Η Μαναρόλα, που λέγεται ότι σημαίνει από λατινική παράφραση «μεγάλος τροχός», είναι ένα και μάλιστα το παλιότερο, από τα Cinque Terre, τα πέντε χωριουδάκια δηλαδή που βρίσκονται σκαρφαλωμένα στα απόκρημνα βράχια της νότιας άκρης της Ιταλικής Ριβιέρας, στη Λιγουρία και αποτελούν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Σαν από παραμύθι βγαλμένο, κρέμεται πάνω από το μικρό λιμανάκι με τα απότομα βράχια και τα βαθιά διάφανα καταπράσινα νερά προσφέροντας μια μοναδική θέα σε όποιον ατενίσει σε ένα από τα μπαλκόνια του. Και το πιο εντυπωσιακό; Χρωματα παντού! Ψηλά, κάθετα κτίσματα πολύχρωμα όλα σε μια αρμονία λες και είναι πίνακας ζωγραφικής. Ροζ, κίτρινα, μπλε, μωβ σαν ζαχαρόσπιτα κρέμονται στα βράχια και καλούν τον επισκέπτη να περπατήσει στα όμορφα σοκάκια.
Οι κάτοικοι ζουν από την αλιεία και την οινοποίία αλλά και από τον τουρισμό, κυρίως το καλοκαίρι, καθώς αυτό όπως και τα υπόλοιπα γύρω χωριά αποτελούν πόλο έλξης για όσους θέλουν να περάσουν ήρεμες διακοπές σε ένα χρωματιστό χωριό. Στο χωριουδάκι υπάρχει μάλιστα και το «Μονοπάτι της αγάπης», το Via dell’Amore που ενώνει τη Μαναρόλα με ένα διπλανό χωριό εξίσου όμορφο ενώ στην περιοχή υπάρχουν και άλλα μονοπάτια για πεζοπορία στους λόφους και τους αμπελώνες. Η πλατεία του χωριού, γνωστή και ως Piazza Capellini, χτίστηκε το 2004 προσφέρει στους κατοίκους και τους επισκέπτες τους (κυρίως όσους μένουν κοντά στο τρένο) ένα ήσυχο μέρος για να πιουν τον καφέ τους ενώ το σημείο είναι ιδανικό για παιδιά. Είναι μάλιστα στολισμένα με ψηφιδωτά και σχέδια με ψάρια κάνοντας τους τουρίστες να νομίζουν ότι βρίσκονται κυριολεκτικά σε ένα παραμύθι.
Τα πολύχρωμα, φωτεινά σπίτια αλλάζουν τη διάθεση του επισκέπτη όποια και αν είναι αυτή ενώ τα βαρκάκια, παρκαρισμένα σε σειρά στην άκρη του δρόμου δίνουν την αίσθηση της γαλήνης και της αρμονίας. Τα υπέροχα καταπράσινα και καθαρά νερά στις βραχώδεις ακτές σε προκαλούν να βουτήξεις παρόλο που δεν υπάρχει παραλία παρά μόνο βραχάκια. Όσοι αγαπούν το τολμηρό κολύμπι μπορούν να φτάσουν στο νερό και με μια μικρή σκαλίτσα που υπάρχει εκεί.
Η θέα από την κορυφή του χωριού «κόβει την ανάσα» και λέγεται ότι το καμπαναριό της εκκλησίας που είναι χτισμένη εκεί χρησιμοποιούταν σαν σημείο παρατήρησης για τυχόν πειρατικές επιθέσεις στα ψαροχώρια.
Και τα πέντε ψαροχώρια μπορεί να τα γυρίσει κανείς ακόμη και σε μία μέρα. Αξίζει όμως να καθίσει κανείς δύο ή και τρεις μέρες στο καθένα για να δει την ξεχωριστή ανατολή και το ηλιοβασίλεμα με διαφορετική θέα και τον ήλιο να λαμπυρίζει στα παράθυρα των πολύχρωμων σπιτιών. Οι εικόνες αυτές θα μείνουν αξέχαστες σε όποιον απολαύσει μια διαμονή εκεί…
