H ιππασία έκανε το ντεμπούτο της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 1900 και ανάμεσα στα πέντε αγωνίσματα που πήραν μέρος οι αναβάτες με τα άλογά τους, ήταν και δυο που έμελλε να είναι η πρώτη και τελευταία φορά τους: το άλμα εις μήκος και το άλμα εις ύψος.
Ήταν η πρώτη φορά που δυο παραδοσιακά ανθρώπινα αγωνίσματα μεταφέρθηκαν στην επικράτεια των αλόγων. Και η τελευταία φυσικά.
Στο άλμα εις μήκος, οι 17 διαγωνιζόμενοι αναβάτες πέρασαν εύκολα το όριο των 4,5 μέτρων, δεν τα κατάφεραν ωστόσο όλοι στα 4,9 μέτρα. Χρυσός ολυμπιονίκης αναδείχτηκε ο βέλγος αξιωματικός Constant van Langhendonck, το άλογο του οποίου (Extra Dry το έλεγαν) πήδηξε στα 6,1 μέτρα και έφυγε με το μεγάλο βραβείο.
Κι αυτό είναι πράγματι ό,τι καλύτερο έχουμε να επιδείξουμε απέναντι στα άλογα, πως ο άνθρωπος πηδά μεγαλύτερη απόσταση στο άλμα εις μήκος δηλαδή! Ο Αμερικανός Ellery Clark, ο πρώτος χρυσός ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος στην Αθήνα το 1896, πήδηξε στα 6,35 μέτρα.
Από τις αρχές του 20ού αιώνα μάλιστα, τα άλματα σκαρφάλωναν σταθερά πάνω από τα 7 μέτρα. Θρύλος ήταν εδώ ο Τζέσε Όουενς που έγραψε το 1935 αυτό το 8,13 μέτρα που θα έκαναν 25 ολόκληρα χρόνια να ξεπεράσουν. Το ολυμπιακό ρεκόρ στο άλμα εις μήκος παραμένουν αυτά τα 8,9 μέτρα του Αμερικανού Bob Beamon στους Ολυμπιακούς της Πόλης του Μεξικού το 1968.
Τα οποία ξεπεράστηκαν μόλις μία φορά, το σημερινό παγκόσμιο ρεκόρ στο άθλημα δηλαδή, που κατέχει από το 1991 στο Τόκιο ο επίσης Αμερικανός Mike Powell με τα 8,95 μέτρα του.
Προς υπεράσπιση πάντως των αλόγων, σπεύδει να τονίσει η Ολυμπιακή Επιτροπή, οφείλουμε να σημειώσουμε πως το έδαφος στο στάδιο του Παρισιού το 1900 μόνο ιδανικό δεν ήταν για διαγωνισμούς αλμάτων. Ανθρώπων και αλόγων…
