Ο Άγγελος Χαριστέας είναι ένας από τους ποδοσφαιριστές που είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο εξωτερικό και να γνωρίσει από κοντά τις συνθήκες στη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία. Έτσι, μπορεί να εκφράσει την άποψή του για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα με την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα. «Το έβλεπα όταν ερχόμουνα στην Ελλάδα για τις υποχρεώσεις της Εθνικής. Τώρα το βιώνω καθημερινά και διαπιστώνω ότι σχεδόν έχουμε πιάσει πάτο», τόνισε ο διεθνής επιθετικός του Παναιτωλικού.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Χαριστεά στο «Yellow Power», το επίσημο περιοδικό του Παναιτωλικού
Είχαν δίκιο όσοι σε απέτρεπαν από το να γυρίσεις στην Ελλάδα; Ένιωσες κάποια στιγμή να «λυγίζεις»;
«Όχι, καθόλου. Ένας από τους λόγους που ήρθα στο Αγρίνιο ήταν και ο Γιώργος (σ.σ. Θεοδωρίδης). Με βοήθησε πάρα πολύ όταν αισθανόμουνα άβολα, όπως με βοήθησαν και τα υπόλοιπα παιδιά που γνώρισα εδώ, να μην έχω τέτοιου είδους προβλήματα. Χαίρομαι που έκανα αυτή την επιλογή, γιατί στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί μια ομάδα που να έχει τέτοιο κλίμα. Με ποδοσφαιριστές που είναι αρκετά χρόνια μαζί, ξέρουν ο ένας τον άλλο και έχουν δημιουργήσει τέτοιο οικογενειακό κλίμα. Ο Παναιτωλικός αυτή τη στιγμή είναι προνομιούχος με ποδοσφαιριστές που έχουν πολύ καλή χημεία μεταξύ τους».
Είχες πει πολλές φορές ότι ήθελες την επιστροφή στην Εθνική. Όταν το πληροφορήθηκες πώς αντέδρασες;
«Είμαι 31 χρονών αλλά σ’ αυτά τα πράγματα παραμένω μικρό παιδί. Γενικά οι ποδοσφαιριστές μέχρι το τέλος της καριέρας μας παραμένουμε μικρά παιδιά. Χαιρόμαστε κάθε τι που αφορά το ποδόσφαιρο. Όταν με πήρε ο Τάκης Φύσσας και μου είπε «θα σε έχουμε πάλι στην Εθνική» χάρηκα πάρα πολύ».
Πώς εκδηλώνεται αυτή η χαρά; Πανηγύρισες, έκλαψες απ’ τη χαρά σου;
«Δεν εξωτερικεύω τόσο πολύ τα συναισθήματά μου. Αλλά κάποιος που θα καθίσει δίπλα μου θα καταλάβει πως είμαι πολύ χαρούμενος».
Έκανε εντύπωση η δήλωσή σου ότι το προηγούμενο διάστημα δεν άξιζες να είσαι στην Εθνική…
«Όταν ανέλαβε ο κ. Σάντος είχαμε μιλήσει και μου είπε ότι «σε θεωρώ πολύ καλό ποδοσφαιριστή και ίσως συνεργαστούμε». Η πορεία μου δεν ήταν ανάλογη πέρσι. Αν και αυτοί που με ξέρουνε λένε ότι στη Σάλκε ήμουν στην καλύτερη κατάσταση απ’ όλη τη καριέρα μου. Όμως δεν φάνηκε επειδή δεν αγωνίστηκα βασικός. Έτσι δεν ήρθε κλήση για την Εθνική. Είμαι ρεαλιστής και νομίζω ότι δεν άξιζα να είμαι πέρσι στην Εθνική. Είναι ομάδα που έχει απαιτήσεις, έχει πίεση, πρέπει να είσαι σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση για να μπορείς να αντεπεξέλθεις. Τους τελευταίους μήνες πίστευα ότι άξιζα να επιστρέψω».
Στην Τιφλίδα ένιωσες πρωτοεμφανιζόμενος; Με την πίεση ότι ή θα δείξεις ότι μπορεί να υπολογίζει σε εσένα και στο μέλλον ο προπονητής ή να δεις από την τηλεόραση το επόμενο EURO;
«Δεν σκέφτηκε τίποτα από τα δύο. Είχα πολύ καθαρό μυαλό και όταν είμαι στην Εθνική νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερα απ’ ό,τι πραγματικά μπορώ. Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος. Η Εθνική είναι η μεγάλη μου αγάπη. Η καλύτερη ομάδα που έχω αγωνιστεί στην καριέρα μου. Ήθελα –και νομίζω το έδειξα– σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι να είμαι και εγώ ένας απ’ αυτούς που θα βάλουν λιθαράκι για την πρόκριση. Δεν είχα κανένα άγχος και δεν ήθελα ν’ αποδείξω τίποτα. Όλα αυτά τα χρόνια ότι ήταν ν’ αποδείξω το έχω αποδείξει».
Τόσα χρόνια πήγαινες στην Εθνική προερχόμενος από μεγάλες ομάδες του εξωτερικού. Τώρα επέστρεψες ως παίκτης του Παναιτωλικού, μιας νεοφώτιστης ομάδας στη μεγάλη κατηγορία. Πώς σε αντιμετώπισαν;
«Όλοι έχουν πολύ καλή εικόνα για τον Παναιτωλικό και άκουσα όλο αυτό το διάστημα κολακευτικά σχόλια για την ομάδα. Συζητιέται και η αγωνιστική και η εξωαγωνιστική της παρουσία. Το να αγωνίζεται ένας ποδοσφαιριστής επαρχιακής ομάδας στην Εθνική είναι ευλογία και από τις δύο πλευρές. Πρώτα, γιατί αποδεικνύει ότι η ομάδα κάνει σοβαρή και σωστή δουλειά, ακόμα κι αν είναι νεοφώτιστη. Και από την πλευρά του ποδοσφαιριστή δείχνει ότι δεν σταματά ποτέ να δουλεύει και έχει φιλοδοξίες αγωνιζόμενος σε μικρότερο σύλλογο σε σχέση με το παρελθόν».
Πορεία σαν τη δική σου δεν ξέρω αν έχει άλλος. Από την κορυφή της Ευρώπης το 2004, τους μεγάλους συλλόγους του εξωτερικού, σε μια ομάδα που μόλις ανέβηκε στη Super League. Και μέσω αυτής πάλι στην Εθνική.
«Είμαι καταραμένος να πιέζομαι και να επιζητώ την επιτυχία. Έχω αυτό το ελάττωμα (σ.σ. γελάει) να τα δίνω όλα, ψυχικά και σωματικά αποθέματα, όπου και ν’ αγωνίζομαι. Όταν ήρθα στον Παναιτωλικό είχα πει στον κ. Κωστούλα ότι είμαι ένας ποδοσφαιριστής που θα τα δώσει όλα για την ομάδα. Ελπίζω σ’ αυτά τα λίγα παιχνίδια που αγωνίστηκα ως τώρα να το έχω δείξει πως προσπαθώ για το καλύτερο και νομίζω έτσι θα συνεχίσω».
Μέσα απ’ αυτή την προσπάθεια θα φτάσεις σε μια ακόμα τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης με την Εθνική;
«Αυτό που έχει κάνει η Εθνική είναι ήδη ανεπανάληπτο. Έχει πάει σε τρία EURO και σε ένα Μουντιάλ. Βρίσκεται στο Νο 10 της παγκόσμιας κατάταξης και μπορεί ψηλότερα. Και μόνο ότι θα είναι παρούσα σε μια ακόμα μεγάλη διοργάνωση, επιβεβαιώνει αυτό που παλιότερα λέγαμε. Ότι θα μας χωνέψουμε στην Ευρώπη. Και πλέον μας έχουν χωνέψει. Είμαστε πάντα εκεί και έτσι μας αντιμετωπίζουν. Επόμενος στόχος πρέπει να είναι ν’ αφήνει η Εθνική το στίγμα της σε οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση. Όλα τα παιδιά σκέφτονται και πιστεύουν ότι θα πάμε το καλοκαίρι για κάτι πάρα πολύ καλό».
To EURO αποτελεί επιπλέον κίνητρο για καλύτερη παρουσία και στους αγώνες του πρωταθλήματος;
«Το κίνητρό μου είναι σε κάθε παιχνίδι να ξεχωρίζω, να κάνω αισθητή την παρουσία μου και μετά να έχει το πρόβλημα ο προπονητής για το τι θα κάνει. Ο στόχος μου είναι να βοηθήσω όσο μπορώ τον Παναιτωλικό και από κει και πέρα –ειλικρινά το λέω– δεν με απασχολεί κάτι άλλο. Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να παίξει μπάλα και αν γίνει αυτό, πιστεύω δεν θα έχω κανένα πρόβλημα».
Ο Παναιτωλικός μπήκε τους τελευταίους μήνες στη ζωή σου. Τι μπορεί να δώσει σε έναν ποδοσφαιριστή που έχει ζήσει τα πάντα;
«Μου προσφέρει μια οικογένεια. Τη δεύτερη οικογένειά μου. Μου αρέσει σαν ιδέα μια ομάδα να είναι χαμηλών τόνων και να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο…».
Δεν το έζησες αυτό σε άλλες ομάδες;
«Το έζησα, κυρίως στη Βέρντερ Βρέμης. Και αυτό που εύχομαι στον Παναιτωλικό είναι να μη σταματήσει ποτέ να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Ακόμα και σε δύσκολες στιγμές που ενδεχομένως έρθουν, πρέπει να διατηρήσει αυτό το προφίλ».
Τι θεωρείς ότι μπορεί να πετύχει ο Παναιτωλικός φέτος;
«Έχουμε μια ομάδα τουλάχιστον ανταγωνιστική. Έχω την αίσθηση ότι μας υπολογίζουν πάρα πολύ. Μια ομάδα που από εμάς θα κριθεί που μπορεί να φτάσει. Τι εννοώ; Βάζουμε σε κάθε παιχνίδι το δικό μας στιλ. Όχι μόνο απέναντι σε ομάδα που είναι στα μέτρα μας, αλλά ακόμα π.χ. απέναντι στον Ατρόμητο που παίζει χρόνια στην κατηγορία και έχει στόχο την πεντάδα, παίξαμε με τα δικά μας χαρακτηριστικά, το δικό μας στιλ, δεν προσαρμοστήκαμε στο παιχνίδι του αντιπάλου. Φαίνεται ότι θα έχουμε πολύ καλή χρονιά, αλλά ο στόχος για μένα καθορίζεται από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ο αρχικός στόχος είναι η παραμονή και το χτίσιμο μιας ισχυρότερης ομάδας για την επόμενη χρονιά».
Ζώντας εκ των έσω πάλι το ελληνικό ποδόσφαιρο, πώς το βλέπεις;
«Το βλέπω σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι το άφησα πριν από δέκα χρόνια. Τα γήπεδα, το οικονομικό, αλλά και αγωνιστικά, οι πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές. Ένα μικρό μπάχαλο που φτάνει Νοέμβριος και δεν ξέρουμε ποιες ομάδες παίζουν. Αυτή είναι η κατάσταση που βρήκα στη Super League. Θεωρούσα πολύ δύσκολο το ελληνικό πρωτάθλημα γιατί δεν έχει ταυτότητα. Όπως το γερμανικό που βασίζεται στη δύναμη, το ολλανδικό στην τεχνική, το ισπανικό στην ταχύτητα. Γι’ αυτό έλεγα στη Γερμανία ότι με αντίπαλο ελληνική ομάδα δεν μπορείς να «διαβάσεις» το παιχνίδι της».
Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σε μια επαρχιακή πόλη;
«Πάντα ζούσα σε πανέμορφες πόλεις. Ήμουνα πολύ τυχερός που είχα δύο τρεις επιλογές και αποφάσιζα με την οικογένειά μου τι θα επιλέγαμε. Πιστεύω ακράδαντα πως αν είναι να μείνεις στην Ελλάδα, πρέπει να μείνεις στην επαρχία. Είναι έτσι τα πράγματα, που το να ζεις σε μια επαρχιακή πόλη είναι ευλογία αυτή τη στιγμή. Μετά τη Σάλκε και συγκρίνοντας με τους δύο μήνες που έζησα στη Θεσσαλονίκη, κατάλαβα ότι είναι πολύ καλό για μια οικογένεια να μείνει σε μια μικρότερη πόλη όπως το Αγρίνιο».
Η σύζυγος, η κόρη σου, συμφωνούν;
«Η κόρη μου είναι μόλις είκοσι μηνών. Πηγαίνει σε παιδικό σταθμό. Η γυναίκα μου έχει την τύχη να έχει εδώ την κολλητή της φίλη της Δέσποινα (σ.σ. σύζυγος του Θεοδωρίδη), όπως και τις άλλες κοπέλες ή συζύγους των ποδοσφαιριστών. Το Α και το Ω εδώ που είναι κλειστός ο κύκλος, είναι η παρέα. Αυτή που κάνει περισσότερο ευχάριστη την καθημερινότητα».
Κάνεις θυσία για να συνηθίσεις;
«Και εγώ και η γυναίκα μου είμαστε άνθρωποι χαμηλών τόνων. Πατάμε στα πόδια μας και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Αυτό στο οποίο δίνουμε σημασία είναι οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους και όχι ο τόπος. Μέχρι τώρα τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλά. Είναι ιδανικός τόπος για μία οικογένεια να μεγαλώσει ένα παιδί και να πάρει σωστές βάσεις για τη συνέχεια».
Τι επιλέγεις ύστερα από μια κουραστική μέρα;
«Να πάρω την οικογένειά μου και να πάμε μια βόλτα. Αυτό με ξεκουράζει πάρα πολύ. Μια κοντινή διαδρομή, στη Ναύπακτο, την Πάτρα ή αλλού».
Εντός των τειχών;
«Συνήθως μαζευόμαστε στο σπίτι με άλλα παιδιά. Μαγειρεύει η γυναίκα μου, είναι πολύ καλή μαγείρισσα. Θα ασχοληθούμε με τη μικρή, θα πάμε σε κάποιον παιδότοπο. Επειδή ξέρω ότι στο Αγρίνιο είναι βαρύς ο χειμώνας, ψάχνω και άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Όπως ξέρεις ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και φαντάζομαι ότι θα κάνουμε τέτοιες συγκεντρώσεις, για να περνάει ευχάριστα ο ελεύθερος χρόνος μας».
Όνειρα βλέπεις;
«Όταν κοιμάμαι βλέπω και όνειρα και εφιάλτες (γελάει)… Αν με ρωτάς αν κάνω όνειρα, αυτό που θέλω είναι να είμαστε υγιείς εγώ, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και να έχουμε μια καλή χρονιά. Δεν κάνω μακροπρόθεσμα όνειρα. Σήμερα θέλω να είμαστε καλά, να περνάμε καλά, να κερδίσουμε το επόμενο παιχνίδι. Τέτοια όνειρα κάνω, απλά, καθημερινά».
Την ευτυχία την έχεις απολαύσει;
«Αν μη τι άλλο, είμαι ευλογημένος σ’ αυτόν τον τομέα. Η ευτυχία είναι οι στιγμές στη ζωή μας και έχω την εντύπωση ότι δεν είναι πολλές. Είμαι από τους ανθρώπους που έχω ζήσει πολύ μεγάλες στιγμές ευτυχίας και πάντα τις κρατάω μέσα μου. Δεν είμαι αχάριστος. Δεν επιζητώ να είμαι συνέχεια ευτυχισμένος και από την άλλη προσπαθώ να δώσω και εγώ ευτυχία στους άλλους».
Αισιοδοξία για το αύριο υπάρχει;
«Έχω πει και στα παιδιά ότι όταν είσαι μέσα σε έναν κύκλο, δεν βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. Ερχόμενος έπειτα από δέκα χρόνια από το εξωτερικό συνάντησα μια Ελλάδα άρρωστη. Είμαστε βαριά άρρωστοι, αλλά έλα που δεν το καταλαβαίνουμε γιατί ζούμε μέσα σ’ αυτό. Μόνο όταν ξεφύγεις μπορείς να το καταλάβεις. Το έβλεπα όταν ερχόμουνα στην Ελλάδα για τις υποχρεώσεις της Εθνικής. Τώρα το βιώνω καθημερινά και διαπιστώνω ότι σχεδόν έχουμε πιάσει πάτο. Ταυτόχρονα είμαι αισιόδοξος γιατί χειρότερα δεν μπορεί να γίνει. Εννοώ τις σχέσεις των ανθρώπων και τέτοιου είδους θέματα».
Η ευτυχία είναι μικρά κομμάτια ενός πάζλ. Ποια κομμάτια θέλεις να προσθέσεις σ’ αυτό;
«Ευχάριστα οικογενειακά γεγονότα. Χαρμόσυνα γεγονότα. Αυτά με κάνουν ευτυχή. Επίσης, κομμάτια που αφορούν την επιτυχημένη αγωνιστική παρουσία και τη δική μου και της ομάδας. Να περνάμε καλά χωρίς προβλήματα. Αρκεί. Την υγιή καθημερινότητα έχουμε ανάγκη».
