ΣτΕ: Αντισυνταγματική η στέρηση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων σε εργαζόμενους στη ΔΕΗ που έχουν καταδικαστεί

«Σφραγίδα» αντισυνταγματικότητας έβαλε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στην νομοθετική διάταξη του 1966 η οποία στερεί τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους εργαζομένους της Δ.Ε.Η. σε περίπτωση ποινικής καταδίκης τους για ορισμένα αδικήματα.

Η Ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (996/2022) έκρινε ότι η επίμαχη διάταξη αντίκειται στις συνταγματικές προβλέψεις σχετικά με την προστασία του δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης και την αρχή της αναλογικότητας.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία σε περίπτωση καταδίκης εργαζομένου στη Δ.Ε.Η. σε ποινή κάθειρξης για την τέλεση των αξιόποινων πράξεων της υπεξαίρεσης, απάτης, πλαστογραφίας και απιστίας σε βάρος της Δ.Ε.Η. ή του Ελληνικού Δημοσίου επέρχεται ως συνέπεια η πλήρης και οριστική απώλεια του κύριου συνταξιοδοτικού δικαιώματος, με περαιτέρω συνέπειες την απώλεια του δικαιώματος σε επικουρική σύνταξη, σε παροχές υγείας καθώς και του δικαιώματος για εφ’ άπαξ βοήθημα. Σκοπός της επίμαχης διάταξης είναι, η αποτροπή των εργαζομένων στη δημόσια επιχείρηση από τη διάπραξη αξιόποινων πράξεων, όταν στρέφονται είτε σε βάρος της Δ.Ε.Η. ή του Δημοσίου, καθώς τίθενται σε κίνδυνο η περιουσία και η εν γένει εύρυθμη λειτουργία αυτών.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν με την απόφαση τους ότι η επίμαχη ρύθμιση προσκρούει σε σειρά διατάξεων του Συντάγματος και σημειώνουν πως κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος, ερμηνευομένου εν όψει και της αρχής της ισότητας, δεν δύναται, κατ’ αρχήν, η ποινική καταδίκη εργαζόμενου της Δ.Ε.Η. να αποτελέσει πρόσφορο κριτήριο για τη στέρηση ή τον περιορισμό δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης, δυνάμενο να δικαιολογήσει τη διαφορετική μεταχείριση αυτού ως προς τη χορήγηση συνταξιοδοτικών παροχών.

Και αυτό, γιατί η επίμαχη νομοθετική ρύθμιση «δεν τελεί σε άμεση συνάφεια με τη λειτουργία της ίδιας της ασφαλιστικής σχέσης, η οποία έχει ως αποστολή κατά το Σύνταγμα την προστασία του ασφαλισμένου από την επέλευση κινδύνων που αναιρούν την ικανότητά του να εργάζεται με τη χορήγηση παροχών αναλόγων προς τις καταβληθείσες εισφορές και το συνολικό χρόνο ασφάλισης με παράλληλη μέριμνα για την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος».