Το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, όπως και κάθε Σούπερ Καπ, δεν είναι ουσιαστικά κάτι παραπάνω από ένα… φιλικό πολυτέλειας. Απλά, το γεγονός ότι υπάρχει ως έπαθλο ένα τρόπαιο, είναι προτιμότερο να το κατακτήσεις (και να χαρείς για μια-δυο μέρες) παρά να το χάσεις και να το ξεχάσεις (μέσα σε λίγες ώρες). Ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Τσέλσι, έτσι όπως πήγε το ματς, δεν μπορείς να πεις εύκολα ποιος το άξιζε και ποιος όχι, αλλά τελικά αυτοί που πανηγύρισαν ήταν οι  Reds, αφού αποδείχθηκε μοιραίος για τους Μπλε ο νεαρός Αμπραχαμ στη διαδικασία των πέναλτι. Για να φτάσουμε ως εκεί, όμως, έγιναν πολλά και διάφορα…

Μετά τα αναγνωριστικά πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, όπου η Λίβερπουλ έδειχνε πιο ενθουσιώδης, η Τσέλσι ισορρόπησε την κατάσταση και σταδιακά πήρε τον έλεγχο. Η ομάδα του Φρανκ Λάμπαρντ, βέβαια, κινδύνεψε να βρεθεί πίσω στο σκορ στο 16′, όταν χρειάστηκε η επέμβαση του Κέπα στο πλασέ του Σαλάχ που έφυγε στην πλάτη της άμυνας, αλλά από εκεί και πέρα όλα ήταν υπό έλεγχο. Με τον Καντέ να επικρατεί στο χώρο του κέντρου και τους Κόβατσιτς-Πέδρο να συνδυάζονται άψογα, οι Λονδρέζοι άρχισαν να γίνονται απειλητικοί και στο 22′ είχαν μεγάλη ευκαιρία με τον Ισπανό, το σουτ του οποίου από αριστερά εντός περιοχής πήγε στο οριζόντιο δοκάρι.

Οπως και να έχει, οι Μπλε συνέχισαν να προσπαθούν ορθόδοξα και γρήγορα να βγουν μπροστά, απέναντι σε μια Λίβερπουλ που προσπαθούσε να απειλήσει μέσω των εκτελέσεων κόρνερ. Μια λάθος έξοδος του Κέπα θα μπορούσε να οδηγήσει σε γκολ του Φαν Ντάικ, αλλά κάτι τέτοιο μάλλον θα ήταν άδικο με βάση την εικόνα των δύο ομάδων στο πρώτο μέρος. Αντιθέτως, ήταν μάλλον δίκαιο το προβάδισμα της Τσέλσι. Οχι στο 32′, όταν ο Αντριαν αντέδρασε σωστά και έκοψε τον Κόβατσιτς μετά την κάθετη του Πέδρο, αλλά στο 36′, όταν ο Πούλισιτς βρήκε ωραία τον Ζιρού και αυτός με πλασέ έκανε το 0-1. Το οποίο για… εκατοστά δεν έγινε 0-2 στο 40′, όταν ο Πούλισιτς με ωραία κίνηση και τελείωμα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, αλλά υποδείχθηκε οφσάιντ στην αρχή της φάσης.

Ο Γιούργκεν Κλοπ έπρεπε να αλλάξει κάτι και το έκανε με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου: Εξω ο Τσάμπερλεν, μέσα ο Φιρμίνο και δύο λεπτά μετά, στο 48′, ο Βραζιλιάνος ήταν αυτός που έδινε έτοιμο το 1-1 στον Μανέ! Με την ψυχολογία υπέρ τους, πλέον, οι Reds πατούσαν καλύτερα και πίεσαν την Τσέλσι, η οποία πάντως μετά το 60′ ήλεγξε καλύτερα την κατάσταση. Σε αυτό, όσο περνούσε η ώρα, βοηθούσε και το γεγονός ότι ο ρυθμός του παιχνιδιού, όπως ήταν λογικό, άρχισε να πέφτει. Παρ’ όλα αυτά, στο 75′ η Λίβερπουλ πίστεψε ότι έκανε την ανατροπή και πήρε το προβάδισμα, αλλά ο Κέπα έκανε πολύ μεγάλη διπλή επέμβαση, αρχικά σε σουτ του Μανέ και στη συνέχεια σε αυτό του Φαν Ντάικ στην επαναφορά, έχοντας για σύμμαχο και το δοκάρι, κρατώντας το 1-1. Σκορ που έμεινε μέχρι και το τέλος του 90λεπτου, με αποτέλεσμα οι δύο ομάδες να οδηγηθούν στην παράταση…

Εκεί, η ομάδα του Κλοπ μπήκε καλύτερα και μπήκε μπροστά στο σκορ στο 95′. Το γύρισμα του Φιρμίνο για τον Μανέ είχε ως αποτέλεσμα το 2-1, το οποίο όμως δεν έμεινε για πολύ. Στο 99′ ο Αντριαν χρεώθηκε με πέναλτι για ανατροπή του Αμπραχαμ και ο Ζορζίνιο από τα 11 βήματα έκανε το 2-2, φέρνοντας ξανά το ματς στα ίσα. Και παρέμεινε σε ισορροπία μέχρι και το τέλος της παράτασης, αφού στο 104′ ο Αμπραχαμ από πολύ κοντά πλάσαρε άουτ μετά το γύρισμα του Πέδρο. Δε θα ήταν αυτή, όμως, η… χειρότερη στιγμή του νεαρού, αφού στη διαδικασία των πέναλτι ήταν αυτός που έγινε μοιραίος για τους Μπλε, βλέποντας τον Αντριαν να αποκρούει την εκτέλεση του και να δίνει την κούπα στη Λίβερπουλ. Τη 2η μέσα σε λίγους μήνες, τη 2η στη… δική της Πόλη!

Λίβερπουλ (Γιούργκεν Κλοπ): Αντριάν, Γκόμες, Μάτιπ, Φαν Ντάικ, Ρόμπερτσον (91′ Αλεξάντερ-Αρνολντ), Φαμπίνιο, Χέντερσον, Μίλνερ (64′ Βαϊνάλντουμ), Τσάμπερλεν (46′ Φιρμίνο), Σαλάχ, Μανέ (103′ Οριγκί).

Τσέλσι Φρανκ Λάμπαρντ): Κέπα, Αθπιλικουέτα, Κρίστενσεν (84′ Τομόρι), Ζουμά, Εμερσον, Κόβατσιτς (102′ Μπάρκλεϊ), Ζορζίνιο, Καντέ, Πέδρο, Πούλισιτς (74′ Μάουντ), Ζιρού (74′ Αμπραχαμ).

Πηγή: gazzetta.gr