Το Μουντιάλ 2010 ήταν εξαρχής ιστορικό αφού για πρώτη φορά διεξήχθη σε αφρικανικό έδαφος, με τη FIFA να αναθέτει τη διοργάνωση στη Νότια Αφρική, τις βουβουζέλες να εκνευρίζουν τους πάντες από την αρχή ως το τέλος και την Ισπανία να ανεβαίνει για πρώτη φορά στην κορυφή του κόσμου επικρατώντας της Ολλανδίας με 1-0 στην παράταση, σε έναν τελικό που έκανε έξαλλο τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ…
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής ήταν αυτό στο οποίο η Εθνική Ελλάδας πέτυχε την πρώτη της νίκη, οπότε για εμάς κρίνεται ως επιτυχημένο. Αυτός ήταν ο στόχος του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος άλλωστε, δεν είχε κανείς την απαίτηση να κατακτήσει το τρόπαιο… Αυτό ήταν υπόθεση άλλων, πολύ πιο δυνατών ομάδων, με την Ισπανία να είναι εξαρχής ένα από τα φαβορί. Όχι τυχαία, φυσικά, αφού εκείνη την εποχή το… tiki-taka της Μπαρτσελόνα ήταν στα φόρτε του και η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα αποτελούσε τη βάση των «φούριας ρόχας».
Η Ολλανδία, από την άλλη πλευρά, δεν ήταν από το ξεκίνημα ανάμεσα στις ομάδες που έπειθαν ότι θα μπορούσαν να πάνε ως το τέλος, αλλά μετατράπηκε σε τέτοια κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, προσπερνώντας ένα-ένα όλα τα εμπόδια που βρέθηκαν στον δρόμο της. Έτσι, για πρώτη φορά μετά το 1978 οι «οράνιε» επέστρεψαν σε τελικό Μουντιάλ, ο οποίος ήταν υπόθεση δύο ομάδων που κυνηγούσαν το πρώτο παγκόσμιο τρόπαιο της ιστορίας τους. Δύο ομάδες που φημίζονται, παραδοσιακά, για το επιθετικό στυλ ποδοσφαίρου. Μόνο που εκείνο το βράδυ αποφάσισαν να δείξουν το ακριβώς αντίθετο…
Ρεκόρ καρτών και έκρηξη Κρόιφ
Στις 11 Ιουλίου 2010, στο Soccer City του Γιοχάνεσμπουργκ, οι… βουβουζέλες ακούγονταν πιο δυνατά από ποτέ και οι Ισπανοί με τους Ολλανδούς αποφάσισαν να δείξουν ότι εκτός από ποδόσφαιρο ήξεραν να παίζουν και… ξύλο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, το αδιανόητο χτύπημα σε στυλ Κουνγκ Φου του Ντε Γιονγκ στον Αλόνσο; Ένα μαρκάρισμα που ήταν για… κατακόκκινη κάρτα αλλά ο διαιτητής Χάουαρντ Γουέμπ προτίμησε να δείξει την κίτρινη. Και η αλήθεια είναι ότι εκείνο το βράδυ το έκανε πολλές φορές, περισσότερος από ό,τι οποιοσδήποτε συνάδελφός του, σε ανάλογη περίσταση, στο παρελθόν.
Η καταμέτρηση έδειξε ότι συνολικά δόθηκαν 14 κάρτες (ανάμεσά τους και η κόκκινη στον Χέιτινχα) εκείνο το βράδυ! Περισσότερες από τις διπλάσιες σε σχέση με τον τελικό του 1986, ανάμεσα σε Αργεντινή και Γερμανία, ο οποίος ήταν ο πιο… βίαιος με 6 κάρτες. Από αυτές τις 14, οι 9 πήγαν σε Ολλανδούς και οι 5 σε Ισπανούς, με τους παίκτες των «οράνιε» να τα βάζουν με τη διαιτησία μετά τη λήξη, εκφράζοντας παράπονα για τα κριτήρια με τα οποία ο διαιτητής έδινε κάρτα στη μία και στην άλλη ομάδα. Παράπονα που δεν άρεσαν, όμως, στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που ανέδειξε ποτέ η Ολλανδία…
Ο Κρόιφ εξοργίστηκε με αυτό που έβλεπε επί 120 λεπτά και δεν είχε, φυσικά, κανένα πρόβλημα να τα πει… χύμα μετά τη λήξη. Κατηγόρησε τους συμπατριώτες του ότι «έπαιξαν πολύ βρώμικα», ότι έπαιξαν αντι-ποδόσφαιρο, ότι ήταν προσβολή προς το άθλημα ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκαν σε έναν τελικό Μουντιάλ, εκφράζοντας την άποψη ότι ο διαιτητής ήταν καλός μαζί τους, χαρίζοντάς τους ακόμη μία κόκκινη κάρτα. Δηλώσεις που είχαν ως αποτέλεσμα τα παράπονα να σταματήσουν, αφού κανείς δεν τολμούσε να αντιπαρατεθεί με τον Κρόιφ.
Τον άνθρωπο που αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο ως τέχνη και όχι σαν ένα παιχνίδι στο οποίο πρέπει να παίζεις «βρώμικα». Και ειδικά σε έναν τελικό Μουντιάλ…
