Οκ, το ξέρω ότι κάθε εποχή είχε τις δικές της μεγάλες στιγμές, πρωταγωνιστές και επιτυχίες. Εγώ όμως συνεχίζω να πιστεύω ότι καμία δεν συγκρίνεται με την αμίμητη ελληνική δεκαετία του 80.
Από που να ξεκινήσω..Ας το πιάσουμε απ’ τήν αρχή:
Ποτέ άλλοτε δεν ήμασταν τόσο καλά ντυμένοι
Δεν ξέρω αν ήταν οι βάτες, η ατελείωτη λακ στην περμανάντ, το κολλητό τζιν που όταν γύριζες απ’τη ντισκοτέκ ξάπλωνες και φώναζες τον αδερφό σου να σε βοηθήσει να το τραβήξεις από πάνω σου, τα καναρινί σατέν πουκάμισα ή η άσπρη κάλτσα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξέραμε από μόδα.
Ποτέ άλλοτε δεν ακούγαμε καλύτερη μουσική
Τότε που η Πωλίνα πήγαινε για τρέλες στις Σεϋχέλλες, ο Μιχάλης Ρακιντζής έκανε παρέα με τον Πουφ και ο Γιοκαρίνης νοσταλγούσε το Ροκ Εν Ρολ και την Ευλαμπία. Τότε που τα κορίτσια ξενυχτούσαν με ένα μυστικό (ω! ω!), η Άννα Βισσή είχε έμπνευση και ο Λευτέρης Πανταζής ένιωθε.. ενιωθε.. ενιωθε.. Τα-ρα-χή!
Ποτέ άλλοτε δεν βλέπαμε καλύτερες ταινίες
Ήταν η εποχή όπου μεγάλα υποκριτικά ταλέντα όπως ο Στηβ Ντούζος (aka Μπίλιας) έτρωγε καρπαζιές στο Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα, ο Γαρδέλης τραγουδούσε στην ταράτσα του σπιτιού του την επιτυχία Άντε Σπάσε Ρε Μ@*&κα, και ο Στάθης Ψάλτης τα είχε βάλει με το κωλόπαιδο τον Κυριάκο!
Ποτέ άλλοτε δεν τρώγαμε καλύτερο φαγητό
Δεν ξέρω αν προτιμούσατε τα δρακουλίνια η τα φοφίκο, δεν ειμαι σίγουρος για το πόσο καλά τα καταφέρνατε με τις μπιγκ μπαμπολ και τις τσιχλόφουσκες ή ποιο αυτοκόλλητο ψάχνατε στις Κουκουρουκου, αλλά ένα Καρνεισιον σίγουρα το πίνατε!
Ποτέ άλλοτε δεν μιλούσαμε τόσο σωστά ελληνικά
Έχει ακουστεί ότι εκείνη την περίοδο μέχρι και ο Μπαμπινιώτης με την παρέα του χρησιμοποιούσαν δημοφιλείς εκφράσεις της εποχής όπως «μου τη βγαίνεις με κόκκινο», «μανίτσα» ή «μανουλομάνουλο» (ανάλογα την περίσταση), ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι άκουσαν τότε τον γνωστό καθηγητή σε αμφιθέατρο της σχολής να διαπληκτίζεται με συνάδελφό του λέγοντας του «μη μου τη σπας και μου τι βγαίνεις στο έτσι δικέ μου».
Ποτέ άλλοτε δεν βλέπαμε καλύτερες σειρές και παιδικά στην TV
Εμένα προσωπικά με εκνεύριζε η κλαψιάρα η Κάντυ Κάντυ αλλά τον πήγαινα πολύ τον Δρακουμέλ (τον αληθινό όχι τον Μητσοτάκη) και τον Αστυνόμο Σαίνη. Έβλεπα με θαυμασμό τον Μαγκαιβερ να σώζει δίμετρες ξανθές από τα νύχια της κομμουνιστικής ανατολικής Ευρώπης και να τις φέρνει στην ονειρεμένη Αμερική που είχε για όλους ‘αισ-κριμ’ και ‘κοκα-κόλα’. Έβλεπα τους Ντιουκς και ναι.. αγόραζα και εγώ τα αυτοκόλλητα του Ριτζ Φόρεστερ και της Μπρουκ.
Θα μπορούσαμε να θυμηθούμε και άλλα από αυτή την ιδιαίτερη περίοδο της ζωής μας
Ήταν η περίοδος της ΟΝΕ, του Παπανδρέου, του Κωσκοτά, του Τσοβόλα δώστα όλα, του Χαρρυ Κλυν, του Σαραβάκου, του Γκάλη, του Καμπούρη με αυτές τις δυο βολές, του Πεντοχίλιαρου, της Σουπερ Κατερίνας του Σπορτ Μπιλυ και του Καρατε Κιντ. Η περίοδος της νοικοκυράς που γύριζε κεφάτη απ’του Βερόπουλου, των επιτοκίων του 20%, του Ατάρι, των πλειμομπιλ, του Ρόκυ Μπαλμποα, του Μαικλ Τζακσον, του Μαικλ Τζορνταν και της Πολα Αμπτντουλ.
Ήταν απλά μια όμορφη και ξέγνοιαστη περίοδος της ζωής μας, που παίξαμε, γελάσαμε, κλάψαμε, καψουρευτίκαμε (κάποιο μανούλι), κάναμε σούζες με παπάκι, χορευτικές φιγούρες κάτω από ντισκομπάλα και διαπιστώσαμε ότι η αλήθεια δε βρίσκεται στο λόγο του θεού… αλλά στους Sex Pistols!
