Ένα ποδοσφαιρικό ματς δεν αρχίζει και τελειώνει στη μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά (μαζί με το ημίχρονο) που διαρκεί ο αγώνας αυτός καθαυτός. Σίγουρα όχι για το πιο ενεργό κομμάτι των κερκίδων και τη ζωογόνο δύναμη των σωματείων. Τους φανατικούς και οργανωμένους οπαδούς των ομάδων. Τους λεγόμενους ultras. Μία αναβαθμισμένη έκδοση των -εξ Ιταλίας ορμώμενωνι- τιφόζι με όλο το «πακέτο» που αυτοί φέρουν. Καπνογόνα, «βαρελάκια» καπνού, φωτοβολίδες, μπάνερ, πλακάτ, πανό όλων των μεγεθών και «χορογραφίες», φωνή καθόλη τη διάρκεια του 90λεπτου και το αίσθημα του «ανήκειν» ότι είσαι μέλος μιας κοινότητας, η οποία είναι πάνω από όλους και όλα. Εκτός από την ομάδα που υποστηρίζεις.
Όταν χρειάζεται οι ultras ενός κλαμπ παίρνουν και πολιτική θέση, ανάλογα με την κοινότητα στην οποία ζουν και μεγαλώνουν αλλά κυρίως λόγω της γραμμής που χαράσσουν μέσα στα χρόνια οι ηγετικές φυσιογνωμίες της κάθε κερκίδας. Διαδρομή που έχει χαραχτεί με «μάχες» με αντίπαλους τιφόζι, αλλά και με τις διοικήσεις των συλλόγων.
Αν κάποιος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο και το «fankultur» άκουγε πως τα παραπάνω ισχύουν και για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, θα γέλαγε. Καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί ωστόσο μιας και οι ultras στη Major League Soccer (MLS – πρώτη κατηγορία του αμερικάνικου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ή soccer για τους αμερικάνους) είναι πλέον ισότιμα μέλη της «παράστασης» που παίζεται κάθε σαββατοκύριακο στα γήπεδα της επικράτειας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Με αρκετές επιρροές από τους ultras των ιταλικών ομάδων, οι αμερικάνοι οπαδοί έχουν «αναρριχηθεί» πολύ γρήγορα στην παγκόσμια κλίμακα της οπαδικής κουλτούρας. Κερκίδες σχεδόν γεμάτες σε κάθε ματς, με ξεχωριστή θέση για τους φανατικούς οπαδούς των ομάδων, συνήθως στα πέταλα των γηπέδων.
Τίφο και προετοιμασία για το ματς
Ο οργανωτής της εξέδρας βρίσκεται σαν άλλος μαέστρος πάνω στα πόντιουμ δίνοντας το έναυσμα και το ρυθμό στο κυρίως σώμα των οργανωμένων. Πολύχρωμες σημαίες και μπάνερ σε μεγάλο αριθμό -ίσως περισσότερα απ’ όσα συναντούμε στην Ευρώπη και αυτή είναι μία ποιοτική διαφορά- πάρα πολλά καπνογόνα, των οποίων η χρήση γίνεται νόμιμα και πραγματικά αλόγιστα. Όταν οι συνθήκες και η κρισιμότητα ενός αγώνα το επιτάσσουν, εξαιρετικές και τεράστιες «χορογραφίες» καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των πετάλων.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την συνεχή παρότρυνση της ομάδας, κάνουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα μία εμπειρία που ξεκινάει μέρες πριν με την προετοιμασία των σημαιών και των πανό. Ώρες πριν με την μπυροποσία έξω από το γήπεδο και την μαζική προσέλευση σε αυτό σε μορφή πορείας που θα περάσει μέσα από το κέντρο της πόλης. Και ανάλογα την έκβαση του αγώνα τη συνέχιση μετά τη λήξη στα μπαρ της περιοχής που ανήκει κάθε γκρουπ.
Κερκίδες πολυμορφίας και χρωμάτων
Άλλη μία ουσιώδης διαφορά μεταξύ ultras στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη είναι πως τα γκρουπ των οπαδών στις Ηνωμένες Πολιτείες τις περισσότερες φορές έχουν σαφείς πολιτικές πεποιθήσεις και τις εκφράζουν ανοικτά. Ακόμα και η σύσταση των ίδιων των γκρουπ είναι ενδεικτική της ριζοσπαστικής κατεύθυνσης που έχουν. Λατίνοι, Ασιάτες, Αφροαμερικάνοι ομόφυλοι/ες, τρανσέξουαλ, αντιφασίστες και αντιρατσιστές έχουν περίοπτη θέση στην καθημερινότητα των γκρουπ και στην απεικόνιση τους σε συνθήματα και πανό.
Για ένα πρωτάθλημα που έχει μόνο 20 χρόνια ζωής τα βήματα που γίνονται στην αναβάθμιση των κερκίδων αλλά και της εμπειρίας του να «είσαι οπαδός» είναι ταχύτατα, με τους αμερικάνους να έχουν πολλά να διδάξουν σε επίπεδο νοοτροπίας και αντίληψης στους «μέντορές» τους στην Ευρώπη.
5 (συν ένα) τοπ ultras γκρουπ στις Η.Π.Α.
DC United: Screaming Eagles και Barra Brava
Portland Timbers: Timber Army
Seattle Sounders: Emerald City Supporters
Toronto FC: Red Patch Boys
LA Galaxy: Riot Squad και Angel City Brigade
Και η ξεχωριστή περίπτωση της Detroit City FC και των Northern Guard, ομάδα και οπαδοί σε κοινή πορεία μετά το 2012, έτος επανίδρυσης του συλλόγου. Παρακάτω το μίνι ντοκιμαντέρ της FIFA για την περίπτωση της τοπικής ομάδας της πολύπαθης πόλης του Detroit.
