Δίχως ίχνος φόβου ο Γιώργος Μπαρτζώκας παραδέχεται πως δεν τον ενδιαφέρει η απλή συμμετοχή του Ολυμπιακού στο final-4 της Ευρωλίγκας, αλλά το πώς οι «ερυθρόλευκοι» θα διατηρήσουν τα σκήπτρα τους.Ο τεχνικός του Ολυμπιακού ξεκαθάρισε πως οι παίκτες του θα χρειαστεί να δείξουν το καλύτερό τους πρόσωπο και να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες από τις μονομαχίες και τις διεκδικήσεις από εκείνους της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Αναλυτικά όσα είπε στην εφημερίδα «Goal»:
«Δεν με νοιάζει ούτε με ικανοποιεί να απολαύσω τη συμμετοχή μας στο φάιναλ φορ του Λονδίνου. Ο Ολυμπιακός υπερασπίζεται τα σκήπτρα της Πόλης και πηγαίνει στο Λονδίνο για να πουλήσει όσο πιο ακριβά γίνεται το τομάρι του. Όποιος είναι καλύτερος από εμάς ας το δείξει στο γήπεδο».
– Τι σημαίνει αυτή η προσέγγιση που κάποιος θα μπορούσε να την ερμηνεύσει ως ακόμη και αλαζονική;
«Εχουμε στόχο δύο νίκες, πού είναι το περίεργο; Ως άτομο αλλά κυρίως ως προπονητής των πρωταθλητών Ευρώπης δεν συμβιβάζομαι με τίποτε άλλο και γι’ αυτό δεν με νοιάζει να απολαύσουμε τη συμμετοχή. Τη νίκη θέλω να απολαύσουμε».
– Ποια είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να συμβεί αυτό; Με μια κουβέντα, εννοώ, απλώς για να βάλουμε έναν τίτλο.
«Θεωρώ απαραίτητο να παίξουμε στο 100% των δυνατοτήτων μας. Να παρουσιάσουμε ο καθένας από το πόστο του τον καλύτερο εαυτό μας και να κάνουμε υπερήφανους όλους όσοι μας ακολουθήσουν κι εκείνους που θα μας παρακολουθούν».
– Τι δεν θα ήθελες να συμβεί;
«Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κατακτήσουμε τον τίτλο, αυτό το υπόσχομαι. Εάν δεν τα καταφέρουμε, θέλω να γυρίσουμε ενωμένοι και να μη χαλαστούμε για οποιονδήποτε λόγο. Δεν είναι θέμα ματαιοδοξίας ή υστεροφημίας, αλλά με ενδιαφέρει παρά πολύ να μη θιγούν στο παραμικρό η εκτίμηση και ο σεβασμός της μπασκετικής πιάτσας προς τον Ολυμπιακό».
– Την Παρασκευή ο Ολυμπιακός θα βρει μπροστά του την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που αναζητεί και μια εκδίκηση για την ήττα στον περσινό τελικό. Από καθαρά αγωνιστικής και τακτικής πλευράς, ποια είναι τα ζητούμενα σας;
«Υπάρχουν μερικοί απαράβατοι κανόνες στα μεγάλα ματς: να αποφύγεις τα λάθη και να έχεις περισσότερες κατοχές, άρα και ευκαιρίες στην επίθεση, από τον αντίπαλό σου. Εγώ δίνω πολύ μεγάλη έμφαση και στο τι θα συμβεί στα πρώτα λεπτά του ημιτελικού, όπου πρέπει να επιβληθούμε όχι τόσο στην τακτική όσο στην ψυχολογία. Θέλω δηλαδή μάνι μάνι να βουτήξουμε για να σώσουμε δυο χαμένες μπάλες και να δείξουμε στους αντιπάλους μας ότι είμαστε αποφασισμένοι και παίζουμε με το μαχαίρι στα δόντια! Τέτοιες φάσεις τονώνουν την αυτοπεποίθηση της ομάδας, ακόμη κι αν βρίσκεται πίσω στο σκορ, διότι εφόσον είσαι μαχητικός από την πρώτη στιγμή, σημαίνει ότι έχεις αποβάλει το άγχος».
– Σε συνέχεια του προηγουμένου για την αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητα, τι δεν διαπραγματεύεσαι ως προπονητής στο συγκεκριμένο ματς;
«Θα το πω διαφορετικά: με βάση τη φυσιογνωμία της ΤΣΣΚΑ, θα χρειαστούμε πρωτίστως τα lose balls που λέμε, δηλαδή τις μπάλες που δεν ανήκουν σε κανέναν και είναι διεκδικήσιμες. Τρεις τέσσερις τέτοιες φάσεις μπορούν να κρίνουν πολλά σε έναν αγώνα, πόσω μάλλον σε έναν ημιτελικό του φάιναλ φορ».
– Με ποιο σύνθημα, με ποια τελευταία οδηγία θα στείλεις τους παίκτες σου στο γήπεδο;
«Καλά, τώρα περιμένεις να σου απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση; Αυτό πρέπει να το ακούσουν πρώτα οι ίδιοι και ύστερα θα το μάθουν οι υπόλοιποι»!
– Αν και είσαι πρωτάρης στα φάιναλ φορ, τι νομίζεις ότι παίζει τον σημαντικότερο ρόλο σε έναν ημιτελικό και σε έναν τελικό; Η τακτική του προπονητή, η προσωπικότητα των παικτών, η καρδιά, το momentum ή μήπως η μέρα στην οποία θα βρεθεί η ομάδα;
«Ολα αυτά παίζουν τον ρόλο τους, άλλο λιγότερο κι άλλο περισσότερο. Εν κατακλείδι, όμως, πιστεύω ότι όλα είναι θέμα καλής ή κακής μέρας. Αυτό βεβαίως είναι κάτι αδιόρατο και απρόβλεπτο και δεν ξέρω από ποιούς παράγοντες επηρεάζεται, μπορεί και από τους βιορυθμούς! Είναι ένα σύνθετο κράμα».
– Τι νιώθεις εν αναμονή του τζάμπολ του ημιτελικού; Αγχος, αγωνία, τρακ ή ανυπομονησία;
«Έχω ένα πλάνο στο μυαλό μου και προσπαθώ να το ακολουθήσω πιστά. Ανυπομονώ να ζήσω την εμπειρία, η ομάδα έχει μεγάλο κίνητρο, αλλά πιστεύω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο προπονητής και οι παίκτες πρέπει να λειτουργούν με την τετράγωνη λογική και να μην παρασύρονται από τα συναισθήματα τους».
– Αισθάνεσαι ότι δικαιώθηκες με την πρόκριση στο φάιναλ φορ που δεν είναι και πολύ εύκολο ούτε συνηθισμένο ως επίτευγμα για τις ομάδες που έχουν κατακτήσει τον τίτλο την προηγούμενη σεζόν;
«Δεν μου αρέσει να προσωποποιώ καταστάσεις και δεν μπήκα ποτέ σε αυτήν τη λογική. Το αν θα δικαιωθώ για την επιλογή μου, δεν το ξέρει κανείς, διότι απλούστατα δικαιωμένος θεωρείται αυτός που θα νικήσει στο τελευταίο ματς της σεζόν. Νιώθω, όμως, μεγάλη ικανοποίηση από τη διαδρομή μας και απ’ ό,τι έχουμε πετύχει έως τώρα».
– Τελικά σου κάνουν τα παπούτσια και το κοστούμι του Ιβκοβιτς ή… πλέεις μέσα τους;
«Στον λόγο της τιμής μου, δεν μπήκα ποτέ σε αυτό το επικίνδυνο τριπάκι. Το να είσαι προπονητής στον Ολυμπιακό και σε κάθε μεγάλη ομάδα είναι το ίδιο δύσκολο είτε λέγεσαι Ιβκοβιτς είτε λέγεσαι Μπαρτζώκας. Εάν ήμουν ευθυνόφοβος ή εάν σκεπτόμουν τη σύγκριση με τον `’Ντούντα”, τότε δεν θα έπαιρνα ποτέ αυτήν τη δουλειά».
– Μιας και το έφερε η κουβέντα στον Ιβκοβιτς, ποιο στοιχείο της περσινής ομάδας θα ήθελες να διαθέτει ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο;
«Την άγνοια κινδύνου! Αλλά το ξέρω καλά και το ξέρουμε όλοι πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί, διότι ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Λονδίνο ως πρωταθλητής Ευρώπης και όλοι ήθελαν και θέλουν να τον νικήσουν για έναν λόγο παραπάνω».
«Πετύχαμε μερικές πολύ σπουδαίες νίκες, κυρίως εκτός έδρας, όπως με τη Μακάμπι και με τη Σιένα, αλλά εγώ ξεχωρίζω ένα ματς στο οποίο σχεδόν ηττηθήκαμε» τονίζει ο προπονητής του Ολυμπιακού και εξηγεί: «Αναφέρομαι στον αγώνα με την Τσεντεβίτα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τότε περνάγαμε μια δύσκολη φάση και εκείνο το βράδυ σταθήκαμε τυχεροί και νικήσαμε στη λήξη, αλλά αυτή η συγκυρία μάς ατσάλωσε ως ομάδα και έγινε η αφετηρία της ανάκαμψής μας. Εκείνο που με ευχαριστεί είναι ότι στις δύσκολες και στις κρίσιμες στιγμές η ομάδα έδειξε χαρακτήρα, προσωπικότητα, μεγάλη επιθυμία και επιβεβαίωσε αυτό που είχε πει το 1995 ο Τομζάνοβιτς: Μην υποτιμάτε την καρδιά ενός πρωταθλητή»!
– Ποια ετικέτα θα έβαζες στον Ολυμπιακό της σεζόν 2012-13 που βεβαίως δεν έχει ολοκληρωθεί, διότι έχετε δυο ανοικτούς στόχους ακόμη;
«Γίναμε αυτοί που ήθελα να είμαστε από την πρώτη στιγμή: τραχείς, σκληροί και δυσκολοκατάβλητοι. Αυτές οι αρετές κατά τη γνώμη μου μετρούν περισσότερο από τα τεχνικά προσόντα και το ταλέντο, όπως άλλωστε αποδείχθηκε στον πέμπτο αγώνα με την Εφές, στον οποίο τα πόδια μας στην αρχή ήταν βαριά σαν να τα `χαμε βουτήξει στο τσιμέντο»!
– Εντέλει ποιο είναι το βασικότερο στοιχείο του δόγματος Μπαρτζώκα που θα το ήθελες σαν φυλαχτό στο Λονδίνο;
«Η συνεκτικότητα! Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, να λειτουργούμε ο ένας για τον άλλον κι όλοι μαζί για την ομάδα. Να έχουμε αυτή τη συνεκτικότητα, να είμαστε συνεκτικοί σε όλες τις εκδηλώσεις μας, εντός κι εκτός γηπέδου, σαν να είμαστε ένα σώμα και κανείς να μη βάζει την πάρτη του πάνω από την ομάδα. Να σου δώσω ένα παράδειγμα: εγώ θαύμαζα πέρυσι τον Ντόρσεϊ για όλα αυτά που πρόσφερε στην ομάδα και θεωρώ καταλυτική τη συμβολή του στην κατάκτηση της Ευρωλίγκα και του πρωταθλήματος. Κάποια στιγμή, όμως, παραβίασε τον χρυσό κανόνα της συνεκτικότητας και έθεσε μόνος του εαυτόν εκτός ομάδας. Χάσαμε έναν πολύτιμο παίκτη, αλλά βρήκαμε τη συνεκτικότητά μας, τρέξαμε ένα μεγάλο σερί με νίκες και μακροπρόθεσμα η ομάδα βγήκε ωφελημένη».
– Εχω μια απορία: άλλες συνήθειες και modus operandi από τη στιγμή που ανέλαβες τον Oλυμπιακό ή είσαι ο Γιώργος της Oλύμπιας Λάρισας, του Aμαρουσίου και του Πανιωνίου;
«Nαι, όντως άλλαξα τρόπους. Θα έλεγα ότι έγινα πιο ελαστικός, διότι σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να χειριστείς την πληθώρα του ταλέντου που έχεις στη διάθεσή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλά συν και λίγα πλην, ενώ οι παίκτες συνήθως είναι πιο ευφυείς και πιο δεκτικοί σε αυτό που θα τους ζητήσεις».
Πηγή: sport-fm.gr
