Το ποδόσφαιρο κυλάει στο αίμα του

Ο Τζιμπρίλ Σισέ είναι σίγουρος πως ο Παναθηναϊκός θα κατακτήσει και πάλι το νταμπλ, ενώ προβλέπει ότι θα πετύχει φέτος τριάντα γκολ με τη φανέλα του τριφυλλιού.

Ακολουθεί όλη τη συνέντευξη του στο περιοδικό «Κ» της Καθημερινής:

– Γεννήθηκες ποδοσφαιριστής;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παίζω μπάλα. Ξεκίνησα να πηγαίνω στις ακαδημίες και στα έντεκα με “άρπαξε” η Nimes Olympique. Την ώρα της προπόνησης και του παιχνιδιού πετούσα. Δεν ήθελα να κάνω τίποτε άλλο. Το ποδόσφαιρο κυλάει στο αίμα μου. Ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Και τρία από τα έξι αδέρφια μου επίσης. Η μόνη δουλειά που έκανα στη ζωή μου ήταν αυτή».

– Ποια είναι η πιο έντονη παιδική σου μνήμη;
«Στη Γαλλία, στην Αρλ όπου μεγάλωσα. Να κλοτσάω μια μπάλα στη γειτονιά, έχοντας για τέρμα ένα ξεχαρβαλωμένο παγκάκι, με συμπαίκτες αδέρφια μου».

– Ποιες είναι οι θυσίες που πρέπει να κάνεις για να είσαι ο καλύτερος;
«Δεν έχεις χρόνο για να δεις αυτούς που αγαπάς. Θα ήθελα να έβλεπα πιο συχνά τη μητέρα μου. Karidjata τη λένε. Η σχέση μας καθορίζεται από ένα αεροπλάνο. Κάποιες φορές πηγαίνω εγώ, έρχεται και αυτή συχνά».

– Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
«Ο θάνατος. Γενικά είμαι χαρούμενο παιδί και δεν τον σκέφτομαι. Απλώς τον φοβάμαι».

– Έχεις τραυματιστεί δύο φορές σοβαρά. Κράτησες επαφή με τον γιατρό που έσωσε το πόδι σου;
«Έσπασα και τα δύο μου πόδια, το ένα όταν έπαιζα στη Λίβερπουλ, το άλλο παίζοντας με την Εθνική Γαλλίας ενάντια στην Κίνα. Κρατάω ακόμα επαφή και μιλάω συχνά με τους δύο γιατρούς, γιατί μου έσωσαν τη ζωή. Χωρίς το ποδόσφαιρο τι θα έκανα; Τίποτα».

– Αν ήσουν σούπερ ήρωας, ποια σούπερ δύναμη θα ήθελες να είχες;
«Να μαντεύω το μέλλον»!

– Και θα μπορούσες να μαντέψεις πόσα γκολ θα βάλεις φέτος;
«Τριάντα».

– Από ποιον θα ήθελες να ζητήσεις συγγνώμη;
«Από κανέναν. Δεν συνηθίζω να πληγώνω τους ανθρώπους».

– Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σε αγαπούν πολύ. Κι εσύ τους έχεις επιστρέψει αυτό το δώρο.
«Είναι μια αμφίδρομη σχέση. Εγώ κάνω τη δουλειά μου κι εκείνοι το αναγνωρίζουν. Έτσι λειτουργεί. Πρέπει να δίνεις για να πάρεις».

– Τι πιστεύεις ότι θα γίνει φέτος στον Παναθηναϊκό;
«Θα στεφθούμε ξανά πρωταθλητές. Και το νταμπλ δικό μας».

– Φαίνεσαι απόλυτα σίγουρος.
«Αυτός είναι ο λόγος που είμαι εδώ. Ξέρω τι θέλω, ξέρω ότι θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, οπότε δεν υπάρχουν αμφιβολίες».

– Στα 29 σου δεν σου λείπει τίποτα.
«Υλικά αγαθά δεν μου λείπουν, δεν χρειάζομαι τίποτα. Έχω λεφτά, αυτοκίνητα. Δουλεύω για να τα αποκτήσω. Τα λεφτά όμως δεν λύνουν τα πάντα. Και βέβαια υπάρχει κάτι που μου λείπει. Πέρυσι, έχασα τον πατέρα μου. Τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να του αγοράσω μια καινούργια ζωή».

– Είσαι το έβδομο παιδί της οικογένειας. Σε ποιο από τα αδέλφια σου έχεις ιδιαίτερη αδυναμία;
«Στην αδερφή μου Νταμαγιέ, γιατί σχεδόν με μεγάλωσε. Οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και μέναμε όλοι με τη μητέρα μας. Γενικά, τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μου είναι οι γυναίκες της οικογένειας… Η κόρη μου, η γυναίκα μου, η μαμά μου, η αδελφή μου».

– Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες;
«Πριν από λίγους μήνες. Όταν γεννήθηκε ο γιος μου».

– Πριν από λίγες ημέρες, δύο Νιγηριανοί παίκτες ήρθαν να δοκιμαστούν στον Παναθηναϊκό κι εσύ τους γέμισες δώρα για τα παιδιά στη χώρα τους…
«Δεν έχω ανάγκη να πω στον κόσμο ότι κάνω φιλανθρωπίες. Τις προάλλες επισκέφτηκα τα παιδιά στα χωριά SOS. Αλλά αυτό το κάνω για μένα, δεν νομίζω ότι τέτοιες πράξεις χρειάζονται δημοσιότητα. Αν αξίζει κάποιος τα εύσημα, αυτή είναι η μητέρα μου. Έχουμε ιδρύσει έναν οργανισμό. Προσφέρω διάφορα στην Αφρική, στο Παρίσι, σε παιδιά βαριά άρρωστα… Μη μου ζητάς να τα λέω. Δεν θέλω να τα ξέρει κανείς. Είναι καλύτερα έτσι».

– Γνωρίζεις ότι υπάρχει πρόβλημα στην Ελλάδα με τη βία στα γήπεδα. Ποιο είναι το μήνυμά σου;
«Αν θέλεις να έρθεις στο γήπεδο, έλα στο γήπεδο. Αν θέλεις να παίξεις ξύλο, πήγαινε για μποξ. Το αποτέλεσμα τέτοιων πράξεων είναι ότι τιμωρούμαστε και παίζουμε με άδεια κερκίδα. Δεν μας βοηθάει αυτό. Είναι δύσκολο να παίζεις χωρίς οπαδούς σε αυτό το επίπεδο. Πρέπει να σταματήσουν τα επεισόδια, γιατί έτσι τιμωρούνται όλοι – και οι παίκτες και η ομάδα και οι φίλαθλοι. Πιστεύω ότι πρέπει να σκεφτόμαστε πριν κάνουμε κάτι. Εκείνη την ώρα έχει πάθος. Πρέπει όμως να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας».

– Με ποιους κάνεις παρέα εκτός γηπέδου;
«Και με τον Σίντνεϊ (Γκοβού) και με τον Ζαν Αλέν (Μπουμσόνγκ). Τους ξέρω δέκα χρόνια. Γενικά, όμως, τα πηγαίνω καλά με όλους».

– Όταν, εκτός αγωνιστικής περιόδου, πηγαίνετε για ποτό, ποιος πάει πρώτος για ύπνο;
«Νομίζω εγώ. Δεν σημαίνει ότι δεν περνάω καλά. Απλώς δεν είμαι τρελός για πάρτι. Δεν πίνω και δεν καπνίζω».

– Τι σε κάνει να νιώθεις λυπημένος;
«Το να μη βλέπω τα παιδιά μου».

– Τι παιχνίδι παίζεις μαζί τους;
«Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Παίζουμε ποδόσφαιρο στον κήπο, πηγαίνουμε για ψώνια, κάνουμε βόλτες – ό,τι θέλουν τα τρία παιδιά! Το τέταρτο είναι μωρό ακόμα, οχτώ μηνών».

– Σκέφτεσαι να κάνεις άλλα παιδιά;
«Νομίζω ότι έκλεισα σαν πατέρας. Είναι δύσκολο να μεγαλώσεις πολλά παιδιά».

– Θα ήθελες να μεγαλώσουν στην Ελλάδα;
«Γιατί όχι. Είναι μια όμορφη χώρα, σε γενικές γραμμές ασφαλής. Θέλω τα παιδιά μου να γεμίσουν εμπειρίες, να ζήσουν σε διάφορα μέρη. Η Αγγλία τούς είναι οικείο μέρος, όπως και η Γαλλία. Θέλω να κινούνται συνεχώς».

– Τι γλώσσα μιλάτε σπίτι;
«Μόνο αγγλικά. Η γυναίκα μου δεν μιλάει γαλλικά, οπότε συνεννοούμαστε όλοι στα αγγλικά».

– Έχεις εικόνα της ελληνικής πολιτικής σκηνής;
«Ξέρω τα βασικά. Δεν θέλω να μάθω περισσότερα».

– Πώς σου φαίνεται ο Σαρκοζί;
«Είναι καλός και κακός. Όπως όλοι οι πολιτικοί. Νομίζω ότι μπορεί να κάνει πολλά ακόμη για να μας βοηθήσει».

– Οι αποφάσεις που πήρε για τους Ρομά σε βρίσκουν σύμφωνο;
«Σε καμία περίπτωση. Η καταγωγή μου είναι από την Αφρική, από την Ακτή Ελεφαντοστού. Είμαι κατά κάποιον τρόπο σαν αυτούς».

– Τι σκέφτεσαι να κάνεις όταν σταματήσεις να παίζεις ποδόσφαιρο;
«Δεν έχω καταλήξει ακόμα. Θέλω να παραμείνω στη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, να ασχοληθώ με τη μουσική και τη μόδα».

– Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή;
«Η υγεία. Εκατομμύρια να έχεις, την υγεία δεν την αγοράζεις».

Πηγή: gazzetta.gr