Δαιμόνιες εφευρέσεις που ξεπήδησαν από μυαλά διασημοτήτων

Οι επιστήμονες δεν καταπιάνονται συνήθως με τις τέχνες και τα θεάματα, έτσι προσηλωμένοι καθώς είναι στις δουλειές τους που αλλάζουν τον κόσμο. Λίγοι είναι αυτοί που ασχολήθηκαν και με άλλες δραστηριότητες, αν και παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η νομπελίστρια Μαρί Κιουρί έγραφε υπέροχα ποιήματα και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έγραφε μουσική και έπαιζε άρπα και βιολί, αν και αυτές οι δραστηριότητές τους καταπλακώθηκαν κάτω από το βάρος των κολοσσιαίων επιστημονικών επιτευγμάτων τους. Ακόμα σπανιότερο βέβαια είναι καλλιτέχνες και άνθρωποι του πνεύματος να ασχολούνται με την επιστήμη και την τεχνολογία, αν και όταν το κάνουν, το κάνουν ιδιαιτέρως καλά…

Ζέπο Μαρξ: Πατέντες με το τσουβάλι

Τα πέντε αδέλφια που άλλαξαν για πάντα την κωμωδία δεν χρειάζονται συστάσεις: οι Τζούλιους, Άντολφ (Άρθουρ αργότερα), Λέοναρντ και Μίλτον υιοθέτησαν το 1915 τα ψευδώνυμα Γκράουτσο, Χάρπο, Τσίκο και Γκάνμο, ενώ ο νεότερος αδελφός Χέρμπερτ εντάχθηκε στο θεότρελο σχήμα δύο χρόνια αργότερα ως Ζέπο, όταν ο Μίλτον έφυγε για τα μέτωπα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Γκράουτσο, Τσίκο και Χάρπο θα γίνουν οι δημοφιλέστεροι Μαρξ απ’ όλους, καθώς οι Μίλτον και Χέρμπερτ θα εγκαταλείψουν τα κωμικά σκετς στη δεκαετία του 1930 για να ιδρύσουν μια πετυχημένη εταιρία κυνηγών ταλέντων. Ο Ζέπο έκανε βέβαια και μια δεύτερη καριέρα ως μηχανική διάνοια και ήταν πάντα επιφορτισμένος με την επισκευή των αυτοκινήτων της οικογένειας. Το 1941 ίδρυσε μια εταιρία για να ρίξει στην αγορά τον καινοτόμο σφιγκτήρα που είχε κατασκευάσει, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να ασφαλίζει τα εμπορεύματα κατά τις μεταφορές. Ο ίδιος σφιγκτήρας κράτησε στη θέση τους και τις δύο ατομικές που έπεσαν στην Ιαπωνία. Ο σφιγκτήρας του είναι σήμερα σταθερά σε όλα τα οχήματα. Ο Ζέπο κατοχύρωσε τρεις πατέντες, μεταξύ των οποίων και η πρώτη συσκευή καταγραφής των καρδιακών παλμών. Αυτή του την εφεύρεση τη συναντάμε σήμερα σε όλα τα gadget γυμναστικής που καταγράφουν τους καρδιακούς παλμούς…

Χάρι Χουντίνι: Ο ζουρλομανδύας γίνεται παιχνίδι

Ο μαέστρος της εξαπάτησης ήταν ταυτοχρόνως μηχανικό δαιμόνιο, καθώς κατασκεύαζε μόνος του τα μαραφέτια που χρησιμοποιούσε στις πρωτοφανείς ψευδαισθήσεις του. Οι ταχυδακτυλουργικές περιπέτειές του κατέληξαν στην κατοχύρωση δύο πατεντών. Η πρώτη κατοχυρώθηκε τον Ιούνιο του 1917, με την Αμερική να έχει μπει μόλις στον Α’ Παγκόσμιο και τον 43χρονο Χουντίνι να εκπαιδεύει τους αμερικανούς στρατιώτες πώς να λύνονται από γερμανικές χειροπέδες και να δραπετεύουν από κελιά, καθώς ήταν πολύ μεγάλος για να καταταχθεί. Αν και η μεγαλύτερη συνεισφορά του θέλησε να είναι στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, όπου προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα με τις ογκώδεις και άβολες στολές των δυτών που ήταν σχεδόν αδύνατον να βγουν κάτω από το νερό αν παρουσιαζόταν πρόβλημα με το οξυγόνο. Η στολή του δύτη ήταν μονοκόμματη και ο δύτης δεν είχε αρκετό χρόνο να τη βγάλει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο Χουντίνι έλυσε το πρόβλημα κόβοντας ουσιαστικά τη στολή στη μέση, με τα δυο κομμάτια να δένουν τώρα στη μέση και να ασφαλίζουν με έναν πρωτοποριακό δακτύλιο. Στις επιδείξεις του, ο ίδιος μπορούσε να απαλλαγεί από τη στολή σε μόλις 45 δευτερόλεπτα, αν και η μέθοδός του δεν υιοθετήθηκε τελικά ποτέ από το Ναυτικό. Οι λόγοι παραμένουν άγνωστοι. Η δεύτερη εφεύρεσή του ήταν ένα παιχνίδι που είχε φτιάξει από τον περίφημο ζουρλομανδύα που χρησιμοποιούσε στις αποδράσεις του: ο μάγος δενόταν με τον ζουρλομανδύα και κρεμόταν από έναν γερανό ανάποδα στον αέρα, όταν και λυνόταν από τα δεσμά του, κάνοντας το πλήθος να παραληρεί. Το παιδικό παιχνίδι που σκάρωσε από το ταχυδακτυλουργικό νούμερό του περιλάμβανε ένα ανθρωπάκι που φορούσε τον ζουρλομανδύα και καθώς περιστρεφόταν όταν το κούρδιζες τα χέρια του λυνόταν μαγικά. Η πατέντα κατοχυρώθηκε μόλις 4 μήνες πριν από τον θάνατο του μάγου κι έτσι δεν πρόλαβε να τη ρίξει στην αγορά, όπως σκόπευε…

Τσάρλι Σιν: Ενυδατικό χειλιών

Ο γνωστός ηθοποιός του «Πλατούν» και των τόσων επιτυχιών οδηγούσε μια μέρα και δεν μπορούσε να απλώσει όπως ήθελε το «βούτυρο κακάο» στα χείλη του. Η ιδέα για ένα πρακτικότερο ενυδατικό χειλιών του σφηνώθηκε λοιπόν στο κεφάλι και στην επόμενη περίοδο αποτοξίνωσής του, όταν είχε άπλετο χρόνο να σκοτώσει, αποφάσισε να την υλοποιήσει. Κι έτσι τον Ιούνιο του 1999 κατοχύρωσε την εφεύρεσή του λέγοντας: «Ήθελα απλά να κάνω καλύτερο κάτι που χρησιμοποιώ κάθε μέρα». Ο καινοτόμος σχεδιασμός του Τσάρλι Σιν επέτρεπε τώρα τη χρήση του ενυδατικού με ένα χέρι, την ίδια στιγμή που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακόμα και φορώντας γάντια. Και βέβαια έχει και ένα παραθυράκι μπροστά για να παρακολουθείς πότε είναι έτοιμο να σωθεί! Παρά το γεγονός ότι πολλοί κατασκευαστές ενδιαφέρθηκαν για την εφεύρεσή του, ήταν το σχετικά υψηλό κόστος παρασκευής της που την έστειλε στα αζήτητα. Ο Σιν έφτιαξε πάντως μια σειρά από πρωτότυπα, τα οποία περιφέρει με καμάρι στα πάρτι δείχνοντάς τα αριστερά και δεξιά…

Έντι βαν Άλεν: Στήριγμα μουσικών οργάνων

Ο θρύλος της ροκ και ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών κληρονόμησε από τον πατέρα του τα χέρια του που πιάνουν στις κατασκευές. Ο μπαμπάς βαν Άλεν έπαιζε κλαρινέτο και σαξόφωνο σε μια μπάντα και όταν άρχισε να χάνει τα κάτω δόντια του, έπρεπε να βρει μια λύση για να συνεχίζει να παίζει. Έφτιαξε έτσι ένα προσθετικό μασελάκι από τεφλόν για να κλείνει τα κενά του στόματός του! Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Έντι, αποφάσισε να λύσει μόνος του το πρόβλημα που ερχόταν και επανερχόταν στη ζωή του. Πέρα από τις κιθάρες που έμαθε να φτιάχνει μόνος του για να έχει τον ήχο που αποζητούσε και τις τόσες τροποποιήσεις που επέφερε στο σχήμα, τις χορδές και το υλικό του μουσικού οργάνου, κατοχύρωσε κάποια στιγμή με διπλώματα ευρεσιτεχνίας τις εφευρέσεις του, αν και η γνωστότερη έμελλε να γίνει η συσκευή στήριξης της κιθάρας. Ιδιαιτέρως γνωστός για την τεχνική παιξίματος της κιθάρας με τα δύο χέρια, ο Έντι χρειαζόταν ένα στήριγμα για το όργανο όταν το γύριζε σε οριζόντια θέση. Η εφεύρεσή του έκανε ακριβώς αυτό: αναποδογύριζε την κιθάρα και την κρατούσε «καρφωμένη» στην κοιλιά του χωρίς να χρειάζεται να την πιάνει με τα χέρια του, επιτρέποντάς του να γίνει άσος στο όργανο…

Μαρκ Τουέιν: Παιχνίδι μνήμης

Τον σπουδαίο αμερικανό συγγραφέα Μαρκ Τουέιν τον ξέρουμε σήμερα ως τον δημιουργό των κλασικών «Τομ Σόγιερ» και «Χάκλμπερι Φιν», αν και στην εποχή του ο Σάμιουελ Κλέμενς (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) ήταν κάτοχος αρκετών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας! Η πιο επικερδής από τις πατέντες του ήταν το βελτιωμένο λεύκωμά του, το οποίο σε απάλλασσε από το να κολλάς τις φωτογραφίες στις σελίδες του καθώς διέθετε κολλώδη επικάλυψη. Ο Τουέιν πούλησε 25.000 κομμάτια! Η σημαντικότερη εφεύρεσή του ήταν βέβαια ένα ελαστικό άγκιστρο που έκανε το κούμπωμα εύκολο και απλό και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ρούχα που πρέπει να μείνουν στη θέση τους με κάποιου είδους τιράντα. Όταν μάλιστα γενικεύτηκε το σουτιέν, η εφεύρεσή του γνώρισε ιδιαίτερες δόξες και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στις βάτες των σακακιών. Πετυχημένος εφευρέτης, αποφάσισε να επενδύσει ό,τι είχε και δεν είχε σε μια αυτόματη γραφομηχανή , αν και παραήταν περίπλοκη στη λειτουργία της, φτάνοντάς τον στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Παρά την τεράστια αποτυχία του, ο Τουέιν εφηύρε κάτι ακόμα: ένα παιχνίδι μνήμης που εγγυόταν ότι θα σε κάνει να θυμάσαι όλες τις ημερομηνίες και τα γεγονότα! Κατοχυρωμένο το 1885, το παιχνίδι φτιάχτηκε όταν ο Τουέιν παρατήρησε τις δυσκολίες που είχε η κόρη του στο να αποστηθίζει ιστορικές ημερομηνίες. Οι δύο παίκτες επέλεγαν συνήθως έναν αιώνα και ένα κράτος και καρφίτσωναν στον πίνακα του επιτραπέζιου τις σωστές ημερομηνίες, αν και το παιχνίδι θεωρήθηκε πολύ περίπλοκο για το κοινό της εποχής και δεν είδε ποτέ το φως της παραγωγής. Ο Τουέιν το έστειλε πάντως το 1891 μαζικά σε κατασκευαστές παιχνιδιών, αν και εισέπραξε μόνο αρνήσεις…