Δύο ώρες μακριά από το Τόκιο, βρίσκεται ένα μέρος που κουβαλάει μία ανατριχιαστική ιστορία. Πρόκειται για ένα πυκνό, καταπράσινο δάσος, το οποίο αν κοιτάξεις από ψηλά, με τα δέντρα του να αιωρούνται, θυμίζει θάλασσα. Ο λόγος για το δάσος Aokigahara, το οποίο βρίσκεται στη βάση του όρους Φούτζι.
Το θέαμα, αν μη τι άλλο, είναι εντυπωσιακό. Και βλέποντας το, αν είσαι και τύπος της περιπέτειας, θέλεις να χωθείς μέσα σε αυτό και να περιπλανηθείς ανάμεσα στα ψηλά δέντρα, παρόλο που πρόκειται για ένα μέρος που χάνεσαι εύκολα…. Αλλά όχι μόνο αυτό!
Γιατί, το Aokigahara είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο και ως το «δάσος των αυτοκτονιών»! Οι επισκέπτες του ενθαρρύνονται έντονα να παραμείνουν στα μονοπάτια, καθώς υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν στο δάσος με την πρόθεση να μη βγουν. Πινακίδες στις εισόδους του δάσους υπενθυμίζουν στους επισκέπτες ότι η ζωή τους είναι πολύτιμη και να σκεφτούν και τις οικογένειές τους. Στο κάτω μέρος, μάλιστα, των πινακίδων βρίσκεται ο αριθμός μιας γραμμής επικοινωνίας αυτοκτονίας.
Και θα αναρωτιέστε πως αυτή η πινακίδα συνδέεται με το Aokigahara. Το συγκεκριμένο δάσος έχει αποκτήσει τη φήμη ως δημοφιλούς σημείου αυτοκτονίας. Οι λόγοι γι’ αυτό βασίζονται στη λαογραφία και την ποπ λογοτεχνική κουλτούρα της Ιαπωνίας. Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, το Aokigahara ήταν ένα μέρος όπου κάποτε οι Ιάπωνες ασκούσαν την πρακτική ubasute, κατά την οποία οι ασθενείς ή τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας μεταφέρονταν σε ένα βουνό ή σε κάποιο απομακρυσμένο και έρημο μέρος ώστε να πεθάνουν μόνοι τους.
Η δημοφιλία του δάσους, ωστόσο, αυξήθηκε με το «Tower of Waves», ένα μυθιστόρημα της δεκαετίας του 1960 από τον Seicho Matsumoto, το οποίο παρουσιάζει μια όμορφη, ερωτευμένη ηρωίδα που αυτοκτονεί εκεί. Το «δάσος των αυτοκτονιών», είναι σαφώς ένα μέρος που καταγράφει τη σκοτεινότερη πλευρά της φαντασίας.
Μάλιστα, το 2004 οι αυτοκτονίες στο Aokigahara έφτασαν τις 108, με αποτέλεσμα οι Αρχές να σταματήσουν να δημοσιοποιούν τους θανάτους επειδή δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση η περιοχή να συσχετιστεί με τις αυτοκτονίες.
Οι ιθύνοντες στην περιφέρεια Yamanashi, όπου βρίσκεται το δάσος, άρχισαν να προσλαμβάνουν ανθρώπους το 2009 για να περιπολούν το δάσος και να προσεγγίζουν όποιον μπορεί να μη μοιάζει με τον μέσο τουρίστα σε μια πεζοπορία. Αν και αυτό βοήθησε στην αποθάρρυνση της αυτοκτονίας σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν συνεχείς αναφορές για ανακάλυψη σωμάτων -όπως οι 36 σοροί που ανακαλύφθηκαν μέσα σε χρονικό διάστημα 37 ημερών.
Και η ιστορία γίνεται ακόμα πιο ανατριχιαστική, καθώς στο εσωτερικό του δάσους εντοπίζονται τα περισσότερα ανθρώπινα οστά από οποιοδήποτε άλλο σημείο της γης, με τον θρύλο να θέλει το δάσος να είναι γεμάτο από… δαίμονες που διψούν για εκδίκηση και Yurei πνεύματα που ουρλιάζουν στην προσπάθειά τους να ακουστούν.
