Είναι από τα μικρότερα νησιά των Κυκλάδων, ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο, παντελώς διαφορετική και από τις δυο τους. Λιμάνι της Σικίνου είναι η Αλοπρόνοια ενώ η Χώρα «μοιράζεται» σε δύο γειτονιές, σε αντικριστές βουνοπλαγιές, το Κάστρο και το Χωριό.
Το Κάστρο είναι οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα, με κάτασπρα σπιτάκια και φροντισμένες αυλές. Στην πλατεία του βρίσκεται η εκκλησία της Παντάνασσας, που χρονολογείται από το 1787 ενώ στο υψηλότερο σημείο του στέκει το μοναστήρι της Χρυσοπηγής, που χρονολογείται από το 1690.
Παρά το μικρό μέγεθός της η Σίκινος έχει δεκάδες ξωκκλήσια, απομεινάρια αρχαίων οικισμών, ξέφωτα με συναρπαστική θέα και φύση και ζωή που προστατεύονται από το δίκτυο Natura 2000. Το πάλλευκο εκκλησάκι της Παναγιάς της Παντοχαράς ήταν επιθυμία- τάμα του Οδυσσέα Ελύτη.
Αν επισκεφτείτε το νησί, ακολουθήστε τον κεντρικό δρόμο – με μήκος περίπου οκτώ χιλιόμετρα- που ξεκινάει από την Αλοπρόνοια και φτάνει μέχρι την Επισκοπή. Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο μνημείο που συμπυκνώνει τον χρόνο και αποτυπώνει πολιτισμούς και θρησκείες που διαδέχθηκαν η μία την άλλη ή και συνυπήρξαν. Χτίστηκε ως ρωμαϊκό μαυσωλείο τον 3ο αιώνα και τον 17ο αιώνα έγινε χριστιανικός ναός.
