Νέα στοιχεία ήρθαν σήμερα στο φως, σχετικά με τη Ρωσίδα κατάσκοπο και για το πότε και πώς πήρε ελληνική ταυτότητα. Οι πράκτορες, για να την κάνουν «Ελληνίδα», παγίδεψαν ακόμα και ηλικιωμένο.
Συγκεκριμένα, ο Alpha αποκαλύπτει δύο σημαντικά έγγραφα για τη Ρωσίδα κατάσκοπο, «Μαρία Τσάλλα», τα οποία και απέκτησε για να πετύχει τους σκοπούς της.
Το πρώτο έγγραφο έχει να κάνει με την αίτησή της για έκδοση δελτίου ταυτότητας από το αστυνομικό τμήμα Αλιβερίου, το οποίο φέρει ημερομηνία 24/12/2018, δηλαδή παραμονή Χριστουγέννων. Στο έγγραφο διακρίνεται και η υπογραφή που έβαλε η Ίρινα Αλεξάντροβνα – Σμίρεβα, ή αλλιώς «Μαρία Τσάλλα».
Ο Alpha έφερε στο φως και το πιστοποιητικό γέννησης, απ’ όπου προκύπτει ότι η Ιρινα Αλεξάντροβνα – Σμίρεβα έχει γραφτεί στα δημοτολόγια του Δήμου Κύμης – Αλιβερίου στις 21 Δεκεμβρίου του 2018, ημέρα Παρασκευή, φυσικά ως «Μαρία Τσάλλα», και τρεις ημέρες μετά έβγαλε ταυτότητα.
Στον Alpha μίλησε και ο άνθρωπος που υπέγραψε και βεβαίωσε τα στοιχεία της Ρωσίδας κατασκόπου, ότι δηλαδή πρόκειται για τη Μαρία Τσάλλα. Πριν από 30 χρόνια ζούσε σε περιοχή των νοτίων προαστίων και ήταν γείτονας με μια οικογένεια με το ίδιο επίθετο. Θυμόταν λοιπόν τη μητέρα μαζί με το μωρό της. Να σημειωθεί ότι το 2018 ο άνδρας ήταν 78 ετών.
Ο ηλικιωμένος, λοιπόν, το 2018 δέχεται ένα τηλεφώνημα, υποτίθεται από τη μητέρα της Μαρίας Τσάλλα, και σε άπταιστα ελληνικά του λέει ότι η κόρη της θα επιστρέφει στην Ελλάδα, Επιπλέον, του ζήτησε να πάει ως μάρτυρας προκειμένου να βεβαιώσει ποια είναι. Ο ίδιος, χωρίς να υποψιαστεί το παραμικρό, πήγε στην Εύβοια, υπέγραψε και βεβαίωσε τα στοιχεία της Μαρίας Τσάλλα.
«Ήταν παντρεμένοι και είχαν ένα μωρό. Η μάνα ήταν Ελληνίδα και ο πατέρας Λατινοαμερικάνος, νομίζω. Αυτό έγινε πριν από 30 χρόνια», τονίζει στην Alpha, για να συμπληρώσει:
«Δέχτηκα ένα τηλέφωνο από την μητέρα. Πέθανε ο πατέρας, και μου λέει “φτιάχνω τα χαρτιά για να πάρει υπηκοότητα η κόρη, εκείνο το μωρό που είχαμε, προκειμένου να έρθει στην Ελλάδα για να σπουδάσει”. Με παρακάλεσε και μου είπε ότι έχει δώσει την υπόθεση σε έναν δικηγόρο… Και της λέω “εντάξει”. Να βεβαιώσω, δηλαδή, ότι ήταν αυτή, εκείνη την εποχή. Ότι υπήρχε, ότι δεν ήταν “στον αέρα”».