Αν ρωτούσε κάποιος οποιονδήποτε Έλληνα πριν την έναρξη του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου στο Μόναχο ποιοι θα είναι οι αθλητές που θα φέρουν μετάλλιο στη χώρα, κανείς δεν θα πόνταρε στην Αντιγόνη Ντρισμπιώτη. Βασικά, η συντριπτική πλειοψηφία δεν ήξερε καν ότι υπάρχει αυτή η αθλήτρια, αλλά αυτό δεν την επηρέασε καθόλου και φρόντισε όχι μόνο να τη μάθουν άπαντες, αλλά και να τη θαυμάσουν. Ένας θαυμασμός που γίνεται ακόμη μεγαλύτερος, αν κάποιος δει όλη την πορεία της…
Στα 38 του χρόνια, οποιοσδήποτε αθλητής σε οποιοδήποτε άθλημα είναι στα τέλη της καριέρας του, αν δεν έχει σταματήσει ήδη. Για τη Ντρισμπιώτη, στα 38 χρόνια ήρθε η παγκόσμια αναγνώριση. Περίεργο, αν μη τι άλλο, αλλά και… φυσιολογικό ταυτόχρονα, αφού στην καριέρα αυτής της αθλήτριας τίποτα δεν έγινε όπως γίνεται συνήθως. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το βάδην ήταν ένα άθλημα που δεν είχε καν στο μυαλό της όταν ξεκινούσε. Κι όμως, η ζωή τα έφερε έτσι ώστε αυτό να την οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης.
Η ζωή και ένα… μπαλάκι του τένις. Αυτό που προσπαθούσε να πιάσει μια μέρα στην πόλη της, την Καρδίτσα, βαδίζοντας γρήγορα προς αυτό. Για καλή της τύχη, ένας από αυτούς που την πρόσεξαν εκείνη τη στιγμή ήταν ο Θανάσης Δεληγιάννης, ο άνθρωπος που λατρεύει το βάδην και προπονεί πολλά παιδιά στην Καρδίτσα. Βλέποντάς τη λοιπόν, πρόσεξε το στυλ της, την ταχύτητά της και την πλησίασε για να της πει ότι έχει μέλλον στο άθλημα. Μέλλον που η ίδια δεν έβλεπε πάντως…
Έχοντας ασχοληθεί νωρίτερα με την κολύμβηση αλλά χωρίς επιτυχία, η Ντρισμπιώτη ουσιαστικά σκεφτόταν πως ο αθλητισμός δεν ήταν για αυτή. Όσο κι αν τον αγαπούσε. Όταν, επομένως, άκουσε τον Δεληγιάννη να της λέει ότι θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με το βάδην, δεν ενθουσιάστηκε. Το άθλημα άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε, δεν την προσέλκυε. Παρ’ όλα αυτά, χάρη στην επιμονή του Δεληγιάννη, αποφάσισε να κάνει μια δοκιμή. Μια δοκιμή που είχε ως αποτέλεσμα, τελικά, δύο χρόνια αργότερα να είναι πρωταθλήτρια Ελλάδας.
Το τσιπουράδικο και η απουσία 8 χρόνων
Ήταν μια επιτυχία που την έκανε να δει αλλιώς τα πράγματα, αλλά τα όνειρα για διεθνείς επιτυχίες δεν ήταν τόσο δυνατά όσο τα προβλήματα της καθημερινότητας. Οι Έλληνες αθλητές, ως γνωστόν, δεν έχουν λυμένα τα οικονομικά τους προβλήματα. Κάθε άλλο… Έτσι, νιώθοντας ότι έχανε χρόνο κυνηγώντας μια ουτοπία, η Αντιγόνη αποφασίζει να σταματήσει το βάδην και να ασχοληθεί με το τσιπουράδικο που συντηθεί η οικογένειά της στην Καρδίτσα. Και δεν ασχολήθηκε για… 2-3 μήνες. Η Ντρισμπιώτη απουσίασε από το αγώνισμα για οκτώ ολόκληρα χρόνια!
Μια τόσο μεγάλη αποχή μπορεί, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, να βάλει τέλος σε οποιαδήποτε καριέρα. Να τελειώσει οποιονδήποτε αθλητή, όσο ταλέντο κι αν έχει. Η Ντρισμπιώτη, όμως, δεν είχε και δεν έχει μόνο ταλέντο αλλά και πολλή δύναμη. Θέληση. Και αυτό το απέδειξε οκτώ χρόνια μετά, όταν επέστρεψε για να αποδείξει πρώτα από όλους στον εαυτό της ότι μπορεί. Και το απέδειξε. Η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το 2012, χάθηκε για τέσσερα δευτερόλεπτα αλλά αυτό δεν έφερε την απογοήτευση. Αντιθέτως, έφερε ακόμη περισσότερο πείσμα. Και αυτό, όπως αποδείχθηκε, αρκούσε…
Ο προπονητής που την απογείωσε
Το 2016 ήταν κανονικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και το 2019 άρχισε τη συνεργασία της με τον Ναπολέοντα Κεφαλόπουλο, έναν προπονητή που δεν ήταν και από τους.. αγαπημένους της απερχόμενης διοίκησης του ΣΕΓΑΣ, αφού η αθλήτρια Αθηνά Παπαγιάννη είχε καταγγείλει ότι την είχε ξυλοκοπήσει. Αλήθεια ή ψέματα, δεν είναι δική μας δουλειά να λύσουμε το θέμα. Και δεν ήταν δουλειά ούτε της Ντρισμπιώτη, η οποία συνεργάστηκε άψογα με τον Κεφαλόπουλο. Τόσο άψογα και αποτελεσματικά, ώστε στα 37 της χρόνια, πέρυσι, να τερματίσει στην 8η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Με δεδομένη την ηλικία της και το παρελθόν της, την απουσία 8 χρόνων από τη δράση δηλαδή, αυτή η επίδοση ήταν θρίαμβος. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε όλοι τότε, γιατί τα καλύτερα ήταν μπροστά της. Τα καλύτερα ήταν τώρα. Φέτος. Αυτό το καλοκαίρι που μπορεί να μην είναι το καλοκαίρι της Ελλάδας, όπως λέγαμε για αυτό το 2004 με το Euro και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά είναι το καλοκαίρι της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη.
Επόμενος σταθμός… Παρίσι
Της αθλήτριας που στα 38 της χρόνια τερμάτισε στην 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Γιουτζίν και πήρε δύο χρυσά μετάλλια μέσα σε λίγες στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο. Εκεί όπου γιόρτασε τις επιτυχίες της με μπύρες, πριν επιστρέψει στην Καρδίτσα, την πόλη της, όπου θα ασχοληθεί ξανά με το τσιπουράδικο της οικογένειάς της. Τα έσοδα από του χορηγούς, άλλωστε, φτάνουν απλά για την προετοιμασία της ή τον εξοπλισμό της, όχι για να ζήσει άνετα.
Χωρίς, όμως, αυτό, όπως αποδείχθηκε, να την εμποδίζει να φτάνει σε επιτυχίες. Σαν κι αυτές του Μονάχου ή σαν κι αυτές που περιμένουν πλέον, πολλοί περισσότεροι, σε δύο χρόνια στο Παρίσι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όταν η Αντιγόνη θα είναι στα 40 της χρόνια, συνεχίζοντας να βαδίζει με την ίδια ταχύτητα και υπερηφάνεια, αγκαλιά με την ελληνική σημαία…
