Στις μέρες προετοιμασίας πριν από το ντεμπούτο της Χιλής σε Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό του 1962, η Βραζιλία έδωσε μια σειρά από ματς σε χιλιανό έδαφος.

Σε μια από αυτές τις αναμετρήσεις, ένας πιτσιρικάς από τη Χιλή ξεχώρισε και άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων στον Πελέ και την παρέα του, άθλος καθόλου εύκολος για μια ομάδα που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο 4 χρόνια πρωτύτερα και ήταν έτοιμη να επαναλάβει το όμοιο λίγες εβδομάδες μετά.

Ας μεταφερθούμε τώρα στο Παγκόσμιο του 1974 στη Γερμανία, όπου το 15χρονο φιντάνι είναι πια πολυτραγουδισμένος ποδοσφαιριστής, ο καλύτερος παίκτης της Χιλής και αναμφίβολα ο κορυφαίος αμυντικός της λατινοαμερικάνικης ηπείρου! Και όπως έλεγε και ο ίδιος για την άμυνά του: «Η περιοχή είναι κτήμα μου. Εγώ αποφασίζω ποιος θα μπει σε αυτή!».

Ο λόγος φυσικά για τον Ελίας Φιγκερόα, τον κεντρικό αμυντικό που διάβαζε τις φάσεις όπως κανείς, την ίδια στιγμή που τα ηγετικά του καθήκοντα και η ικανότητά του στον αέρα παραμένουν θρυλικά από κάθε άποψη! Στη Γερμανία το 1974, για παράδειγμα, χαιρετίστηκε απ’ όλους ως ο καλύτερος αμυντικός του τουρνουά!

«Ο Φιγκερόα είναι ο καλύτερος χιλιανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και πιθανότατα ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός στην ιστορία του λατινοαμερικανικού ποδοσφαίρου», έλεγε γι’ αυτόν ο Πελέ, θαμπωμένος καθώς ήταν από τις ποδοσφαιρικές ημέρες του μεγάλου αρχηγού!

Περιμένοντας λοιπόν υπομονετικά το 15χρονο φιντάνι να μεγαλώσει για να παίξει μπάλα για λογαριασμό της χώρας του, η μαγική στιγμή ήρθε τον Απρίλιο του 1964. Τον ίδιο μήνα, σε αγώνα του χιλιανού πρωταθλήματος, ο εκφωνητής θα του έδινε το παρατσούκλι που θα γινόταν γνωστός στα πέρατα της οικουμένης: «Παρακολουθούμε ένα παιδί 17 χρονών που παίζει σαν επαγγελματίας πρωταθλητής. Μετά το σημερινό, θα πρέπει να τον αποκαλούμε ‘‘δον’’ Ελίας Φιγκερόα»!

Ο χιλιανός αστέρας έπαιξε το πρώτο του Μουντιάλ στα γήπεδα της Αγγλίας το 1966 αναγκάζοντας τον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κόσμο να καρφώσει τα μάτια καλά πάνω του και να μην τα αποστρέψει ποτέ ξανά. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 19 ετών, ήταν ήδη βασικός στην εθνική της Χιλής. Και μπορεί βέβαια η ομάδα του να αποκλείστηκε νωρίς από το Μουντιάλ, ο ίδιος όμως ξεχώρισε, δικαιολογώντας το νέο παρατσούκλι του «La Muralla Roja» (Κόκκινος Τοίχος).

Η Χιλή επέστρεψε σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1974, ακολουθώντας πάνω-κάτω το ίδιο μοτίβο: η εθνική δεν απέδωσε καθόλου καλά, ο ογκόλιθος της άμυνάς της ωστόσο ξεχώρισε για άλλη μια φορά, κατακτώντας τον τίτλο του κορυφαίου αμυντικού της διοργάνωσης! Ο ίδιος άλλωστε ήταν που είχε εξασφαλίσει την πρόκριση της «La Roja» στην τελική φάση του Μουντιάλ, με την απόδοσή του στα προκριματικά να λογίζεται κατακλυσμιαία!

Η μεγαλύτερη ίσως τιμή για τον «δον» ήρθε από το στόμα του «κάιζερ» Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος δήλωσε περίφημα: «Είμαι ο Ευρωπαίος Φιγκερόα»!

Το 1982 ήταν η τελευταία φορά που θα φορούσε ο «δον» τη φανέλα με το εθνόσημο, κοσμώντας τα γήπεδα της Ισπανίας.

Κι έτσι ο Φιγκερόα έγινε ο πρώτος και ο μόνος μέχρι στιγμής χιλιανός παίκτης που συμμετείχε σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, με τα έργα και τις ημέρες του να λογίζονται το λιγότερο εκπληκτικά…