Η αγάπη των Ρώσων για τη βότκα είναι γνωστή τοις πάσι, με την στενή τους σχέση με αυτό το «ιερό υγρό», όπως το αποκαλούν, να έχει καταγραφεί στην ιστορία από τη γέννηση της χώρας. Καμία περίπτωση δεν είναι πλήρης χωρίς ένα μπουκάλι βότκα και για τους περισσότερους, αποτελεί απαραίτητο «αγαθό» για κάθε νοικοκυριό.
Στη ρωσική ιστορία, λοιπόν, καμία περίσταση δεν μπορεί να συγκριθεί με τη νίκη του Κόκκινου Στρατού επί της ναζιστικής Γερμανίας στις 8 Μαΐου του 1945, η οποία συμπεριλαμβάνεται στο ρωσικό ημερολόγιο ως αργία εθνικής εορτής με το όνομα «Ημέρα Νίκης». Μια τέτοια περίπτωση, όπως καταλαβαίνετε, έπρεπε να εορταστεί δεόντως και όπως ακριβώς της άξιζε: με βότκα.
Τα ξημερώματα της 9ης Μαΐου του 1945, γύρω στη 1:10 π.μ οι πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης άκουγαν από το ραδιόφωνο ότι η ναζιστική Γερμανία είχε υπογράψει την άνευ όρων παράδοσή της στη Σοβιετική Ένωση, το τέλος στην ουσία του αγώνα της ΕΣΣΔ στο Ανατολικό Μέτωπο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ή του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως τον αποκαλούσαν οι Σοβιετικοί. Κατά την διάρκεια του πολέμου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το κράτος έχασε περισσότερα από 26 εκατομμύρια ανθρώπους.
Εκείνο το βράδυ πηγαία χαρά κυρίευσε τους πολίτες του κράτους, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας για τη νίκη ακόμη και με τις πιτζάμες τους! Μάλιστα, ακόμη και μη πότες άρχισαν να πίνουν για να γιορτάσουν το ευτυχές γεγονός… παραδοσιακά!
Η υπερβολική χρήση της βότκας, ωστόσο, σε συνδυασμό με την ανεπάρκειά της κατά την διάρκεια του πολέμου, οδήγησε σε μία μοναδική στα χρονικά της χώρας κατάσταση. Περίπου 22 ώρες μετά την έναρξη του μεγάλου «πάρτι» προς τιμήν της νίκης, και λίγο πριν την επίσημη ομιλία του Στάλιν στο έθνος, ο πληθυσμός της χώρας είχε καταναλώσει όλα τα αποθέματα βότκας που υπήρχαν. Ξεκίνησε, λοιπόν, ένα εθνικό hangover, το οποίο παρουσιαζόταν ως ένα πολύ μικρό «τίμημα» μπροστά στην απελευθέρωση της Ευρώπης από την κυριαρχία της ναζιστικής Γερμανίας.
Όπως περιέγραψε ο ναυτικός πλοηγός Nikolai Kryuchkov στο warhistoryonline.com, «Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς τι συνέβη στις 9 Μαΐου στη Μόσχα. Γιόρτασα την ημέρα της νίκης με την οικογένειά μου και τους γείτονες. Όλοι έπιναν για τη νίκη, για εκείνους που δεν έζησαν να δουν αυτήν την ημέρα, καθώς και για το γεγονός ότι αυτή η αιματηρή σφαγή δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ. Στις 10 Μαΐου ήταν αδύνατο να αγοράσει κανείς βότκα στη Μόσχα, καθώς όλοι ήταν απολύτως μεθυσμένοι».
Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου η Σοβιετική Ένωση δεν είχε μεγάλα αποθέματα βότκας, καθώς το άμυλο και το σιτάρι στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή τροφίμων και την προμήθεια του στρατού. Ωστόσο, η παραγωγή βότκας δεν σταμάτησε εντελώς.
Μέχρι σήμερα η βότκα παραμένει σύμβολο της Ρωσίας. Όταν κοιτάζουμε την ιστορία της Ρωσίας, δεν είναι περίεργο που πόλεις όπως η Μόσχα ξέμειναν από βότκα μετά από ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Ποιος δεν θα χρειαζόταν ένα ποτό, άλλωστε, μετά από τόσα χρόνια τρόμου;