Ιδιαίτερα σημαντική είναι η απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, που έκρινε «αθώο» έναν δημοσιογράφο για την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης, μετά από αγωγή που είχε καταθέσει σε βάρος του γιατρός.

Ο διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Χίου Γεώργιος Καρπουζλής είχε καταθέσει αγωγή σε βάρος του δημοσιογράφου Κώστα Μαρδά, ο οποίος σε επιστολή του προς την τοπική εφημερίδα «Αλήθεια» στις 18 Αυγούστου του 2007 κατήγγειλε ότι ο κ. Καρπουζλής ουσιαστικά δεν ασκεί τα διευθυντικά του καθήκοντα, επικαλούμενος την ένορκη βεβαίωση του διοικητή του νοσοκομείου, Γιάννη Ξενάκη, ότι ο εν λόγω γιατρός «δεν συμμετέχει στην καθιερωμένη πρωινή επίσκεψη στους θαλάμους, δεν εξετάζει ασθενείς, δεν κατεβαίνει στα εξωτερικά ιατρεία και δεν έχει φυσική παρουσία στις εφημερίες».

Πρωτόδικα, το δικαστήριο είχε υποχρεώσει το δημοσιογράφο να καταβάλει στον γιατρό 50.000 ευρώ ως αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμηση.

Με πρόσφατη απόφασή του όμως, το Εφετείο Αιγαίου απέρριψε ομόφωνα την πρωτόδικη απόφαση και επιδίκασε στο γιατρό να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα στον δημοσιογράφο, σημειώνοντας πως η χρησιμοποίηση σκληρών εκφράσεων από δημοσιογράφους κατά γιατρών, που επιτελούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους, είναι επιτρεπτή, προκειμένου να διασφαλισθεί το αγαθό της υγείας των πολιτών. Ο γιατρός κατέβαλε το σχετικό ποσό χωρίς να κάνει χρήση του δικαιώματος αναίρεσης στον Άρειο Πάγο.

Το δικαστήριο, εφαρμόζοντας πρωτοποριακή νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δέχθηκε ότι: «Οποιοσδήποτε πολίτης και πολύ περισσότερο ο επιφορτισμένος με την ενημέρωση του κοινού δημοσιογράφος, δικαιούται να προβεί σε κριτική για τις πράξεις και τις παραλείψεις των προσώπων που ασκούν δημόσια καθήκοντα και δη αυτών, που σχετίζονται με την υγεία των πολιτών».

Επιπλέον, έγινε αποδεκτό ότι η φράση «έτσι κι αλλιώς, ο γιατρός μονίμως σε άδεια είναι» και ο χαρακτηρισμός «γιατρός – φάντασμα» δεν συνιστούν συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε καν εξύβριση, καθώς συνιστούν «κριτική ως προς την άσκηση των καθηκόντων του γιατρού», επισημαίνοντας ότι «οι χαρακτηρισμοί κατά την άσκηση του νομίμου δικαιώματος ενημέρωσης της κοινής γνώμης και η κριτική ενδεχομένως να ενέχει στοιχεία δικαιολογημένης οξύτητας, εν όψει του ευαίσθητου τομέα της υγείας, που ανατέθηκε από την Πολιτεία στον ενάγοντα ιατρό να υπηρετήσει με την τακτική παρουσία του σε διευθυντική θέση».

Πλέον, η υπ’ αριθμόν 26/2010 απόφαση του Εφετείου Αιγαίου αποτελεί νομολογία, η οποία αφορά χιλιάδες δημοσιογράφους, αλλά και απλούς πολίτες, που αντιμετωπίζουν αγωγές.