Ηταν 8 Μαΐου του 2002 όταν η Αρσεναλ κέρδιζε 1-0 τη Μαν. Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» και δίπλα στο κύπελλο που είχε κατακτήσει τέσσερις μέρες νωρίτερα επικρατώντας 2-0 της Τσέλσι στο «Γουέμπλεϊ», ο Αρσέν Βενγκέρ και οι παίκτες του τοποθετούσαν το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ. Ηταν το δεύτερο νταμπλ σε διάρκεια πέντε χρόνων. Και προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε με το εντυπωσιακό σερί με 49 αγώνες αήττητη από το 2003 έως το 2004. Όταν κατέκτησε πάλι τον τίτλο. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο… στοίχημα που έχει κερδίσει ο Βενγκέρ στην καριέρα του! 

Βέβαια, οι οπαδοί των «κανονιέρηδων» θυμούνται περισσότερο ότι το καθοριστικό ματς ήταν στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» της μισητής παρά το νούμερο των αγώνων που η ομάδα τους αγνόησε την ήττα. 

Το πρώτο νταμπλ έγινε τη σεζόν 1997-98 στην πρώτη ολοκληρωμένη σεζόν του Αλσατού προπονητή στον πάγκο της ομάδας. Το δεύτερο ήταν ακόμη πιο γλυκό και οι περισσότεροι θυμούνται το απίστευτο άλμα του Νουάνκο Κάνου κατά τους πανηγυρισμούς μετά το καθοριστικό γκολ του Βιλτόρ απέναντι από τον Φαμπιάν Μπαρτέζ. Ο Νιγηριανός πήρε φόρα και πέρασε όλο το κορμί του πάνω από τον συμπαίκτη του προκειμένου να πανηγυρίσει με πρωτότυπο τρόπο. 

Εκείνη η σεζόν ήταν ένα από τα πιο σημαντικά μεταβατικά στάδια για την Άρσεναλ του Βενγκέρ. Δεν ήταν μια φωτοβολίδα, ήταν η επισφράγιση των προσπαθειών του Γάλλου τεχνικού με τον πιο μοντέρνο τρόπο. Με επιθετικό ποδόσφαιρο και απίστευτο θέαμα για τους οπαδούς του συλλόγου αλλά και πολλές φορές ιδανικό και για αντιπάλους. Η Σιλβίνιο είχε παραχωρηθεί στη Θέλτα και ο Άσλεϊ Κόουλ ήταν ο νέος αριστερός μπακ. Ο Κόλο Τουρέ είχε αποκτηθεί Φεβρουάριο μήνα με 150.000 λίρες και πήρε αμέσως φανέλα βασικού.  Οι θρύλοι της προηγούμενης εποχής είχαν αρχίσει σιγά, σιγά να περνούν στην ιστορία. Τόνι Άνταμς, Λι Ντίξον, Ντέιβιντ Σίμαν, Μάρτιν Κίον, Ρέι Πάρλουρ ήταν μυθικά πρόσωπα για την κερκίδα. 

Και μέσα σε όλα αυτά η αποτυχημένη μεταγραφή του Φρανκ Τζέφερς με 10 εκατ. λίρες, που ξεχάστηκε γρήγορα όταν η Άρσεναλ έφτασε τους 87 βαθμούς και σήκωσε τον τίτλο. Τρεις ήττες όλες κι όλες, μέσα στο «Χάιμπουρι», αλλά κι αυτές ξεχάστηκαν γρήγορα. Κανείς δεν τις θυμάται. Σε αντίθεση με τις 13 νίκες στο φινάλε του πρωταθλήματος και το αήττητο εκτός έδρας. 

Το μυθικό γκολ του Μπέργκαμπ

Για κάποιους πάντως το πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο εκείνης της περιόδου ήταν το γκολ του Ντέιβιντ Μπέργκαμπ με τη Νιουκάστλ. Η μυθική ντρίμπλα στον Νίκο Νταμπίζα και το απίστευτο πλασέ που ακολούθησε, θα μπορούσε άνετα να σταθεί στο Top Ten των highlights σε ολόκληρη την ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Είναι από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του Ολλανδού μεσοεπιθετικού, που ξεχώριζε για την ευφυία του μέσα στο γήπεδο, πέρα από την απίστευτη τεχνική κατάρτιση που τον έκανε ούτως ή άλλως διαφορετικό ανάμεσα στους καλύτερους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής. 

Η πιο ανταγωνιστική σεζόν 

Πέρα από όλα αυτά ήταν μια από τις πιο ανταγωνιστικές σεζόν στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Η Λιντς ξεκίνησε το πρωτάθλημα με 11 διαδοχικές νίκες. Η Λίβερπουλ ήταν τρεις βαθμούς μπροστά από τους υπόλοιπους αρχές Δεκεμβρίου και μάλιστα με ένα ματς λιγότερο. Η Νιουκάστλ πέρασε πρώτη τα Χριστούγεννα και μετά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν στην κορυφή μέχρι τον Φεβρουάριο. 

Δύο καθοριστικές νίκες με τη Γιουνάιτεντ με 3-1 και 2-1 στο «Ανφιλντ» με τη Λίβερπουλ με 10 παίκτες γύρισαν τα πάνω κάτω και κάποια στιγμή την έφεραν στην κορυφή. 
Ανρί, Λιούνγκμπεργκ, Πιρές ήταν φανταστικοί από την αρχή μέχρι το τέλος, αυτοί που έκανε τη διαφορά σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Ο πρώτος με 24 γκολ, ο δεύτερος με 12 σε 25 ματς στο πιο καθοριστικό χρονικά σημείο και ο τρίτος με 15 ασίστ! Αν προσθέσει κανείς και τον Σολ Κάμπελ, έχει την τετράδα της απόλυτης σταθερότητας, χωρίς να μπορεί να εξαιρέσει κάποιον από τους υπόλοιπους αστέρες εκείνης της Άρσεναλ.