Το σκηνικό μου θύμιζε καλτ καταστάσεις. Λίγο το κρύο, λίγο η εικόνα της ΑΕΚ που δεν έχει καμία σχέση με μια ομάδα που κάποιος θα μπορεί να ονειρευτεί σπουδαία πράγματα, λίγο οι σουρεάλ καταστάσεις με τον Κούγια στον πάγκο της Λάρισας. Σαν ταξίδι στο χωροχρόνο ήταν όλο αυτό. Σαν να βρίσκομαι στο ΟΑΚΑ, εκεί στα δύσκολα μέσα της δεκαετίας του ’80, και να βλέπω την ΑΕΚ να παλεύει -πρώτα με τον εαυτό της και μετά με τους αντιπάλους- για να σταθεί στα πόδια της.
Διαβάστε τη συνέχεια στο sportdog.gr