Όταν κλήθηκα να γράψω ένα άρθρο για το νησί, απλώς πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα τα μάτια, με χιλιάδες σκέψεις και εικόνες να παρελαύνουν και να κοντράρονται η μια την άλλη για το ποια θα πρωτοαποτυπωθεί σε χαρτί, αλλά και με την αναζήτηση λέξεων αντάξιων της εμπειρίας που λέγεται Κουφονήσι.

Και έτσι, θα ξεκινήσω κατευθείαν με μια βουτιά στα πιο διαυγή και παραδεισένια νερά, λέγοντας πως είναι ο τόπος που κανείς ξανασυστήνεται με τον εαυτό του. Είναι κάτι πέρα από απλές διακοπές καλοκαιρινής ανάπαυλας. Και πώς αλλιώς, αφού φτάνοντας μεσημεράκι στο νησί και χώνοντας κατευθείαν τα δάχτυλά σου στην χρυσαφένια άμμο και την αφήνεις να σε οδηγήσει στα πιο ονειρικά νερά, σχεδόν πάντα με θέα την επιβλητική και συνάμα μαγευτική Κέρο, μόνο να αναρωτηθείς θα σε κάνει.. από το τί μυστικά κρύβει αυτό το σχεδόν μυστηριώδες νησί, μέχρι και αυτά που μπορεί να κρύβεις εσύ ο ίδιος από τον εαυτό σου. Και τότε ξαναβαφτίζεσαι.

Στην αρχή θα σε φλερτάρει η εικόνα της παραλίας δίπλα από το λιμάνι, σαν καρτ ποστάλ με τα πολύχρωμα κυκλαδίτικα καϊκια να σε καλωσορίζουν και να σου μαρτυρούν ταυτόχρονα πως η εμπειρία σου στο νησί θα είναι άλλοτε ζωηρή και παιχνιδιάρικη, όπως τα χρώματά τους και άλλοτε γαλήνια, σαν τα νερά που αυτά επιπλέουν.

Το δε Κάτω Κουφονήσι, ένα ησυχαστήριο από μόνο του, με όλα τα παραπάνω συν κάποιων extra φίλων (κατσικάκια και κοτούλες) και ένα και μοναδικό ταβερνάκι. Ταβερνάκι.. το μαγειρείο του Βενετσάνου, το γραφικό και πλουσιοπάροχο ‘συσσίτιο΄του κάτω νησιού, που στις 12 το βράδυ σβήνει τα δικά του φώτα (τη γεννήτρια δηλαδή) και δίνει πάσα στους προβολείς των αστεριών να σε φωτίσουν, όταν ακόμα απολαμβάνεις τη μπύρα ή τη ρακή σου, ακούγοντας από παρέες να σιγοτραγουδιέται ο Σωκράτης, ο Θανάσης και όλη η παράδοση του τόπου.

Και αφού έχεις συστηθεί με εσένα, ξεκινάει το φλερτ με τους υπόλοιπους που θα συναντάς ξανά και ξανά, από τις παραλίες, το φαγητό, μέχρι και το βράδυ που θα απολαμβάνεις το ποτό σου είτε χορεύοντας, είτε συνομιλώντας με γνώριμα πρόσωπα που συνεχώς πέφτεις πάνω τους, είτε απλώς απολαμβάνοντας την πιο εύλαλη σιωπή με τον γαλαξία για ταβάνι.. γιατί έτσι φαίνονται τα αστέρια πάνω από το νησί, ιδίως όταν δεν μονοπωλεί τα βλέμματα το πορφυρό φεγγάρι, το οποίο μπορείς να το απολαύσεις να ανεβαίνει σιγά σιγά στην παραλία/ταβέρνα του Φοίνικα, όπου ξαφνικά σβήνουν τα φώτα για να ανέβει στην πασαρέλα της θάλασσας το μανεκέν (η πανσέληνος) και άλλοτε από τον Σορόκο, το μπαρ – meeting point με τις μουσικάρες και με σήμα κατατεθέν το δεντρί του που ανταγωνίζεται το φεγγάρι στα φλας από τα κινητά.

Και πάμε να περιηγηθούμε στις υπόλοιπες παραλίες.. Με την Ιταλίδα να δεσπόζει, αλλά και τη θυγατέρα της, το Ιταλιδάκι, που θα σε ξεπλύνουν από ό,τι σε βαραίνει με το που βουτήξεις τρέχοντας, σχεδόν χοροπηδώντας σαν μικρό παιδί στα ρηχά και κρυστάλλινα νερά τους, τον Φοίνικα (το γνωστό τερπνόν μετά του ωφελίμου), που σου προσφέρει απλόχερα βουτιά και ταυτόχρονα ανάσα δροσιάς υπό την φιλόξενη και αμερόληπτη σκιά του, αφού θα τους περιποιηθεί όλους το ίδιο – είτε πουλάνε βραχιόλια, είτε πουλάνε καράβια. Τον Φανό, που αν δεν στρώσεις την πετσέτα σου στην παραλία του ή υπό σκιά στον χώρο του, σίγουρα θα κάνεις μια στάση για να εφοδιαστείς με νερά, καφέδες και σνακ πριν ξεκινήσεις το ταξίδι σου στις πέρα παραλίες. Ακόμη και την παραλία της Άμμου που ενώ βρίσκεται δίπλα από το λιμάνι, δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου για το πόσο καθαρά και αψεγάδιαστα είναι τα νερά της. Και τέλος, το Πορί, στο οποίο δεν νοείται να μην πας έστω και μια φορά με τα πόδια. Και μην νομίζετε πως η διαδρομή θα είναι ξεροσφύρι.. Αρχικά θα σας τρατάρει περνώντας από πάνω της η πιο φυσική Πισίνα (κάπου εδώ να πω πως την αδικεί η λέξη ‘πισίνα’ τέτοια ομορφάδα φυσική – γνώμη μου), έπειτα θα σας κάνει σινιάλο το επιβλητικό Μάτι του Διαβόλου και αν θέλετε να ΄ξεδιψάσετε΄, θα περπατήσετε στα σχεδόν απόκοσμα λευκά βράχια που οδηγούν στο Γάλα. Και κάπου εκεί προτείνω να αφήσετε την ψυχολογία της ύλης (κινητά και φωτογραφικές) και να αφεθείτε στη μαγεία της φύσης !

Ένας ακόμη λόγος που μας έκανε να ερωτευτούμε το νησί, είναι (και ελπίζω να παραμείνει) το γεγονός ότι είσαι μακριά από την ηχορύπανση από τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια της πόλης, αφού είναι όλα τόσο κοντά και ευχάριστα να τα περπατήσεις ή να τα γυρίσεις με το ποδήλατο ! Εναλλακτικά, για τους θαλασσόλυκους και τις Μανταλένες της παρέας, μπορείτε ακόμη να μετακινηθείτε με τα καραβάκια που σας πηγαίνουν από τη μια παραλία στην άλλη σε λιγότερο από 10’, με τακτικότατα δρομολόγια ανά μισάωρο ! Οπότε.. προτείνω να αφήσετε τις έγνοιες και τα αυτοκινητάκια σας πίσω στην Αθήνα να ξεκουραστούν και αυτά μαζί με εσάς.

Το Κουφονήσι είναι το μέρος που θα σε φέρει σε επαφή με την αυθεντικότητά σου, αλλά για να συνεχίσει να το κάνει, θα πρέπει να διατηρήσει και αυτό τη δική του ταυτότητα αναλλοίωτη από τα τζιπ, τα ηχεία στις παραλίες, ακόμα και τα τακούνια ! (Κορίτσια μου, άδικα θα τα κουβαλήσετε, αφού μόλις φτάσετε στο νησί, θα θέλετε και θα μπορείτε να το περπατήσετε και να το χορέψετε ξυπόλητες ! Και σας το λέει παθούσα..)

Για όσους δεν το έχετε επισκεφτεί ακόμα, θα είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Και μην ανησυχήσετε αν δακρύσετε φεύγοντας την ώρα που θα ανοίγει η μπουκαπόρτα του πλοίου.. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο! Until next time.. Γιατί όπως λέει και ένας φίλος, μυημένος στην εμπειρία Κουφονήσι, «πού αλλού να πας;;».

Extra tip: Προτείνω να μην κλείσετε εισιτήρια επιστροφής, αφού το πιθανότερο είναι να τα σκίσετε..!