«Στη Μαδρίτη θα πρέπει οπωσδήποτε να σκοράρουμε, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα γίνουν πολύ περίπλοκα τα πράγματα», έλεγε την παραμονή του αγώνα στο Wanda Metropolitano ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι. Και μία μέρα μετά, παρουσίασε μια ομάδα, όπως σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Μια ομάδα, δηλαδή, χωρίς πλάνο όταν επιτίθεται και με λάθος νοοτροπία, με αποτέλεσμα η Ατλέτικο να δει τα πράγματα να εξελίσσονται ακριβώς όπως ήθελε. Και αφού εξελίχθηκαν όπως ήθελε, βρίσκοντας τα δύο γκολ από δύο στημένες φάσεις (σταθερά δυνατό σημείο των Ροχιμπλάνκος και αδύναμο των Μπιανκονέρι), μπορεί ήδη να προετοιμάζεται για την κλήρωση των “8”. Αυτό, τουλάχιστον, λέει η ιστορία…
Λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα, ενώ προσπαθούσε να εξηγήσει στους Ιταλούς δημοσιογράφους γιατί έγινε αυτό που όλοι -πλην του ίδιου- έβλεπαν εδώ και καιρό ότι θα γίνει, ο Αλέγκρι επιχείρησε να στείλει μήνυμα ανασύνταξης για τη ρεβάνς. «Επαιξαν ρόλο πολλά πράγματα, αλλά το δεύτερο ημίχρονο ήταν όλο ένα λάθος από πλευράς μας. Μπορεί να συμβεί, θα υπάρξει απογοήτευση, το καταλαβαίνω, αλλά μπορεί να συμβεί το να χάσεις το πρώτο ματς και να προκριθείς. Δεν θα είναι απλό, θα χρειαστεί η βοήθεια όλων. Εχω πίστη. Δεν είμαστε νεκροί, όπως δεν ήμασταν πέρυσι μετά το 0-3 από την Ρεάλ και τελικά στη ρεβάνς αποκλειστήκαμε για μια φάση στο τέλος», ήταν τα λόγια του προπονητή της Γιουβέντους, η οποία για να προκριθεί θα πρέπει κυριολεκτικά να γράψει ιστορία.
Γιατί; Επειδή ποτέ δεν ανέτρεψε ήττα με 2-0 στο πρώτο ματς, στο πλαίσιο του κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League. Οι Τορινέζοι έχουν καταφέρει οκτώ φορές να προκριθούν έχοντας χάσει τον πρώτο αγώνα εκτός έδρας, αλλά ποτέ όταν το σκορ ήταν αυτό του Wanda Metropolitano. Η πρώτη φορά που βρέθηκε σε τέτοια θέση η Γιουβέντους ήταν το 1967-68, όταν έχασε στον πρώτο ημιτελικό με 2-0 από την Μπενφίκα στη Λισαβόνα και τελικά ηττήθηκε και στη ρεβάνς (0-1). Η επόμενη φορά που οι Ιταλοί έπρεπε να ανατρέψουν αυτό το σκορ ήταν το 1973-74 με αντίπαλο στη φάση των “32” τη Δρέσδη, την οποία νίκησαν -αλλά δεν αρκούσε- με 3-2 στη ρεβάνς. Δύο χρόνια μετά, τη σεζόν 1975-76, ο αντίπαλος ήταν η Γκλάνταμπαχ στους “16” και το 2-2 στο Τορίνο έδωσε την πρόκριση στην Μπορούσια και σήμανε το 0/3 της Γιούβε σε ό,τι αφορά την ανατροπή του 2-0.
Το 0/4 θα γινόταν 30 χρόνια μετά, όταν το κύπελλο Πρωταθλητριών είχε πλέον γίνει Champions League και ο αντίπαλος ήταν η Αρσεναλ στους “8”. Τα γκολ των Φάμπρεγκας και Ανρί στο Λονδίνο έβαλαν σε θέση οδηγού τους Κανονιέρηδες και σε μια κατάσταση εσωστρέφειας τους Μπιανκονέρι, οι οποίοι δέχθηκαν την έντονη κριτική των οπαδών τους. Και μέσα σε ένα ψυχρό και περίεργο κλίμα στη ρεβάνς του Delle Alpi, με τους τιφόζι να σηκώνουν πανό για παίκτες ή προπονητή, το 90λεπτο πέρασε χωρίς γκολ και η Γιούβε αποκλείστηκε. Οπως θα γινόταν και την σεζόν 2012-13, όταν έχασε ξανά με 2-0 στο πρώτο ματς εκτός έδρας. Ηταν για τους “8”, ήταν με αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου και ήταν η πρώτη από τις δύο ήττες, αφού οι Βαυαροί θα επικρατούσαν με το ίδιο σκορ και στη ρεβάνς του Juventus Stadium.
Στις 12 Μαρτίου, επομένως, η Γιουβέντους θα πρέπει να κάνει αυτό που γράφουν σήμερα οι Ιταλοί: Οχι ένα καλό ματς, αλλά ΤΟ ματς. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει οπωσδήποτε ότι θα σημαίνει και πρόκριση, γιατί δεν υπάρχει μόνο η παράδοση εις βάρος των Τορινέζων αλλά και αυτή υπέρ των Μαδριλένων. Η Ατλέτικο δεν έχει αποκλειστεί ποτέ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (υπάρχει η “εξαίρεση” του κυπέλλου Εκθέσεων το 1967-68) έχοντας νικήσει με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι, ενώ συνολικά στο Champions League η ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε -συμπεριλαμβανομένων και των δύο τελικών- έχει υποστεί μόνο δέκα ήττες. Από αυτές τις δέκα, υπολογίζοντας το 90λεπτο, μόνο δύο είναι με περισσότερα από ένα γκολ διαφορά. Ο πρώτος ημιτελικός με την Ρεάλ το 2017 και το φετινό ματς με την Ντόρτμουντ στον όμιλο. Τις υπόλοιπες οκτώ φορές που ηττήθηκαν στην κορυφαία διοργάνωση οι Ροχιμπλάνκος, ήταν πάντα στο όριο, στο γκολ. Επιπλέον, σε όλες τις διοργανώσεις, ευρωπαϊκές ή εγχώριες, με τον Σιμεόνε στον πάγκο η Ατλέτικο δεν έχει αποκλειστεί ποτέ -σε 25 περιπτώσεις- έχοντας νικήσει (με οποιοδήποτε σκορ) στον πρώτο αγώνα.
Δικαιολογημένη, επομένως, η πίστη του ισπανικού Τύπου για τη ρεβάνς και η απαισιοδοξία του ιταλικού. Εκτός κι αν κυριολεκτικά γραφτεί ιστορία και αλλάξουν όλα μέσα σε μία βραδιά…
Πηγή: gazzetta.gr
