Η εφεύρεση της τσίχλας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έμελλε να δημιουργήσει άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο είχε να κάνει με την εναπόθεση της χρησιμοποιημένης τσίχλας.
Η αίτηση ευρεσιτεχνίας το 1897 για το μενταγιόν για τσίχλες ήρθε να δώσει λύση σε όσους θέλουν να διατηρήσουν με ασφάλεια και καθαρότητα τις τσίχλες τους για να τις ξαναχρησιμοποιήσουν αργότερα.
Το εσωτερικό του είναι κατασκευασμένο από μη διαβρώσιμο υλικό, ώστε το σάλιο του στόματος να μην μπορεί να διαβρώσει το μέταλλο. Το μενταγιόν δύναται να φορεθεί ή αν πρόκειται για άνδρα, να τοποθετηθεί στην τσέπη.
Ο φιλόδοξος εφευρέτης σημειώνει ότι δεν υπάρχει λόγος πια να κολλάμε τις τσίχλες όπου να ‘ναι αφού πλέον υπάρχει ειδικό μέρος. Με αυτόν τον τρόπο η τσίχλα μπορεί να μεταφερθεί με ευκολία και μάλιστα χωρίς να λερωθεί ή να πέσει σε λάθος χέρια.
