Όταν ο Ζιζού ήταν έτοιμος να παίξει στο πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό του 1998 σε γαλλικό έδαφος, ήταν ήδη αστέρι των ευρωπαϊκών γηπέδων.

Έχοντας πάρει σχεδόν τα πάντα με τη μεγάλη Γιουβέντους της εποχής, ο Ζιντάν ήταν η αδιαφιλονίκητη επιλογή του ομοσπονδιακού τεχνικού της Γαλλίας για τη φανέλα με το Νο 10.

Παρά το γεγονός λοιπόν ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998 το άστρο του δεν έλαμψε στα πρώτα ματς, εκτός ίσως από την κόκκινη κάρτα που δέχτηκε για το σκληρό φάουλ στον Fuad Anwar της Σαουδικής Αραβίας στη φάση των ομίλων, γινόμενος έτσι ο πρώτος γάλλος διεθνής που αποβαλλόταν ποτέ σε τελική φάση Μουντιάλ και προοιωνίζοντας ίσως το μέλλον(!), ο Ζιζού δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.

Συνέβαλε λοιπόν τα μέγιστα στις επόμενες φάσεις, όπως στη νίκη με 4-3 κατά της Ιταλίας στη διαδικασία των πέναλτι και στον θρίαμβο κατά της Κροατίας στα ημιτελικά, το πολυπόθητο πρώτο του γκολ όμως σε Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είχε έρθει ακόμα.

Και θα έπρεπε ο κόσμος να περιμένει μέχρι τις 12 Ιουλίου 1998, στην ιστορική βραδιά του τελικού με τον υπερασπιστή του παγκόσμιου τίτλου Βραζιλία στο Stade de France, για να απολαύσει τον Ζιζού σε όλο του το μεγαλείο: με δύο κεφαλιές, το αδύνατο σημείο υποτίθεται του άσου, οι Τρικολόρ υποτάσσουν τη Σελεσάο (τελικό σκορ 3-0)!

Τα δύο πολύτιμα γκολ του τελικού ανεβάζουν τον Ζιντάν στο καθεστώς του εθνικού ήρωα της Γαλλίας, έχοντας πλέον κατακτήσει τη βαρύτιμη παγκόσμια κούπα! Οι περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Γάλλοι που κατέκλυσαν τα Ηλύσια Πεδία για τους μουντιαλικούς πανηγυρισμούς απολαμβάνουν την προβαλλόμενη εικόνα του Ζιζού στην Αψίδα του Θριάμβου και στο στόμα όλων έρχεται η φράση: «Ευχαριστούμε Ζιζού»!

Οι Τρικολόρ συμμετέχουν στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 ως παγκόσμιοι πρωταθλητές και πρωταθλητές Ευρώπης, με την πίεση να είναι πλέον αφόρητη για τους παίκτες. Ως αποτέλεσμα, η Γαλλία εγκαταλείπει άρον-άρον το Μουντιάλ, καθώς δεν κατάφερε ούτε από τη φάση των ομίλων να προκριθεί.

Ο Ζιντάν έχασε τα δύο πρώτα ματς της Γαλλίας από τραυματισμό που τον ταλαιπωρούσε και μπήκε ανέτοιμος στο τρίτο ματς, σε αυτό που θεωρείται η χειρότερη επίδοση υπερασπιστή τίτλου όλων των μουντιαλικών εποχών!

Σειρά είχε κατόπιν το τρίτο και τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο του μάγου της μπάλας, αυτό του 2006 στα γήπεδα της Γερμανίας. Με τον Ζιντάν να οργανώνει παιχνίδι, οι Τρικολόρ πέρασαν εύκολα από τα προκριματικά στην τελική φάση της Γερμανίας, αν και τα πρωτοσέλιδα έκλεψε η είδηση ότι ο Ζιζού ήταν έτοιμος να κρεμάσει τα παπούτσια του μετά το τέλος του Παγκοσμίου.

Κι έτσι όλοι οι αντίπαλοι της Γαλλίας θέλησαν να στείλουν τον Ζιζού στο σπίτι του μια ώρα αρχύτερα, όλοι όμως απέτυχαν παταγωδώς: Ισπανία, Βραζιλία και Πορτογαλία υποτάχθηκαν στο πολυμήχανο ταλέντο του βετεράνου πια Ζιζού, ο οποίος είχε ήδη συμπληρώσει τις 100 συμμετοχές με τα εθνικά χρώματα.

Σε αυτό που θα ήταν λοιπόν το τελευταίο ματς της καριέρας του, ο τελικός Γαλλίας-Ιταλίας στο Βερολίνο, ο Ζιντάν επέδειξε την πλήρη γκάμα των δυνατοτήτων του: το ταλέντο του έλαμψε με τα πλέον χτυπητά χρώματα για άλλη μια φορά, καθώς σκόραρε στο πέναλτι κατά του Μπουφόν, γινόμενος έτσι μόλις ο τέταρτος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών που κατάφερε να σκοράρει σε δύο τελικούς Μουντιάλ, αν και η συνέχεια του ματς θα ήταν για τον ίδιο τουλάχιστον απογοητευτική…

Σε ένα στιγμιότυπο που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, η αποβολή του Ζιντάν για την αντιαθλητική κεφαλιά του στον Μάρκο Ματεράτσι στην παράταση του ματς κλέβει τις εντυπώσεις, κι αν δεν ήταν η ασύλληπτη καριέρα του μάγου Ζιζού στις πλάτες του, το γεγονός θα τον στιγμάτιζε για μια ζωή.

Τι τρόπος πάντως να κλείσει μια μοναδική ποδοσφαιρική πορεία!

Αν και το μεγάλο αντίο στον γάλλο άσο είχε έρθει λίγες εβδομάδες πρωτύτερα, στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»: ο Ζιντάν αποχαιρετά τη Ρεάλ με ένα γκολ κεφαλιά, πανηγυρίζει τη νίκη και παρακολουθεί τους 80.000 σχεδόν μαδριλένους οπαδούς να φορούν τη φανέλα του και να τον αποχαιρετούν με ένα τεράστιο πανό που έγραφε «Ευχαριστούμε για τη μαγεία»…