Επιμονή, χαμόγελο και αισιοδοξία. Αυτές οι τρεις λέξεις «φωτογραφίζουν» ένα σπουδαίο ποδοσφαιριστή, μα πάνω απ’ όλα ένα σπουδαίο άνθρωπο. Όταν το 2014 κατακτούσε τον πρώτο τίτλο σε συλλογικό επίπεδο στην καριέρα του (είχαν προηγηθεί τα Euro 2008 και 2012 με την εθνική Ισπανίας), σίγουρα ούτε ο ίδιος περίμενε αυτό που θα επακολουθούσε. Τότε, οδηγούσε την Άρσεναλ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας και ένα χρόνο μετά, το 2015, ήταν ο MVP του τελικού, στο δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο για τους «κανονιέρηδες» και τον ίδιο. Μόνο που εκείνες οι στιγμές ευτυχίας έμελλε να σβήσουν πολύ γρήγορα για τον Σάντι Καθόρλα. Το… προειδοποιητικό μήνυμα ήρθε το Νοέμβριο του 2015. Ρήξη χιαστού στο αριστερό πόδι, με τον ίδιο να περνά την πόρτα του χειρουργείου. Ήταν η πρώτη φορά, όχι όμως και η τελευταία.
Ο τραυματισμός στο γόνατο μπορεί να ξεπεράστηκε (έχασε σχεδόν όλη τη σεζόν), όμως συνέχιζε να τον ταλαιπωρεί ένα πρόβλημα στον αστράγαλο, που είχε αποκομίσει το 2013 σε ένα παιχνίδι με την εθνική Ισπανίας. Ο πόνος ήταν τεράστιος, όμως αυτό δεν τον εμπόδιζε να παίζει ποδόσφαιρο, έστω και με αδυναμία να αγωνιστεί για ολόκληρο 90λεπτο. Ο εφιάλτης, όμως, ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2016. Σε ένα παιχνίδι απέναντι στην Λουντογκόρετς, για το Champions League, τραυματίστηκε στον αχίλλειο τένοντα του δεξιού του ποδιού. Η αποθεραπεία δεν αποδείχθηκε αποτελεσματική, με αποτέλεσμα να μπει στο χειρουργείο το Δεκέμβριο. Ο Γολγοθάς μόλις είχε αρχίσει για τον Ισπανό άσο.
Συνολικά, ο Σάντι Καθόρλα χειρουργήθηκε οκτώ (!) φορές, αφού το τραύμα δεν έκλεινε. Το πόδι του μολύνθηκε, ενώ «έχασε» οκτώ εκατοστά από τον αχίλλειο. Από τις συνεχόμενες επεμβάσεις, ο εφιάλτης της γάγγραινας είχε κάνει την εμφάνισή του, με τον ίδιο να κινδυνεύει να χάσει το πόδι του και φυσικά να μην περπατήσει ξανά. Ο ίδιος δεν το έβαλε στιγμή κάτω, αντιμετωπίζοντας όλες τις δύσκολες καταστάσεις με χαμόγελο. Αυτό που τον πόνεσε περισσότερο δεν ήταν τα χειρουργεία, αλλά όταν χρειάστηκε να αφαιρέσει δέρμα από το αριστερό του χέρι, ώστε να γίνει μεταμόσχευση δέρματος στο δεξιό του πόδι. Μόνο που το σημείο που έπρεπε να αφαιρεθεί δέρμα από το χέρι, ήταν εκεί που είχε κάνει τατουάζ με το όνομα της κόρης του.
Ο ίδιος επέλεξε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να συνεχίσει εκεί το πρόγραμμα αποκατάστασης, με την Άρσεναλ όχι μόνο να στέκεται στο πλευρό του, αλλά να του ανανεώνει και το συμβόλαιο μέχρι το 2018, έστω κι αν ο ίδιος είχε να παίξει ποδόσφαιρο από τον Οκτώβριο του 2016. Όταν διέφυγε τον κίνδυνο, στο μυαλό είχε μόνο μία σκέψη. Την επιστροφή του στα γήπεδα. Άρχισε τις αποθεραπείες με το φυσικοθεραπευτή της εθνικής Ισπανίας και σύντομα ήταν έτοιμος να τρέξει και να κάνει πραγματικότητα αυτό που μέχρι πριν λίγο καιρό έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Να αγωνιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο.
Το καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος από την Άρσεναλ και μετά από κάποιες προπονήσεις με την ομάδα νέων της Αλαβές, η Βιγιαρεάλ άνοιξε την αγκαλιά της για να υποδεχθεί -για δεύτερη φορά- ένα δικό της παιδί. Ο χρόνος μετρούσε ήδη αντίστροφα για τον Καθόρλα, ο οποίος σε ένα φιλικό με τη Χέρκουλες επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους, έπειτα από 636 ημέρες, γνωρίζοντας την αποθέωση από το κοινό. Η ποιότητά του αδιαμφισβήτητη και ήταν θέμα χρόνου να γίνει ο ηγέτης στη μεσαία γραμμή της Βιγιαρεάλ.
Τα δύο «μαύρα» χρόνια αποτελούν οριστικά παρελθόν για τον 34χρονο μέσο, ο οποίος φρόντισε με το ξεκίνημα του 2019 να θυμίσει σε όλους πως είναι… εδώ. Στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς, σκόραρε δύο φορές απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αποδεικνύοντας πως η θέληση του ανθρώπου είναι ικανή να υπερνικήσει όλες τις δυσκολίες. Και από θέληση, ο Καθόρλα είχε μπόλικη, όπως και χαμόγελο…
