Ο Πεπ Γκουαρδιόλα στο Μόναχο άλλαξε πολύ σε σχέση με την προπονητική εκδοχή του στη Βαρκελώνη. Επί της ουσίας κατάφερε να συνδυάσει νέα στοιχεία, βγαλμένα από την ποδοσφαιρική παράδοση της έτοιμης Μπάγερν, με εκείνα που δημιούργησε στη Μπαρτσελόνα, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με το περιβάλλον και δεν προσπαθεί να φτιάξει παντού κόπιες των δικών του μπλάουγράνα. Διαφοροποίησε όμως και πράγματα που στους έξω μπορεί να φαίνονται ως λεπτομέρειες, όμως επί της ουσίας τον βοήθησαν να βγάλει όλη του την ενέργεια στην τακτική, την προετοιμασία της ομάδας ανάλογα με τον αντίπαλο, την εξέλιξη σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Ένα από αυτά ήταν ο μεγαλύτερος καταμερισμός εργασίας στο team του, το οποίο επωμίστηκε σαφώς περισσότερες αρμοδιότητες στις προπονήσεις μέσα στην εβδομάδα, πάντα φυσικά με την εποπτεία του Καταλανού και έχοντας στόχο να εξυπηρετήσει τους δικούς τους στόχους και πλάνα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι σταμάτησε να δίνει σημασία στην κάθε λεπτομέρεια. Το αντίθετο. Η τακτική προετοιμασία και έγινε περισσότερο στοχευμένη από πριν. Η δυνατότητα όμως να έχει λιγότερη επαφή με την ρουτίνα της καθημερινής προπόνησης τον βοήθησε να αποφύγει την εξάντληση και να διοχετεύσει όλη την δημιουργική του ενέργεια στα σημεία που ο ίδιος θεωρούσε πιο σημαντικά. Η αποτυχία του πρώτου χρόνου στην Αγγλία τον έκανε να ανοιχτεί ακόμα περισσότερο, να εμβαθύνει πιο πολύ στις ιδιαιτερότητες της Premier League και στον τρόπο που στη δεύτερη χρονιά του θα καταφέρει να παρουσιάσει το πρότζεκτ που παρακολουθούμε κάθε αγωνιστική. Με τα άτομα του team του λοιπόν να αποκτούν μεγαλύτερο ρόλο και σημασία, ήταν δεδομένο ότι ο Πεπ θα έκανε τα πάντα για να πάρει μαζί τους τους έμπιστους από τις προηγούμενες θητείες του.  Παράλληλα όμως, μετά το αποτυχημένο εν τέλει πείραμα της πρώτης σεζόν, έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ψήφο εμπιστοσύνης σε έναν 35χρονο που σταμάτησε πρόσφατα το ποδόσφαιρο και θεωρήθηκε ως ιδανικός για να τον βοηθήσει στην εφαρμογή του πλάνου του στην Αγγλία, γνωρίζοντάς τον από τα πρώτα τους βήματα στη Μασία. Τον Μικέλ Αρτέτα. Όταν ο Ισπανός μέσος κρέμασε τα παπούτσια του, ξεκαθάριζε πως: «Η προπονητική ήταν κάτι που πάντα με ενδιέφερε», προσθέτοντας: «Τα τελευταία χρόνια δούλεψα πολύ σκληρά έξω από τα γήπεδα, με στόχο να είμαι έτοιμος να καθοδηγήσω μια ομάδα». Ήταν ξεκάθαρο πως το επόμενο βήμα της καριέρας του είχε ήδη αποφασιστεί ενώ έπαιζε ακόμα ποδόσφαιρο και φρόντισε να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια για να είναι έτοιμος. Έκανε τα διπλώματα, μελέτησε, ψάχτηκε, συνδύασε εμπειρίες με επιστημονική γνώση. Η Σίτι τον προσέλαβε το καλοκαίρι του 2016, αμέσως μετά το κρέμασμα των ποδοσφαιρικών του παπουτσιών και γρήγορα απέδειξε ότι δεν απλά ένας Ισπανός που μιλάει καλά αγγλικά και γνωρίζει προσωπικά τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Έχοντας καταλάβει τον τρόπο που βλέπει το ποδόσφαιρο και την έμφαση στη δουλειά, έγινε ιδανικός συνεργάτης του. Ο Καταλανός, όπως έχει αποκαλύψει ο Μάρτι Περναράου, ο οποίος έγραψε δυο βιβλία για εκείνον παρακολουθώντας καθημερινά τη ζωή του, απαιτεί από εκείνους που δουλεύουν μαζί του ίδιο πάθος και βαθμό εργατικότητας. Και στον Αρτέτα φαίνεται ότι τα βρήκε. Έχει εξελιχθεί, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, σε ιδανικό βοηθό, προσφέροντάς του συμβουλές με ειλικρίνεια και ψυχραιμία, φέροντας εις πέρας όσα του αναθέτει. Παρότι η ποδοσφαιρική καριέρα συχνά αποδεικνύεται πως δεν έχει ρόλο στην πορεία ενός προπονητή, η εμπειρία του Αρτέτα αναγνωρίζεται και έχει βάση. Εγκεφαλικός δημιουργικός μέσος, με πρότυπο τον Γκουαρδιόλα, ο οποίος έχει αναδειχθεί από τα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα την ίδια εποχή με τον Πεπ, επομένως γνωρίζει τις ποδοσφαιρικές αρχές που ενστερνίζεται ο Καταλανός. Και με τεράστια εμπειρία, γκολ, τίτλους, συντριβές και νίκες στην Premier League. Είδε κινήσεις προπονητών όπως του Μόγιες να του απογειώνουν την καριέρα, δούλεψε για καιρό με τον Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος πρεσβεύει διαχρονικά κάτι διαφορετικό προπονητικά στην Αγγλία. Και μιλάει, πέραν των ισπανικών και των αγγλικών, γαλλικά, ιταλικά, πορτογαλικά, καθώς και βασκικά και καταλανικά. Η περίπτωσή του έχει ξεκινήσει ήδη να μην περνά απαρατήρητη στο Νησί, παρότι ουσιαστικά βρίσκεται στην πρώτη του χρονιά στη νέα δουλειά. Η Telegraph αποκάλυψε ότι η Άρσεναλ, στην οποία τον λατρεύουν, τον βλέπει ως ιδανικό για την μετά-Βενγκέρ εποχή, αφού πρώτα δουλέψει μαζί του ως βοηθός. Ο πρόεδρος της Έβερτον, Μπιλ Κένραϊτ, έριξε το όνομά του στο τραπέζι για πρώτο προπονητή μετά την απομάκρυνση του Κούμαν, όμως τελικά επιλέχθηκε ο πιο έμπειρος και δοκιμασμένος σε συνθήκες πίεσης Σαμ Άλαρνταϊς. Επίσης διέρρευσε ότι εξαιρετική εκτίμηση προς το πρόσωπό του τρέφει και ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο, ο τεχνικός με την πιο σταθερή δουλειά τα τελευταία χρόνια στην Premier League, ο οποίος επίσης καλοβλέπει την πιθανότητα να συνεργαστεί μαζί του στους Σπερς. Σύμφωνα με την As μάλιστα του έριξε στο τραπέζι πρόταση για θέση στο τεχνικό τιμ. Τον είχε γνωρίσει επίσης προσωπικά, από την κοινή τους θητεία ως παίκτες στην Παρί Σεν Ζερμέν. Τα ρεπορτάζ, αναγνωρίζουν την εξαιρετική χημεία του με τον Πεπ, όμως στέκονται στο ότι μια πρόταση που θα περικλείει είτε άμεσα είτε στο σύντομο μέλλον την προοπτική να αναλάβει πρώτος προπονητής, ίσως τον δελεάσει. Αν κρίνει κανείς βέβαια από το προφίλ που έχει χτίσει, δύσκολα θα βιαστεί κυνηγώντας τη δόξα. Για έναν τεχνικό με ελάχιστους μήνες εμπειρίας και μόλις 35 ετών, το ενδιαφέρον όλων των παραπάνω δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Πηγάζει από την βεβαιότητα που αποπνέουν άλλα στοιχεία, τα οποία βάζουν την πείρα σε δεύτερο ρόλο. Η προσωπικότητα, η σκέψη, η δουλειά, η κατάρτιση, η ανταπόκρισή του σε συνεργασία με τον κορυφαίο αυτή τη στιγμή τεχνικό στην πιο ανταγωνιστική πρώτη κατηγορία, ο συγκερασμός φιλοσοφιών με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Φυσικά, ποτέ και τίποτα δεν είναι δεδομένο, όμως όλα δείχνουν ότι ο Βάσκος έχει ό,τι χρειάζεται για να δικαιώσει τις προσδοκίες και να αποτελέσει ένα ακόμα αμυντικό χαφ που θα μεταπηδήσει με επιτυχία στην προπονητική… Πηγή: gazzetta.gr