Χάρη σε μια ελάχιστα γνωστή διεθνή συνθήκη των μέσων του 19ου αιώνα, το Hotel Arbez στο La Cure, ένα μικροσκοπικό χωριουδάκι που βρίσκεται στην κορυφή των βουνών Jura, τα οποία χωρίζουν τη Γαλλία και την Ελβετία, προσφέρει μια από τις πιο πραγματικά μοναδικές ξενοδοχειακές εμπειρίες που μπορείτε να ζήσετε οπουδήποτε στον κόσμο.
Χτισμένο στο ρουστίκ στυλ που είναι τόσο διαδεδομένο στο συγκεκριμένο μέρος της Ευρώπης, το μικρό οικογενειακό ξενοδοχείο Hotel Arbez Franco-Suisse -που ονομάζεται επίσης L’Arbézie- έχει την ιδιαιτερότητα να βρίσκεται ακριβώς πάνω σε ένα διεθνές σύνορο.
Αυτό το μοναδικό κατάλυμα παγκοσμίως, είναι μια συνέπεια της Συνθήκης του Dappes του 1862, με την οποία η Γαλλία και η Ελβετία συμφώνησαν σε μια μικρή εδαφική ανταλλαγή, προκειμένου να επιτραπεί ο πλήρης γαλλικός έλεγχος ενός κοντινού στρατηγικού δρόμου.
Η συνθήκη προέβλεπε ότι όλα τα κτίρια κατά μήκος των συνόρων θα παρέμεναν στη θέση τους, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ένας τοπικός επιχειρηματίας για να ανοίξει ένα κατάστημα και ένα μπαρ, προκειμένου να επωφεληθεί από το διασυνοριακό εμπόριο. Το ξενοδοχείο θα ακολουθούσε το 1921.
Το αποτέλεσμα είναι ότι περίπου το μισό ξενοδοχείο βρίσκεται στη Γαλλία και το άλλο μισό στην Ελβετία, με τα διεθνή σύνορα να διχοτομούν το εστιατόριο και αρκετά από τα δωμάτια. Αυτό σημαίνει ότι οι επισκέπτες κοιμούνται με το κεφάλι τους στην Ελβετία και τα πόδια τους στη Γαλλία.
Νομικές πολυπλοκότητες
Αυτή η διασυνοριακή πραγματικότητα είναι ενσωματωμένη στην προσωπικότητα του ξενοδοχείου. Από τους παγκόσμιους πολέμους μέχρι την πρόσφατη πανδημία του Covid-19, η μοναδική θέση του ξενοδοχείου υπήρξε ατέλειωτη πηγή περίεργων καταστάσεων και ιστοριών. Αντανακλάται, επίσης, σε αρκετά από τα διακοσμητικά στοιχεία που βρίσκονται σε όλο το ακίνητο. Ορισμένα είναι προφανή, όπως οι σημαίες που κοσμούν ορισμένους από τους τοίχους, αλλά υπάρχουν και πιο διακριτικά.
«Οι καθρέφτες και τα παράθυρα δεν προορίζονται μόνο ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά και ως σύμβολο σύνδεσης μεταξύ γειτονικών κόσμων και πραγματικοτήτων», λέει στο CNN Travel ο Alexandre Peyron, διευθυντής του ξενοδοχείου που διοικείται από την οικογένειά του εδώ και γενιές.
Μια αναπαραγωγή του διάσημου πίνακα του Paul Cézanne «Οι χαρτοπαίκτες» δεσπόζει πάνω από το εστιατόριο, κρεμασμένη ακριβώς στο σημείο όπου περνούν τα σύνορα.
Η σκηνή, η οποία απεικονίζει δύο άνδρες να παίζουν χαρτιά και βρίσκεται, επίσης, σε μια μεγάλη τοιχογραφία σε έναν από τους εξωτερικούς τοίχους του ξενοδοχείου, παραπέμπει σε ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο τη δεκαετία του 1920, λέει ο Peyron: «Ένας ελβετός τελωνειακός υπάλληλος επέβαλε πρόστιμο σε μια ομάδα πελατών τους οποίους έπιασε να παίζουν χαρτιά. Το αδίκημα; Δεν ήταν ο τζόγος, όπως λανθασμένα υπέθεσαν κάποιοι εκείνη την εποχή, αλλά το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν ένα σετ τραπουλόχαρτα γαλλικής κατασκευής στην ελβετική πλευρά του ξενοδοχείου χωρίς να έχουν προηγουμένως καταβάλει τελωνειακούς δασμούς».
Αν κάθεστε στη γαλλική πλευρά του εστιατορίου, ξεχάστε να παραγγείλετε το τοπικό ελβετικό τυρί tomme Vaudoise, καθώς δεν μπορεί να μεταφερθεί στη γαλλική πλευρά λόγω των αυστηρών ευρωπαϊκών κανονισμών που αφορούν στα μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα. Το ίδιο, αντίστροφα, συμβαίνει και με ορισμένες γαλλικές σπεσιαλιτέ, όπως το saucisse de Morteau, μια ποικιλία λουκάνικου του οποίου η διανομή δεν επιτρέπεται στην Ελβετία.
Ωστόσο, όλα είναι πιο εύκολα όταν πρόκειται να πληρώσετε το λογαριασμό, αφού γίνονται δεκτά τόσο τα ευρώ όσο και τα ελβετικά φράγκα. Ομοίως, το ξενοδοχείο διαθέτει δύο τηλεφωνικούς αριθμούς, έναν για κάθε χώρα, και τα δωμάτια είναι εξοπλισμένα με δύο τύπους πρίζας ρεύματος, καθώς η Γαλλία και η Ελβετία χρησιμοποιούν διαφορετικά πρότυπα.
Τέλος, οι φόροι καταβάλλονται και στις δύο χώρες, σύμφωνα με μια συγκεκριμένη αναλογική φόρμουλα, σε συμφωνία με τις φορολογικές αρχές των δύο χωρών.
