Τα drones είναι συσκευές που αρχίζουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου, αφού χρησιμοποιούνται για ψυχαγωγικούς και όχι μόνο λόγους, κερδίζοντας μια θέση σε σπίτια και επιχειρήσεις. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια πρόσφατη τεχνολογική ανακάλυψη.
Ο αρθρογράφος της ιστοσελίδας Intersting Engineerign, Kashyap Vyas, καταγράφει την ιστορία των drones και τονίζει πως με βάση τα λεξικά, πρόκειται για «ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος ή πλοίο που καθοδηγείται από τηλεχειριστήριο ή υπολογιστές εν πλω».
«Ένα drone, από τεχνολογική άποψη, είναι ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος… Ουσιαστικά, είναι ένα ιπτάμενο ρομπότ που μπορεί να ελεγχθεί εξ αποστάσεως ή να πετάξει αυτόνομα μέσω -ελεγχόμενων από λογισμικό- σχεδίων πτήσης στα ενσωματωμένα συστήματα, σε συνδυασμό με αισθητήρες επί του σκάφους και GPS», αναφέρει χαρακτηριστικά το Internet of Things Agenda.
Από την Αυστριακή αυτοκρατορία στο… Βιετνάμ
Τα πρώτα drones εμφανίζονται το 1849 όταν η αυτοκρατορία της Αυστρίας πολιορκεί τη Βενετία και στέλνει πάνω από την πόλη περίπου 200 μπαλόνια φορτωμένα με εκρηκτικά, ώστε να ρίξει τα τείχη της. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, οι στρατοί αναζητούν τρόπους για να δημιουργήσουν το «τέλειο όπλο» που θα μπορεί να πλήξει τον αντίπαλο από απόσταση και ειδικά μέσω αέρος, απαίτηση που προκύπτει από την εξέλιξη των πυροβόλων όπλων.
Εντούτοις, η συγκεκριμένη τεχνολογία βρίσκεται ακόμη στα πρώιμα στάδια της, ενώ το 1907 εμφανίζεται ο έλικας, που θα γίνει σημείο αναφοράς για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Τότε, οι Jacques και Louis Bréguet, με τη βοήθεια του Γάλλου φυσιολόγου καθηγητή Charles Richet, αναπτύσσουν το πρώιμο γυροπλάνο τους, τον πρόδρομο του ελικοπτέρου.
Η κατάσταση μένει στάσιμη μέχρι τη δεκαετία του 1940 κι έκτοτε το σκηνικό αλλάζει, λόγω των απαιτήσεων της ναζιστικής πολεμικής βιομηχανίας.
Συγκεκριμένα, ο στρατός των Ναζί δημιουργεί τους πυραύλους «V» -ειδικά το μοντέλο «V4»- που μένουν στην ιστορία για τον ήχο που παρήγαγαν κατά την εκτόξευση και για τους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο.
Μετά την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία, αρκετοί επιστήμονες πηγαίνουν στις ΗΠΑ και εργάζονται για τον αμερικανικό στρατό. Έτσι, στο πόλεμο του Βιετνάμ παρουσιάζεται το drone «Ryan Model 147», που είναι εμπνευσμένο από τους πυραύλους «V» και φέρει κάμερα, κάτι που το καθιστά ιδανικό για παρακολούθηση.
Το θαύμα από το 1990 μέχρι και σήμερα
Από το 1990 μέχρι και τις μέρες μας, η βιομηχανία των drones γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη, με το μοντέλο «Predator» να παρουσιάζεται το 2000 κι έκτοτε να ακολουθούν τα Raven, Wasp και Puma που αναπτύσει η εταιρεία AeroVironment Inc.
Αρχικά, χρησιμοποιούνται από τον στρατό και ιδιαιτέρως τον αμερικανικό, σε επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, ενώ κερδίζουν δημοφιλία με τον καιρό, αφού το Πεντάγωνο πρέπει να κάνει χτυπήματα, χωρίς όμως να χάσουν Αμερικανοί τη ζωή τους.
Το 2010 όμως, εταιρείες ξεκινούν να παράγουν σε μεγάλο βαθμό drones για ιδιώτες, ενώ προς τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη χρησιμοποιούνται για την καταγραφή γεγονότων και χαρτογράφησης περιοχών, μέχρι και για παράδοση, ειδικά σε ακριτικές περιοχές.
Επίσης, η ταχεία ανάπτυξη στη χρήση των smartphone έχει μειώσει τις τιμές των μικροελεγκτών, των επιταχυνσιομέτρων και των αισθητήρων κάμερας, οι οποίοι είναι ιδανικοί για χρήση. Παράλληλα, η βελτίωση της ευστάθειας των αεροσκαφών με πολλαπλούς έλικες δημιουργεί νέες δυνατότητες για χρήση με διάφορους τρόπους.
Έτσι, ένα όχημα που δημιουργήθηκε με γνώμονα τον πόλεμο, πλέον αρχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο αντικείμενο στη ζωή του ανθρώπου. Είτε για κάποιον ιδιώτη που θέλει να καταγράψει μια εκδήλωση, είτε για ένα διασώστη που χαρτογραφεί μια περιοχή, ώστε να διαλέξει το μέρος που θα γίνουν οι επιχειρήσεις διάσωσης.
