Πεντάρα, ε; Πρωτάθλημα, ε; Playstation, ε; Όταν παίζει κούπα μαζί του, όμως… φιναλίστ!
Ο Ζοσέ Μουρίνιο επιβεβαίωσε πως είναι ο μοναδικός που μπορεί να σταματήσει την Μπαρτσελόνα, ο Κριστιάνο Ρονάλντο το… υπέγραψε (με γκολάρα στο 103’ της παράτασης) και η Ρεάλ -με το 1-0 στον τελικό του «Μεστάγια»- είναι και πάλι Κυπελλούχος Ισπανίας έπειτα από 18 χρόνια!
Πώς έπαιξαν
Με ίδια διάταξη (4-3-3) και διάθεση για εκπλήξεις -τόσο στις συνθέσεις, όσο και στον τρόπο που παρατάσσονταν, κατέβασαν τις ομάδες τους οι δύο τεχνικοί.
Έτσι, κάτω από τα δοκάρια για την Μπαρτσελόνα βρέθηκε ο Πίντο (τον χρησιμοποιεί σε όλη τη διοργάνωση ο Γκουαρντιόλα), ενώ παρτενέρ του Πικέ στα στόπερ δεν ήταν ο Πουγιόλ, αλλά ο Μαστσεράνο. Κατά τ’ άλλα, αριστερό μπακ ήταν ο Αντριάνο, δεξί ο Ντάνι Άλβες και στα χαφ βρέθηκαν οι Μπουσκέτς, Τσάβι και Ινιέστα. Την τριάδα της επίθεσης, δε, αποτελούσαν οι Μέσι (αριστερά), Πέδρο (δεξιά) και Βίγια (κορυφή).
Από την άλλη, τερματοφύλακας για τη Ρεάλ ήταν ο Κασίγιας και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Μαρσέλο, Ράμος, Καρβάλιο και Αρμπελόα. Σε ρόλο «σκούπας» στα χαφ ξεκίνησε ο Πέπε, μπροστά του οι Κεντίρα και Τσάμπι Αλόνσο και στην επίθεση οι Εζίλ (αριστερά), Ντι Μαρία (δεξιά) και Κριστιάνο Ρονάλντο (κορυφή).
Ξυλίκι και… μανούρα που θα ‘κανε το Προοδευτική-Ιωνικός (στις καλές του εποχές) να μοιάζει με παρθεναγωγείο προσέφερε στο α’ μέρος το «clasico». Η έμπνευση του διαιτητή να αφήσει το… physical game ξεκίνησε από το πρώτο λεπτό τις «εχθροπραξίες» και δημιούργησε περισσότερα «μπουλούκια» παικτών σε ένταση -απ’ ότι ευκαιρίες μπροστά στις δύο εστίες.
Όσο αλήθεια είναι, όμως, ότι η Ρεάλ είχε πιο πολλές από αυτές (πράγμα φυσιολογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι με την ανελέητη πίεσή της, ανάγκασε την Μπαρτσελόνα να μη φτιάξει καμία), άλλο τόσο αλήθεια είναι πως θα έπρεπε να παίζει με δέκα παίκτες από το 28’ (όταν ο Αρμπελόα… δοκίμασε δύο φορές να αποβληθεί, ρίχνοντας αγκωνιά και πατώντας έπειτα τον πεσμένο Βίγια).
Όπως και να ‘χει, πάντως, θα ‘χε βρεθεί μπροστά στο σκορ, αν οι Μπουσκέτς και Πίντο δεν βρίσκονταν εκεί που έπρεπε στα ωραία σουτ του Ρονάλντο και το δοκάρι (ευτυχώς για την Μπαρτσελόνα) δεν βρισκόταν εκεί… που ήταν πάντα, στη φοβερή κεφαλιά του Πέπε πριν την ανάπαυλα.
Η ασυνήθιστα παθητική εικόνα της πριν την ανάπαυλα σαν να… έθιξε την Μπαρτσελόνα. Την έφερε, λοιπόν, αποφασισμένη από τα αποδυτήρια -όχι μόνο να τη διορθώσει, αλλά να την αντικαταστήσει με τη (γνώριμή) του κυρίαρχου. Οι «μπλαουγκράνα» εκμεταλλεύτηκαν την κούραση των Μαδριλένων από το πρέσινγκ του α’ μέρους και τους στρίμωξαν για τα καλά μπροστά από την εστία τους.
Ο μόνος λόγος, δε, που δεν εμφάνισαν την μπάλα στα δίχτυα τους (αφότου την έκρυψαν σε κάποιες περιπτώσεις) ήταν ο Κασίγιας. Ο Ισπανός δικαιολόγησε ξανά το προσωνύμιο του «Άγιου Ίκερ» και ενεργώντας ως τέτοιος στα φαλτσαριστά πλασέ των Μέσι-Πέδρο-Ινιέστα κράτησε όρθια τη Ρεάλ. Της επέτρεψε, δε -από ‘κει που έμοιαζε να περιμένει το «μοιραίο», να φτάσει και μια ανάσα από το να… κλέψει την κούπα: Τόσο, όσο χρειάστηκε να αγγίξει την μπάλα ο Πίντο -για να αποκρούσει το «τούβλο» του Ρονάλντο στο 90’!
Μπορεί η εικόνα της παράτασης να έμοιαζε ίδια -με την Μπαρτσελόνα στην επίθεση και τη Ρεάλ (σπανίως) στην αντεπίθεση- ωστόσο η μεγάλη ευκαιρία του Ρονάλντο (βγαίνοντας σε μια τέτοια) έδωσε φανερά ψυχολογία στους «μερένχες». Τόση που -όχι μόνο να μην ξανακινδυνεύσουν ουσιαστικά από τους «μπλαουγκράνα». Αλλά και να τους «χτυπήσουν» με το στιλ που μόνο εκείνοι… κοκορεύονται ότι διαθέτουν.
Με υπέροχο «1-2» του Μαρσέλο και του Ντι Μαρία. Με σέντρα «σκέτη γλύκα» του δεύτερου στην κίνηση. Και με το κεφάλι του Ρονάλντο να μη χαρίζει μόνο την πρώτη κούπα της χρονιάς στους Μαδριλένους: Αλλά να τους χαρίζει και το δικαίωμα να κυκλοφορούν με… ψηλά το δικό τους απέναντι στην αιώνια αντίπαλο.
πηγή: sportfm
