Ο θρύλος της Μίλαν με την εκπληκτική τεχνική και τις μεγάλες βλέψεις οδήγησε τον σύλλογο σε δεκάδες θριάμβους στα 19 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα του.
Κι αν τα νούμερα είναι δηλωτικά, ο Ριβέρα σκόραρε 128 γκολ στη Serie A (τα 122 μάλιστα για λογαριασμό της Μίλαν) και 173 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις, σε ένα σύνολο 527 αγώνων.
Πέρα όμως από τη στατιστική, ήταν η αντίδραση του Ριβέρα στην πρόκληση αλλά και η επιρροή που ασκούσε στους συμπαίκτες του το φοβερό αυτό 10άρι που παραμένει εντυπωσιακότερο.
Για να το πούμε απλά, ήταν ο παίκτης που συγκέντρωνε όλα τα βλέμματα των φιλάθλων, σε μια εποχή μάλιστα που τη φανέλα με το Νο 10 τη φορούσαν αποκλειστικά οι fuoriclasse (καλύτεροι παίκτες). Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, οι αθλητικές του ημέρες παραμένουν μνημειώδεις και για τη μεγάλη κόντρα του με τον άλλο σπουδαίο ιταλό επιθετικό Σάντρο Ματσόλα της Ίντερ, με τα πράγματα να κλιμακώνονται στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό!
Ο Ριβέρα έκανε την πρώτη του υπόκλιση με τη Σκουάντρα Ατζούρα στην ιταλική νίκη με 3-1 κατά του Βελγίου τον Μάιο του 1962, για να δει τις διεθνείς του συμμετοχές να εκτοξεύονται στις 60, τα γκολ του να φτάνουν στα 15, πριν χαιρετίσει για τελευταία φορά τα πλήθη με το 1-1 κατά της Αργεντινής τον Ιούνιο του 1974.
Στο μεταξύ, συνέβαλε στην ιταλική κατάκτηση του Ευρωπαϊκού του 1968 και συμμετείχε σε 4 Παγκόσμια Κύπελλα! Αν και στη διεθνή σκηνή τον τόνο για την πορεία του θα τον έδινε ο σκληροπυρηνικός ομοσπονδιακός προπονητής από το 1967-1974 Ferruccio Valcareggi, ο οποίος αποφάσισε ότι Ριβέρα και Ματσόλα δεν χωρούσαν στην ίδια ενδεκάδα. Ως αποτέλεσμα, η συνήθης ενδεκάδα της Σκουάντρα Ατζούρα είχε πάντα 12 παίκτες: ο Ματσόλα ξεκινούσε το ματς και στο ημίχρονο τον άλλαζε ο Ριβέρα, παρά το γεγονός ότι ο επιθετικός της Μίλαν ήταν γνωστότερος και για πολλούς καλύτερους. Παρά ταύτα, είναι αρκετά σπάνιο για ένα έθνος να καμαρώνει δύο άντρες με τόνους ποδοσφαιρικού ταλέντου στην ίδια ακριβώς θέση την ίδια ακριβώς εποχή!
Παρά το γεγονός ότι η διχαστική πολιτική του κόουτς στέρησε από τον Ριβέρα πολλά πολύτιμα λεπτά συμμετοχής, το σύστημα φαινόταν να αποδίδει αρκετά καλά, τουλάχιστον αν μιλάμε για το Παγκόσμιο του 1970. Εκεί, στα ημιτελικά με τη Δυτική Γερμανία, ο Ριβέρα θα μπει στο δεύτερο ημίχρονο για να πετύχει το τελευταίο και νικητήριο γκολ για την Ιταλία (4-3), στέλνοντας τη Σκουάντρα Ατζούρα στον τελικό! Το παιχνίδι ονομάστηκε εύγλωττα «το Ματς του Αιώνα». Όσο για τον προημιτελικό με τη διοργανώτρια χώρα του Μεξικού, ο Ριβέρα έκανε και πάλι τα δικά του…
Τέσσερις μέρες αργότερα, οι Ατζούρι αντιμετώπισαν τη Σελεσάο και οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια του πρώτου ημιχρόνου με σκορ 1-1. Την ώρα λοιπόν που όλοι περίμεναν ότι ο Ριβέρα θα έκανε την εμφάνισή του στο δεύτερο ημίχρονο, κατά τη συνήθη τακτική του Valcareggi, τα μάτια άνοιξαν διάπλατα όταν ο Ματσόλα βγήκε από τη φυσούνα.
Το αστέρι της Μίλαν έπρεπε να περιμένει το έκτο λεπτό πριν από το τέλος του τελικού για να πατήσει χορτάρι, με τη Βραζιλία να είναι βέβαια πια μπροστά με 4-1. Θυμωμένοι τόσο για το χαντάκωμα της εθνικής με 4-1 όσο και για την αντιμετώπιση του κατόχου της Χρυσής Μπάλας στον τελικό, οι φίλοι των Ατζούρι τους περίμεναν με ντομάτες στα χέρια όταν πάτησαν και πάλι τα εδάφη της πατρίδας τους!
Ο Ριβέρα των 4 Παγκοσμίων Κυπέλλων θα μετρήσει τις τελευταίες του συμμετοχές με το εθνόσημο στο στήθος (και το περιβραχιόνιο του αρχηγού πια στο μπράτσο) στο Μουντιάλ του 1974, αν και δεν θα έπαιζε στο ματς που θα σήμαινε το τέλος των ιταλικών διεθνών υποχρεώσεων: οι Ατζούρι χάνουν από τους Πολωνούς με 2-1 και αυτό θα είναι το τέλος της μουντιαλικής καριέρας του Ριβέρα…
Αυτός ήταν ο καλλιτέχνης της μπάλας, Τζιάνι Ριβέρα…
