Ραφαήλ-Ραφαέλα: σημαίνει στα εβραϊκά «ο Θεός μας γιατρεύει». Ρομαντικός και ιδιόρρυθμος ο Ραφαήλ δεν κάνει ποτέ κάτι που δεν θέλει. Δύσκολα επηρεάζεται από τη γνώμη των άλλων. Συνήθως ζει κλεισμένος στον εαυτό του. Αντίθετα, η Ραφαέλλα είναι ενθουσιώδης κι έχει ανάγκη απ’ τη συντροφιά των ανθρώπων. Ερωτεύεται και ζηλεύει με το ίδιο πάθος!
Ραχήλ: σύμφωνα με τη Βίβλο ήταν σύζυγος του Ιακώβ και μητέρα του Ιωσήφ και του Βενιαμίν. Γυναίκα με προσωπικότητα και λαμπρό μυαλό, έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και κοιτάζει τα πράγματα σε βάθος. Γι’ αυτό και δεν μιλάει πολύ ούτε επιχειρεί να τραβήξει την προσοχή. Προτιμά μάλιστα να περνάει απαρατήρητη.
Ρέα: κόρη του Ουρανού και της Γης, σύζυγος του Κρόνου και μητέρα όλων των θεών του Ολύμπου, η Ρέα ήταν μια απ’ τις πιο παλιές θεότητες. Αγαπάει τη διασκέδαση, τα ταξίδια και το χρήμα. Η οικονομική ασφάλεια μετράει πολύ γι’ αυτήν, γι’ αυτό διαλέγει ένα πρακτικό επάγγελμα κι έναν εύπορο σύντροφο. Προσπαθεί να τα έχει καλά με όλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο τέλος δεν κάνει πάντα το δικό της.
Ρεβέκκα: σημαίνει στα εβραϊκά «δούλη του Θεού». Ήταν σύζυγος του Ισαάκ. Ακόμη κι όταν δεν είναι ωραία, η γοητεία της προκαλεί αίσθηση. Ασκεί κάποιο μαγνητισμό στους άλλους κι έτσι, ενώ είναι αρκετά εγωίστρια και δεν θυσιάζει εύκολα την καλοπέρασή της για κανέναν, της τα συγχωρούν όλα.
Ρεγγίνα: σημαίνει στα λατινικά «βασίλισσα». Έχει δυνατή προσωπικότητα και της αρέσει να τραβάει την προσοχή. Ακόμη κι αν είναι καλομαθημένη, δεν θα διστάσει στις δύσκολες στιγμές να δουλέψει σκληρά.
Ρόζα: σημαίνει στα λατινικά «τριαντάφυλλο». Και είναι ένα τριαντάφυλλο, που συχνά αργεί ν’ ανθίσει, γιατί η τύχη δεν της είναι πολύ ευνοϊκή στα νεανικά της χρόνια. Έχει πολλά ενδιαφέρ οντα, κυκλοθυμικό χαρακτήρα κι είναι πολύ συνδεδεμένη με τα παιδιά της.
Ρωξάνη: έχει δύσκολο και παράξενο χαρακτήρα. Ανεξάρτητη, προτιμάει να ζει μόνη, παρόλο που ο έρωτας έχει πολύ ευεργετική επίδραση πάνω της. Έχει πολύ γούστο και ξέρει να το καλλιεργεί στην εμφάνισή της και στο σπίτι της.
Σάββας: όνομα αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κλασσικός τύπος οικογενειάρχη, που σέβεται τις παραδόσεις και είναι πολύ συντηρητικός. Συχνά έχει πρόβλημα επικοινωνίας με τα παιδιά του και τους νέους γενικότερα.
Σαβίνα: αγία της Δυτικής Εκκλησίας μαρτύρησε στα τέλη του 3ου αιώνα στο Μιλάνο. Ακούραστη, διαλέγει συνήθως ένα πολύ κινητικό επάγγελμα, που δεν εξαντλεί, όμως τα αποθέματα της ενεργητικότητάς της. αντίθετα, είναι πάντα πρόθυμη να δεχτεί τους φίλους της, να βοηθήσει τους συγγενείς της, ν’ ασχοληθεί με τα κοινά.
Σαμάνθα: προέρχεται από το όνομα Σαμουήλ. Δύσκολα μπορεί κανείς να πείσει τη Σαμάνθα να περιορίσει τις φιλοδοξίες της και τελικά εκείνη είναι που έχει δίκιο. Πιστεύει πως μια γυναίκα έχει δικαίωμα σε μια λαμπρή σταδιοδρομία και σε μια οικογένεια και δίνει μάχη για να το πετύχει.
Σαπφώ: η γνωστή ποιήτρια που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Γυναίκα δυναμική και με πολύ χιούμορ, η Σαπφώ δεν περνάει απαρατήρητη. Κι ούτε το θέλει, απόδειξη ότι διαλέγει συνήθως επαγγέλματα με προβολή.
Σεβαστή: σημαίνει σεβάσμια. Είναι άξια σεβασμού και λατρείας. Ξέρει να επιβάλλεται, έχει δυναμικό χαρακτήρα, βάζει στόχους και δεν υποχωρεί εύκολα. Κάνει φίλους εύκολα και συνήθως έχει το ρόλο του ηγέτη της παρέας. Είναι φιλόδοξη και αγωνίστρια, αλλά δεν ικανοποιείται εύκολα από τη ζωή και τους γύρω της και κυρίως από τον εαυτό της. Η Σεβαστή βάζει ψηλά τον πήχη σε όλα τα πράγματα με τα οποία ασχολείται και αγαπά. Μπορεί να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις της, αλλά η ίδια δύσκολα το αποδέχεται.
Σέργιος, Σεργία: άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συνεπείς, οργανωτικοί και θετικοί χαρακτήρες, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Δεν τους αρέσει να ξεφεύγουν απ’ το πρόγραμμά τους και κινδυνεύουν να γίνουν πο λύ σχολαστικοί.
Σόλων: (πιθανώς από το ρήμα σέλλω: σείω), ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης. Ο γνωστός Αθηναίος νομοθέτης, ποιητής και φιλόσοφος ένας απ’ τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Πολύ προσεκτικός και σχολαστικός, κολλάει πολλές φορές στη λεπτομέρεια και μπορεί να του ξεφύγει κάτι πολύ σημαντικό. Ανεξάρτητος, σπάνια δουλεύει σαν μισθωτός. Οι γυναίκες αποτελούν γι’ αυτόν ένα αναπάντητο ερωτηματικό.
Σοφία: σημαίνει «ευφυΐα», «δεξιότης». Συμβολίζει το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Είναι πολύ απαιτητική από τη ζωή και τους ανθρώπους. Έχει πολλά ενδιαφέροντα και μεγάλη έφεση στα γράμματα. Διαθέτει φαντασία και ξέρει να διηγείται ωραία. Της αρέσει να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής.
Σοφοκλής: (σοφός + κλέος), ο έχων δόξα σοφού. Ο δεύτερος μεγάλος τραγικός ποιητής μετά τον Αισχύλο. Έγραψε 123 έργα από τα οποία σώζονται επτά τραγωδίες του. Δίκαιος και καλός χαρακτήρας, του αρέσει να παίρνει πρωτοβουλίες και να καθοδηγεί τους άλλους. Τον ενδιαφέρουν πολύ τα κοινά και ασχολείται συχνά με την πολιτική.
Σπυρίδων, Σπυριδούλα: ο άγιος Σπυρίδων, έζησε τον 4ο αιώνα και καταγόταν από την Κύπρο. Βλέπουν πολύ ρομαντικά τη ζωή και όταν απογοητευτούν κλείνονται στον εαυτό τους ή κοιτάζουν να βρουν μια ήσυχη δουλειά, που να τους εξασφαλίζει κάποια ανεξαρτησία.
Σταμάτης: ήσυχος άνθρωπος. Δίνει σημασία στην καλοπέραση και απεχθάνεται τους καβγάδες. Αποφεύγει τους μπελάδες και τις κακοτοπιές και προτιμάει να ασχολείται με το σπίτι του, τον κήπο του και τα διάφορα χόμπι του. Αυτός/ή που σταματάει κάτι.
Σταύρος, Σταυρούλα: από τον τίμιο Σταυρό. Ο Σταύρος είναι λιγομίλητος κι εργατικός. Έχει μεγάλη επιδεξιότητα στα χέρια. Είναι καλός φίλος και σύζυγος. Η Σταυρούλα είναι νευρική και οξύθυμη. Πολύ περήφανη, δε λέει ποτέ τα προβλήματά της. Τα παιδιά αποτελούν γι’ αυτήν παράγοντα ισορροπίας.
Στέλλα: σημαίνει στα λατινικά «αστέρι». Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, η Στέλλα έχει συχνά διάφορες μανίες, όπως με την υγιεινή διατροφή, το νοικοκυριό κ.α. Φροντίζει πολύ την υγεία της και την εμφά νισή της κι αγαπάει τη φύση και τα ταξίδια.
Στέφανος, Στεφανία: αρχαίο όνομα. Σοβαρός, συντηρητικός και αυστηρός, ο Στέφανος ξεχνάει όλες τις αναστολές και τους φόβους του όταν είναι να αγωνιστεί για κάποιο ιδανικό. Παιχνιδιάρα, ζωηρή και άφοβη, η Στεφανία είναι εντελώς διαφορετική προσωπικότητα, που ξέρει να χαίρεται τη ζωή.
Στυλιανός, Στυλιανή: άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Βλέπουν τη ζωή με κάποια αποστασιοποίηση και δεν παίρνουν τίποτα πολύ στα σοβαρά. Το γέλιο αποτελεί το όπλο τους, με αποτέλεσμα να τους τα συγχωρούν όλα. Εργατικοί και ευσυνείδητοι, είναι πολύ καλοί επαγγελματίες.
Σύλβια: από τη λατινική λέξη «Silva» που σημαίνει «δάσος». Ανήσυχη και αγχώδης, μπορεί ν’ αποδώσει στη δουλειά της μόνο αν την ενδιαφέρει πραγματικά. Ο πολύς κόσμος την ενοχλεί και έχει λίγους, αλλά καλούς φίλους. Είναι πολύ καλή οικοδέσποινα και πολύ τρυφερή μητέρα.
Συμεών: όνομα πολλών προσώπων της Αγίας Γραφή. Του αρέσει η μάθηση κι έχει μεγάλη κλίση στη διδασκαλία. Τα παιδιά αγαπούν την παρέα του. Έχει την ικανότητα να διαβάζει τη σκέψη των άλλων.
Σωκράτης: (σώζω + κράτος), ο σωτήρ του κράτους. Μια από τις μεγαλύτερες ηθικές μορφές της αρχαιότητας και κατά τον Πλάτωνα «ο άριστος, δικαιότατος και σωφρονέστατος των Ελλήνων». Ιδανικός σαν δημόσιος λειτουργός, έχει πάθος με τη δικαιοσύνη και μπορεί να θυσιάσει πολλά πράγματα για τα ιδανικά του. Έχει θεωρητικό μυαλό κι οι πρακτικές όψεις της ζωής του είναι αδιάφορες.
Σωτήρης, Σωτηρία: σημαίνει «λυτρωτής», «αυτός που σώζει απ’ το κακό». Έτσι αποκαλείται ο Ιησούς Χριστός. Ο Σωτήρης έχει πάθος με τη μουσική και πολύ συχνά ξέρει να παίζει κάποιο μουσικό όργανο. Είναι πολύ καλοφαγάς και θαυμάσιος μάγειρας. Η Σωτηρία είναι δυναμική και ντόμπρα, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και πολλούς φίλους. Σωτηρία, ελευθέρωση.
Τατιάνα: πολύ ανεξάρτητος και λίγο εκκεντρικός χαρακτήρας, απεχθάνεται τις δεσμεύσεις. Αντίθετα, λατρεύει τη ζωή κοντά στη φύση, τον αθλητισμό και τα ταξίδια.
Τέλης: κυνικός φιλόσοφος από τα Μέγαρα, που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. Ξέρει να ελίσσεται και να πετυχαίνει τους στόχους του. Η δικηγορία του ταιριάζει θαυμάσια, όπως και οι δημόσιες σχέσεις. Συχνά κάνει πάνω από ένα γάμο. Δεν είναι, όμως, φτιαγμένος για οικογενειακή ζωή.
Τερψιχόρη: (τέρπω + χορός), η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα. Η πέμπτη από της Εννιά Μούσες, προστάτης των χορικών ασμάτων και της ορχηστρικής τέχνης. Την παρίσταναν να κρατάει σαν σύμβολα πότε λύρα, πότε αυλούς, κιθάρα ή ψαλτήριο. Ιερό φυτό της ήταν ο κισσός και συνόδευε πάντα τον Διόνυσο στις νυχτερινές τελετές. Κι όμως, η σύγχρονη Τερψιχόρη δεν ζει τη νύχτα. Αντίθετα, τη μέρα είναι γεμάτη δραστηριότητα και συχνά κάνει πάνω από μια δουλειά. Πρακτική και δυναμική γυναίκα, ξέρει να επιβάλλεται στους άλλους. Είναι πολύ καλή συνεργάτης, αλλά η ίδια δεν επιζητεί την προβολή.
Τηλέμαχος: (τηλέ: μακριά + μάχομαι), ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος. Ομηρικός ήρωας, γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης. Είναι ευέξαπτος και γίνεται εύκολα επιθετικός. Πιστεύει πως οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν και δεν τον αγαπούν αρκετά. Η επαγγελματική επιτυχία, όμως, τον ηρεμεί.
Τιμόθεος: ποιητής και μουσικός από τη Μίλητο. Δεν έχει πολύ χιούμορ, αλλά είναι συνεπής, τίμιος κι ειλικρινής. Του αρέσει να κάνει παρέα με ζωντανούς ανθρώπους κι είναι πολύ γενναιόδωρος.
Τιμολέων: (τιμή + λέων), ο ισχυρός ως λέων. Κορίνθιος πολιτικός και στρατιωτικός, αδελφός του τυράννου Τιμοφάνους. Κλειστός, αλλά πολύ φιλόδοξος χαρακτήρας. Του αρέσουν τα τυχερά παιχνίδια και η αλήθεια είναι ότι του φέρνουν τύχη! Το επάγγελμα που επιλέγει τον κάνει να ταξιδεύει πολύ.
Τίτος: ρωμαίος αυτοκράτορας. Αποτελεί πραγματική δύναμη της φύσης. Έχει μεγάλη αντοχή και καθώς φροντίζει πολύ την υγεία του ζει πολλά χρόνια έχοντας την ίδια δραστηριότητα που είχε όταν ήταν νέος.
Τριανταφυλλιά: από το ομώνυμο φυτό. Ιδιαίτερα συνδεδεμένη με τη μητέρα της, έχει ωστόσο τη δική της προσωπικότητα και δεν της αρέσει καθόλου να παίζει διακοσμητικό ρόλο. Έχει μεγάλη επιδεξιότητα στα χέρια.
Τρύφων: όνομα πολλών αρχαίων ιστορικών προσώπων. Του αρέσει να βάζει στόχους στη ζωή και συνήθως τους πετυχαίνει. Σοβαρός και συνεπής στη δουλειά του, πιστός φίλος και καλός οικογενειάρχης, δεν είναι ο άνθρωπος που θα αμφισβητήσει ποτέ το κατεστημένο.
Υακίνθη: προέρχεται από τον υάκινθο. Της αρέσει να φτιάχνει τη ζωή της μόνη της, χωρίς τη βοήθεια κανενός. Πεισματάρα, δεν επηρεάζεται εύκολα απ’ τους άλλους. Αγαπάει τα ζώα, έχει πολύ γούστο και διακοσμεί ωραία το σπίτι της.
Υπατία: φιλόσοφος και μαθηματικός της Αλεξάνδρειας, έζησε στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα. Δυναμική γυναίκα, που επιδιώκει να συνδυάζει καριέρα και οικογένεια και μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά και στα δυο. Έχει κυρίως πρακτικό μυαλό, διαθέτει ευαισθησία και αγαπάει πολύ τα παιδιά. Θυμώνει εύκολα και συγχωρεί εξίσου εύκολα.
Φαίδρα: (φαιδρός = φως), η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη. Κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, σύζυγος του Θησέα. Κλειστός χαρακτήρας, δυσκολεύεται στις σχέσεις με τους ανθρώπους. Ζει σ’ ένα δικό της κόσμο, αφοσιωμένη στον άντρα της, στον οποίο επιβάλλεται, και στη δουλειά της.
Φαίδων: (φως) ο λαμπρός καθ’ όλα. Φιλόσοφος από την Ηλεία, μαθητής του Σωκράτη. Μορφωμένος, πολυταξιδεμένος και κοινωνικός, ο Φαίδων δημιουργεί πολλές συμπάθειες και δεν του λείπουν ποτέ οι παρέες. Στο βάθος είναι, όμως, αρκετά μοναχικός και σπάνια εκδηλώνει τα συναισθήματά του ή τις βαθύτερες σκέψεις του.
Φάνης: λεγόταν ο Έλληνας στρατηγός του Φαραώ Αμασίου, αλλά και η ορφική θεότητα που ξεπήδησε από ένα ασημένιο αυτό που δημιούργησε ο Χρόνος. Είχε χρυσά φτερά και πολλά κεφάλια. Κόρη του ήταν η Νύχτα. Δεν έχει καμιά συναίσθηση του χρόνου και γι’ αυτό είναι πάντα καθυστερημένος στα ραντεβού του. Όμως, το χαμόγελό του είναι τόσο αφοπλιστικό που όλοι τον συγχωρούν και ιδιαίτερα οι γυναίκες, τις οποίες πολύ εύκολα κατακτά.
Φερενίκη: (φέρω + νίκη), η νικηφόρος.
Φιλήμων: μυθολογικός γέρος, ζούσε στη Φρυγία. Δεν θυμώνει ποτέ και βλέπει πάντα τις καλές πλευρές των ανθρώπων και της ζωής. Η απόσταση που τηρεί από τα πράγματα του χαρίζει μακροζωία.
Φίλιππος: (φιλώ + ίππος), ο αγαπών τους ίππους. Όνομα πολλών ιστορικών προσώπων. Ο γνωστότερος ήταν ο Φίλιππος Β΄ πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένας απ’ τους πιο διακεκριμένους πολιτικούς και στρατιωτικούς της αρχαιότητας. Ήρεμος, φλεγματικός, δεν παρασύρεται από φανατισμούς ή πάθη. Πολύ τακτικός, έχει μανία με την καθαριότητα. Ασχολείται πολύ με τον αθλητισμό και δεν έχει ιδιαίτερη έφεση για οικογενειακή ζωή.
Φιλομήλα: (φιλώ + μέλος), η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας.
Φλώρα: θεά της ιταλικής μυθολογίας, αντιπροσώπευε την άνοιξη, τα λουλούδια, τη βλάστηση. Η παρουσία της φέρνει πραγματικά την άνοιξη. Πάντα με το χαμόγελο και πολύ εργατική, είναι όμως αθόρυβη και σεμνή, με αποτέλεσμα να αδικείται συχνά σε σχέση με τις ικανότητές της. Είναι η ιδανική μητέρα.
Φοίβη: όνομα πολλών μυθολογικών προσώπων, μεταξύ των οποίων μια από τις αμαζόνες που σκότωσε ο Ηρακλής. Είναι συνήθως ψηλή και λυγερόκορμη. Συνηθίζει ν’ αφιερώνεται σ’ έναν άνθρωπο ή έναν σκοπό, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα.
Φοίβος: (φάος: φως), ο ακτινοβόλος. Θεός που είχε αρχικά δική του υπόσταση, αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Απόλλωνα. Πολύ περίεργος, τον ενδιαφέρει η μελέτη της ανθρώπινης ψυχής. Γλεντάει και χαίρεται τη ζωή, είναι κοινωνικός και γενναιόδωρος.
Φραγκίσκος, Φραγκίσκη: άγιος της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Φραγκίσκος και η Φραγκίσκη είναι συναισθηματικοί, ζηλιάρηδες και πολύ ερωτιάρηδες! Είναι πολύ ευχάριστοι στην παρέα και ξέρουν να διηγούνται πολύ ωραία τις περιπέτειες που γεμίζουν, συνήθως, τη ζωή τους.
Φρειδερίκος, Φρειδερίκη: όνομα πολλών ηγεμόνων της Ευρώπης. Αυταρχικοί και άκαμπτοι, δεν μπορούν να καταλάβουν πως τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως τα θέλουν και ποτέ δεν υποψιάζονται ότι μπορεί να φταίνε κι οι ίδιοι. Όταν χάνουν το παιχνίδι, αντιδρούν μοιρολατρικά.
Φρίξος: (φρίττω), ο τρομακτικός. Γιος του Αθάμαντα και της Νεφέλης και αδερφός της Έλλης. Τον διαβάζει κανείς σαν ανοιχτό βιβλίο, γιατί του είναι πολύ δύσκολο να προσποιηθεί. Όσα κι αν περάσει στη ζωή του, διατηρεί μια παιδική αθωότη τα, που είναι ακαταμάχητη.
Φρύνη: δεν είναι τυχαίο που ήταν η καλλίστη εταίρα του αρχαίου κόσμου και ίσως όλων των εποχών, η οποία ενέπνευσε μεγάλους καλλιτέχνες με το πάγκαλο σώμα της να δημιουργήσουν θαυμάσια έργα τέχνης, κατάγονταν από τις Θεσπιές της Βοιωτίας, στην πόλη που πιο πολύ από όλους τους Θεούς τιμούσαν τον Έρωτα.
Φωκίων: αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, μαθητής του Πλάτωνα και του Ξενοκράτη. Πολύ έντιμος, προσπαθεί να είναι πάντα σύμφωνος με τις αρχές του. Τον ενδιαφέρουν τα νομικά και διαλέγει συχνά ένα επάγγελμα σχετικό. Είναι λίγο ντροπαλός με τις γυναίκες.
Φώτιος, Φωτεινή: όνομα που προέρχεται από τη Θεία Φώτιση και το έφεραν πολλοί Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης. Ακολουθούν την πορεία που έχουν χαράξει, χωρίς να κοιτάζουν δεξιά ή αριστερά. Θέλουν να βελτιώσουν τη θέση τους, αλλά τους λείπει η διπλωματία. Δε διαλέγουν πάντα τον κατάλληλο σύντροφο. Αυτή που εκπέμπει λάμψη.
Χαρά: σημαίνει ευφροσύνη, ικανοποίηση. Υποκοριστικό της Χαρίκλειας. Έξυπνη κι ευαίσθητη, αγωνίζεται για να μπορέσει να διακριθεί επαγγελματικά. Δημιουργεί συχνά σαδομαζοχιστικές σχέσεις με τους άντρες και βρίσκει μια συναισθηματική ισορροπία μόνο όταν αποκτήσει παιδί.
Χαράλαμπος: άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Προσγειωμένος, δε συγκινείται με ρομαντικά ιδεώδη. Αντίθετα, κυνηγάει πολύ πρακτικούς και χειροπιαστούς στόχους. Έχει όμως καλή καρδιά και καθώς είναι πολύ κοινωνικός, αποκτά εύκολα φίλους και φίλες, αφού έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις γυναίκες!
Χαρίκλεια: ήταν πριγκίπισσα της Αιθιοπίας κι είχε έναν περιπετειώδη έρωτα με τον ωραίο Θεαγένη. Είναι κοινωνική και εξωστρεφής. Δεν προβληματίζεται πολύ, προτιμάει να χαίρεται τη ζωή της. Η οικογενειακή ζωή παίζει, ωστόσο σημαντικό ρόλο γι’ αυτήν.
Χαρίλαος: ο έβδομος βασιλιάς της Σπάρτης. Η δουλειά απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και συνήθως διαπρέπει στο επάγγελμά του. Έντιμος και χωρίς μεγάλες υλικές απαιτήσεις, θέλει πάντα να προσφέρει τους άλλους.
Χρήστος, Χριστίνα: η σωστή ορθογραφία του ονόματος είναι «Χρίστος», αφού προέρχεται απ’ τον Χριστό. Χρήσιμος, ωφέλιμος. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το πείσμα. Ποτέ δεν παραδέχονται ότι έχουν άδικο. Η επιμονή τους τούς κάνει μερικές φορές να πετυχαίνουν τα αδύνατα. Κατά τ’ άλλα ο Χρήστος είναι αρκετά μοναχικός και ιδιόρρυθμος, ενώ η Χριστίνα βρίσκει την ευτυχία στην οικογενειακή και κοινωνική ζωή. Κι οι δυο δίνουν σημασία στην οικονομική ασφάλεια.
Χρίστος: αυτός που χρίστηκε, επαλείφθηκε με λάδι και μύρο.
Χριστιάννα: αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η εξωτερική της εμφάνιση κι η εντύπωση που προκαλεί στους άλλους την απασχολούν πολύ. Συχνά έχει ανταγωνιστικές σχέσεις με τις άλλες γυναίκες. Αγαπάει την πολυτέλεια και, γενικά, την εύκολη ζωή.
Χριστόδουλος: δούλος-υπηρέτης του Χριστού. Του αρέσει να βάζει τον εαυτό του σε δοκιμασία για να δει μέχρι που φτάνουν οι δυνάμεις του. Ο κίνδυνος δεν τον τρομάζει και συχνά έχει κανείς την εντύπωση πως παίζει με τη φωτιά.
Χριστόφορος: σημαίνει «αυτός που φέρει τον Χριστό στην καρδιά του». Αγαπημένο του ρητό είναι «το παν μέτρον άριστον» και πραγματικά δεν υπερβάλλει σε τίποτα. Η καλή οργάνωση της καθημερινής ζωής είναι απαραίτητος παράγοντας για την ψυχική του ηρεμία.
Χρύσανθος, Χρυσάνθη: χρυσό άνθος. Είναι πολύ ευγενικοί και κύριο μέλημά τους είναι να μη δυσαρεστήσουν και να μην πληγώσουν κανένα. Αυτό τους οδηγεί σε υποχωρήσεις, που τους κάνουν μερικές φορές να υποφέρουν.
Χρυσή, Χρυσούλα: όμορφη και χαριτωμένη, αλλά λίγο επιπόλαιη. Έχει πολλές ικανότητες και ταλέντα, που κινδυνεύει να τα αφήσει ανεκμετάλλευτα. Ξοδεύει πολλά χρήματα για την εμφάνιση και τη διασκέδασή της κι αν δεν την βοηθήσει η τύχη μπορεί, σε μεγάλη ηλικία, να αντιμετωπίσει δυσκολίες.
Χρυσηίς: (χρυσός), η πολύτιμη, η χρυσαφένια.
Χρυσόθεμις: κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Σοβαρή και λιγομίλητη, δύσκολα ανοίγει την καρδιά της στους άλλους. Κρίμα, γιατί θα κέρδιζε πολλούς φίλους!
Ωρίων: σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, κυνηγός της Βοιωτίας. Ήταν γίγαντας, πολύ δυνατός και όμορφος και το όνομά του συνδέεται με πολλούς μύθους. Ένας απ’ αυτούς λέει πως ο Ωρίων πέθανε από δάγκωμα σκορπιού. Του τον έστειλε ο Απόλλων για να ματαιώσει την ένωσή του με την Αρτέμιδα, που τον αγαπούσε. Μετά τον θάνατό του έγινε αστερισμός, που τοποθετήθηκε στο αντίθετο ακριβώς σημείο απ’ τον Σκορπιό. Ο αινιγματικός χαρακτήρας του κάνει τους άλλους να θέλουν να τον γνωρίσουν περισσότερο. Ο συμβατικός τρόπος ζωής δεν του ταιριάζει. Αντίθετα, διψάει για περιπέτεια και το επάγγελμά του έχει συχνά σχέση με τη θάλασσα.
