Όλοι οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι γινόμαστε φέτος μάρτυρες της σπουδαίας προόδου ενός συμπατριώτη μας ποδοσφαιριστή. Του Γιάννη Μανιάτη, που φωνάζει δυνατά «παρών» και λύνει τα χέρια όχι μόνο του Βαλβέρδε, αλλά και του Σάντος που έψαχνε εναγωνίως ένα καλό αμυντικό χαφ ενόψει Euro. Παρατηρώντας όμως τα βήματα της καριέρας του ποδοσφαιριστή, οδηγείται κανείς στο σαφές συμπέρασμα ότι ο Μανιάτης είναι προϊόν μιας εντελώς τυχαίας, καθαρά συμπτωματικής κατάστασης. Και όχι φυσικά ενός οργανωμένου σχεδίου του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου για την ανάδειξη των ταλέντων της χώρας.

Ο Μανιάτης, είτε το πιστεύετε είτε όχι, πήρε μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα σε ηλικία 25 ετών! Εφτασε στο σημείο να θεωρείται «παλιοσειρά» του Πανιωνίου, μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου να φύγει. Και στον Ολυμπιακό δύσκολα θα έβρισκε θέση βασικού, αν οι πολλοί τραυματισμοί δεν ανάγκαζαν τον Βαλβέρδε να τον βάλει στα χαφ σε εκείνο το αλήστου μνήμης ματς στη Μασσαλία. Θαρρείς ότι εντελώς από σπόντα βρήκε ο Σάντος τον αμυντικό μέσο που έψαχνε. Τελείως ξαφνικά έπεσε ουρανοκατέβατος στα χέρια του. Στο οικοδόμημα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου που μαστίζεται από λυσσαλέα ξενομανία, αν το όνομα του Μανιάτη ήταν ισπανικό, σέρβικο ή βραζιλιάνικο θα είχε υπογράψει σε έναν από τους μεγάλους συλλόγους της χώρας από τα 20 του χρόνια. Επειδή ήταν ελληνικό, πήρε αργά τη μεταγραφή. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Κάποια στιγμή, πού θα πάει, θα βάλουμε μυαλό, έστω και υπό την ασφυκτική πίεση της οικονομικής κρίσης. Ηδη υπάρχουν ομάδες που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΠΑΟΚ, που πουλάει ακριβά και προωθεί πιτσιρίκια. Οποιος οπαδός του «Δικεφάλου» σκεφτεί να τα βάλει με τον Ζαγοράκη επειδή έδωσε Βιεϊρίνια και Κοντρέρας, ανοίγοντας χώρο στο φυτώριό του, θα είναι εκτός τόπου και χρόνου. Οπως θα είναι εκτός τόπου και χρόνου όποιος κατηγορήσει τον Δώνη που στο Καραϊσκάκη έβαλε οκτώ Ελληνες στην ενδεκάδα. Εκτός τόπου και χρόνου θα είναι και όποιος πει ότι έκανε λάθος ο Μαρινάκης όταν δήλωνε το περασμένο καλοκαίρι ότι μακροπρόθεσμος στόχος του είναι να δημιουργήσει έναν όσο το δυνατόν πιο «ελληνικό» Ολυμπιακό. Μακάρι όλοι οι προπονητές και οι παράγοντες της Super League να σκέφτονταν με ανάλογο τρόπο.

Πηγή: sday.gr