Έγινε μια φορά μια μεγάλη δημοπρασία έργων τέχνης όπου είχαν μαζευτεί οι μεγαλύτεροι συλλέκτες όλου του κόσμου. Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει και αυτός που είχε συγκεντρώσει τα περισσότερα έργα τέχνης στον κόσμο. Άρχισε η δημοπρασία και το πρώτο έργο ήταν ένας πίνακας του Ρέμπραντ που τον είχε φτιάξει όταν είχε ιλαρά. Σηκώνεται τότε πάνω ο μεγάλος
συλλέκτης και με ύφος περιφρονητικό λέει:
– Σιγά το έργο, εγώ έχω τον πίνακα του Ρέμπραντ που τον είχε φτιάξει και με αφθώδη πυρετό! Αυτό εδώ δεν αξίζει μία!
Το επόμενο έργο ήταν ένας πίνακας του Πικάσο που τον είχε ζωγραφίσει σε ηλικία 10 ετών.
Πετάγεται πάλι πάνω ο μεγάλος συλλέκτης και με το ίδιο ύφος λέει:
– Σιγά τον πίνακα, έχω όλα τα έργα του Πικάσο που τα είχε ζωγραφίσει από τα πέντε του μέχρι και τα εννιά του!
Νευριασμένος τότε ένας άλλος συλλέκτης σηκώνεται πάνω και του λέει:
– Καλά, ρε φίλε, εσύ που έχεις όλους τους πίνακες, τον ‘Λένιν στη Γενεύη’ τον έχεις;
– Τι είναι αυτό; Που βρίσκεται; αναφωνεί κατάπληκτος ο μεγάλος συλλέκτης.
– Στο μουσείο της Καζαμπλάνκα, του απαντούν.
Αμέσως ο μεγάλος συλλέκτης βάζει τα τσιράκια του να βρουν το τηλέφωνο του μουσείου. Τελικά παίρνει τηλέφωνο:
– Γεια σας, ενδιαφέρομαι για έναν πίνακα σας, τον ‘Λένιν στη Γενεύη’.
– Μα δε γίνεται να σας τον δώσουμε, είναι μουσειακό κομμάτι, του απαντά ο διευθυντής του μουσείου.
– Σας πληρώνω όσο-όσο, λέει ο συλλέκτης και ρίχνει τον διευθυντή.
Μετά από λίγες μέρες φτάνει ο πίνακας στο σπίτι του συλλέκτη. Γρήγορα γρήγορα τον ανοίγει και τι βλέπει σοκαρισμένος; Βλέπει μια γυναίκα στα τέσσερα να την πηδάει ένας με μεγάλο μουστάκι. Παίρνει αμέσως τηλέφωνο αυτόν που του είχε πει για τον πίνακα:
– Καλά ρε, με κορόιδεψες;
– Για ποιο πράγμα μου μιλάς;
– Για το Λένιν στη Γενεύη, τον πήρα και μου στείλανε έναν πίνακα με μια γυναίκα στα τέσσερα να το κάνει με ένα μουστακαλή!
– Ε, αυτός είναι ο πίνακας.
– Μα καλά, η γυναίκα ποια είναι;
– Η γυναίκα του Λένιν.
– Και ο μουστακαλής;
– Ο Στάλιν.
– Και ο Λένιν;
– Στη Γενεύη!
