Ευρωμπάσκετ 1987: 34 χρόνια από την ημέρα που άλλαξε για πάντα ο ελληνικός αθλητισμός

Η ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη στο Newsbeast, στη συνέντευξη που έδωσε με αφορμή της συμπλήρωσης 30 ετών από την επιτυχία που άλλαξε για πάντα τον ελληνικό αθλητισμό, είναι χαρακτηριστική: Από τη στιγμή που ένα παιδί θα ασχοληθεί -ακόμη και σήμερα- με το μπάσκετ, λόγω του Ευρωμπάσκετ 1987, «τότε πετύχαμε κάτι πολύ σημαντικό».

Άλλωστε, εάν υπάρχει μία ημερομηνία που έχει χαρακτηρίσει το μπάσκετ στη χώρα μας και γενικότερα τα σπορ, αυτή είναι η 14η Ιουνίου 1987. Ήταν τότε που η ομάδα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Χριστοδούλου και των άλλων παιδιών (όπως έλεγε και το γνωστό σύνθημα) οδήγησαν την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης και όλους τους Έλληνες στα ουράνια.

Το άθλημα στη χώρα μας μπορεί να χωριστεί σε προ και μετά εκείνης της ημέρας. Και μπορεί η πρώτη περίοδος να μην στερείται παικτών-θρύλων ή επιτυχιών, ωστόσο δεν μπορεί να συγκριθεί με την εκτόξευση που ακολούθησε.

Τα 12 παλικάρια του Κώστα Πολίτη ανέλαβαν να γίνουν τότε οι ήρωες της χώρας, που τόσο είχε ανάγκη ολόκληρος ο ελληνισμός. Και μπορεί το ποδόσφαιρο να υπερτερούσε και να συνεχίζει να κυριαρχεί στις συνειδήσεις των φιλάθλων, ωστόσο αυτές οι δύο εύστοχες βολές από τον Αργύρη Καμπούρη στον τελικό με την ΕΣΣΔ, μέσα στο κατάμεστο ΣΕΦ, αποδείχτηκαν αρκετές για να ανακηρυχτεί το μπάσκετ σε εθνικό σπορ.

Από τότε, ακολούθησε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ζάγκρεμπ το 1989, το δεύτερο χρυσό σε Ευρωμπάσκετ, αυτό το 2005 στο Βελιγράδι, το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 2006 της Ιαπωνίας, αλλά και το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009, αυτό που οι φίλαθλοι πιθανότητα να θυμούνται λιγότερο.

Ευρωμπάσκετ 1987: Ο δρόμος προς την κούπα

Τετάρτη 3 Ιουνίου: Ρουμανία – Ελλάδα 77-109

Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε καλύτερο ξεκίνημα δεν θα μπορούσε να φανταστεί η ελληνική ομάδα. Η ομάδα του Κώστα Πολίτη με πρώτο βιολί τον Νίκο Γκάλη που φόρτωσε το καλάθι των δυστυχών Ρουμάνων με 44 πόντους, και άξιο συμπαραστάτη τον Παναγιώτη Φασούλα, σκόρπισε με 109-77 τον αντίπαλο στο σχεδόν κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Ιωάννου 2, Χριστοδούλου 6, Γκάλης 44, Σταυρόπουλος, Γιαννάκης 8, Καμπούρης 6, Λινάρδος 4, Καρατζάς 2, Φιλίππου 12, Φασούλας 20

Πέμπτη 4 Ιουνίου Ελλάδα – Γιουγκοσλαβία 84-78

Αναμφίβολα ήταν το παιχνίδι-ορόσημο για την ελληνική ομάδα. Ο Νίκος Γκάλης συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς, σταμάτησε και πάλι στους 44 πόντους και η νίκη ήρθε απέναντι στους σπουδαίους «πλάβι» με 84-78. Μεγαλύτερη αξία από το βαθμολογικό κέρδος είχε η αυτοπεποίθηση που απέκτησαν οι Έλληνες διεθνείς, βλέποντας πως έχουν τις δυνάμεις να υποτάξουν ένα από τα φαβορί για τον τίτλο, την αρμάδα των αείμνηστων Ντράζεν Πέτροβιτς και Κρέζιμιρ Τσόσιτς.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Γκάλης 44, Σταυρόπουλος 1, Γιαννάκης 11, Καμπούρης 5, Ρωμανίδης 4, Φιλίππου, Ανδρίτσος 2, Φασούλας 8, Χριστοδούλου 9

Παρασκευή 5 Ιουνίου: Ελλάδα – Ισπανία 89-106

Η ανώμαλη προσγείωση ήρθε στο καλύτερο δυνατό σημείο για την Εθνική. Κάτι η κούραση από τους τρεις συνεχείς αγώνες και την υπερπροσπάθεια στη νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας, κάτι ίσως και η υπερβολική αυτοπεποίθηση, και η ήττα από την Ισπανία με 89-106 ήρθε φυσιολογικά, αλλά και ανώδυνα, αφού χρησίμευσε για να κρατήσει στη γη τα πόδια των παικτών.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Γκάλης 35, Γιαννάκης 17, Καμπούρης 1, Λινάρδος, Ρωμανίδης 8, Ανδρίτσος, Φασούλας 20, Χριστοδούλου 8, Σταυρόπουλος

Σάββατο 6 Ιουνίου: Ελλάδα – Σοβιετική Ένωση 66-69

Πράξη πρώτη του τελικού απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, που μπορεί να κατέβηκε στην Αθήνα χωρίς Σαμπόνις, αλλά θεωρούταν και πραγματικά ήταν το μεγάλο φαβορί. Η ελληνική ομάδα έδειξε να συνέρχεται από το «χαστούκι» της Ισπανίας, στάθηκε ως ίση προς ίσο απέναντι στους Σοβιετικούς, αλλά ηττήθηκε με 69-66.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Γκάλης 31, Γιαννάκης 9, Καμπούρης 7, Ρωμανίδης, Ανδρίτσος, Φασούλας 13, Ιωάννου 2, Χριστοδούλου 4, Σταυρόπουλος

Κυριακή 7 Ιουνίου: Ελλάδα – Γαλλία 82-69

Όλα ή τίποτα για την ελληνική ομάδα, αφού με νίκη προκρινόταν στην 8άδα, αλλά με ήττα θα περιοριζόταν σε μια θέση από την 9η ως τη 12ατη. Παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο, οι παίκτες του Κώστα Πολίτη μπήκαν αποφασισμένοι στον αγώνα και με ηγέτη τον Νίκο Γκάλη που σημείωσε 34 πόντους, ξέφυγαν από την αρχή στο σκορ και έφτασαν σε μια μάλλον άνετη επικράτηση.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Γκάλης 34, Γιαννάκης 10, Καμπούρης 10, Ρωμανίδης 7, Ανδρίτσος 4, Φασούλας 5, Ιωάννου, Χριστοδούλου 12

Τρίτη 10 Ιουνίου: Ελλάδα – Ιταλία 90-78

Το… τρένο έχει πάρει πλέον μπρος και δεν μπορούσε να σταματήσει με τίποτα. Στα προημιτελικά η παρέα των Ρίβα, Κόστα και Μανίφικο υποκλίθηκε στο δίδυμο Γκάλη – Γιαννάκη, που σημείωσαν μαζί 60 πόντους και η πρόκριση στα ημιτελικά ήταν γεγονός -ένα σπουδαίο γεγονός.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Γκάλης 38, Γιαννάκης 22, Καμπούρης 14, Φασούλας 9, Ιωάννου 4, Χριστοδούλου 3

Παρασκευή 12 Ιουνίου: Ελλάδα – Γιουγκοσλαβία 81-77

Η ώρα του ημιτελικού… Οι Γιουγκοσλάβοι θεωρούν αδιανόητο να χάσουν από την Ελλάδα δύο φορές μέσα σε μια εβδομάδα και παρουσιάζονταν σίγουροι για την πρόκριση στον τελικό. Μάλιστα, ξεκίνησαν αρκετά καλά, πήραν μια διαφορά, αλλά η ελληνική ομάδα δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Ο Γκάλης με 30 πόντους και ο Χριστοδούλου με 18 ηγήθηκαν της αντεπίθεσης, η οποία έδωσε στη «γαλανόλευκη» τη νίκη με 81-77 και μαζί την πρόκριση στον τελικό.

Οι πόντοι της ελληνικής ομάδας: Γκάλης 30, Σταυρόπουλος, Γιαννάκης 14, Καμπούρης, Φιλίππου, Ανδρίτσος 8, Φασούλας 11, Ιωάννου, Χριστοδούλου 18

Οι βολές του Καμπούρη που «χαράχθηκαν» στο μυαλό όλων

Κυριακή 14 Ιουνίου: Ελλάδα – Σοβιετική Ένωση 103-101 (κανονικός αγώνας 89-89)

Η εκδίκηση ήταν ένα πιάτο που ήταν έτοιμοι να σερβίρουν στους Σοβιετικούς του Γκομέλσκι οι Έλληνες διεθνείς μετά την ήττα στην πρώτη φάση της διοργάνωσης. Το φαληρικό στάδιο ξεχείλιζε από παλμό και ο ελληνικός αθλητισμός βρισκόταν ένα βήμα από τη μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας του.

Η αναμέτρηση ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, καθώς οι δύο ομάδες συμβάδιζαν στο σκορ, αλλά ο Κώστας Πολίτης έχασε δύο από τα σημαντικότερα «όπλα» του με πέντε φάουλ λίγο πριν τη λήξη του δευτέρου ημιχρόνου, τον Παναγιώτη Φασούλα και τον Παναγιώτη Γιαννάκη.

Ο Λιβέρης Ανδρίτσοςέστειλε το ματς στην παράταση με δύο εύστοχες βολές 39’’ πριν τη λήξη. Οι πιο σημαντικές βολές, ακόμη και από αυτές του Αργύρη Καμπούρη, όπως είπε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Η εικόνα του αγώνα δεν άλλαξε στο έξτρα πεντάλεπτο και η μάχη ήταν συναρπαστική.

Στην τελευταία επίθεση της αναμέτρησης, ο Μέμος Ιωάννου αστόχησε σε σουτ, αλλά ο Αργύρης Καμπούρης ως από μηχανής θεός άρπαξε το επιθετικό ριμπάουντ και κέρδισε το φάουλ που τον έστειλε στις βολές. Ο τίμιος γίγαντας έκανε την προσωπική του υπέρβαση και ευστοχώντας με ολύμπια ψυχραιμία και στις δύο βολές, έδωσε προβάδισμα στην ελληνική ομάδα λιγότερο από 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.

Οι Σοβιετικοί έκαναν βιαστικά την επαναφορά, το τρίποντο του Γιοβάισα με την εκπνοή βρήκε… δοκάρι και η Ελλάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το «τιριρίνι» άρχισε να ακούγεται σε όλη την επικράτεια και ένα ατελείωτο μεθύσι χαράς παρέσυρε τα πάντα.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Νίκος Γκάληςαναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης και πρώτος σκόρερ με 296 πόντους σε 8 αγώνες. Κορυφαίος στις ασίστ ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ο τότε αρχηγός και μετέπειτα ομοσπονδιακός τεχνικός μοίρασε 17.

Στην καλύτερη 5άδα επιλέχθηκαν δύο Έλληνες, οι Γκάλης και Φασούλας. Οι άλλοι τρεις ήταν οι: Μαρτσουλιόνις (με δεύτερο πλέι μέικερ τον Γιαννάκη), Βολκόφ και Χιμένεθ.

Οι συνθέσεις του τελικού:

Ελλάδα (Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου

ΣΣΣΔ (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.