώς δεν γίνονται τομές ενώ έχει και τις λιγότερες πιθανές επιπλοκές. Το χαρακτηριστικό της μεθόδου είναι ότι η επέμβαση για την αφαίρεση των ινομυωμάτων γίνεται μέσω ενός μικρού καθετήρα και μιας μίνι κάμερας η οποία εισάγεται στη μήτρα. Μέσω αυτού του «φιλικού εξοπλισμού» το ινομύωμα αφαιρείται, είτε με διαθερμία είτε με λέιζερ. Η μέθοδος θεωρείται, μάλιστα, ιδανική για τις δύσκολες περιπτώσεις εκείνων των ινομυωμάτων που έχουν αναπτυχθεί στο εσωτερικό της ενδομήτριας κοιλότητας.

Η γυμναστική διώχνει τα ινομυώματα

Πρόσφατα, Αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι η συστηματική σωματική άσκηση εμποδίζει την ανάπτυξη ινομυωμάτων στη μήτρα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε γυναίκες 35-49 ετών, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην Αμερικανική Επιθεώρηση Επιδημιολογίας, όσες γυμνάζονταν τουλάχιστον 7 ώρες την εβδομάδα είχαν κατά 40% μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης ινομυωμάτων από εκείνες που έκαναν γυμναστική λιγότερο από δύο ώρες την εβδομάδα. Οι επιστήμονες αποδίδουν τη δημιουργία των ινομυωμάτων στις ορμόνες. Η γυμναστική επηρεάζει την παραγωγή ορισμένων ορμονών που εμποδίζουν τη δημιουργία όγκων, είτε είναι κακοήθεις είτε καλοήθεις, όπως τα ινομυώματα.

Πηγή: healthpress.gr