«Μόλις έμαθα για τη δολοφονία του Μάκη, έπαθα σοκ. Ξαναέζησα από την αρχή τη δική μου ιστορία: το συμβόλαιο θανάτου σε βάρος μου, το καρτέρι, τους πυροβολισμούς, τις σφαίρες στο σώμα μου… Η μόνη διαφορά ήταν ότι εγώ επέζησα, παρόλο που μια σφαίρα καρφώθηκε ένα χιλιοστό από την κεντρική αορτή…».

Με αυτά τα λόγια περιγράφει στο «Έθνος» ο Σπύρος Λαχανάς όσα ο ίδιος ένιωσε στο άκουσμα της είδησης για τον συνάδελφό του, Μάκη Γκαλιμάνη, από το Δομοκό. Συγκλονισμένος από το γεγονός, ο 35χρονος σήμερα σωφρονιστικός υπάλληλος επαναλαμβάνει συνεχώς πόσο πολύ λυπάται για τον 47χρονο συνάδελφό του. «Συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Δεν ξέρω τι άλλο να πω», σχεδόν μονολογεί.

Ο Σπύρος Λαχανάς είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση κάτω από το σπίτι του στις 10 Μαρτίου 2010. Είχε μόλις σχολάσει από τη βάρδια του στον Κορυδαλλό. Όπως αποδείχθηκε, επρόκειτο για συμβόλαιο θανάτου από κρατούμενο, τον οποίο είχε πιάσει με ναρκωτικά μέσα στη φυλακή.

Και μπορεί να επέζησε, ωστόσο οι σφαίρες τον καθήλωσαν σε αναπηρικό καροτσάκι. Πέντε χρόνια μετά, το ελληνικό Δημόσιο δεν του αναγνωρίζει ότι είναι παθών στην υπηρεσία, επειδή η απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του έγινε εκτός των φυλακών!

«Για τους σωφρονιστικούς δεν υπάρχει νομοθεσία όπως αυτή που ισχύει για τους αστυνομικούς και τους πυροσβέστες, ότι μία ώρα πριν και μετά τη βάρδια θεωρείται εργατικό ατύχημα», εξηγεί ο Σπ. Λαχανάς, που παλεύει να ξαναπερπατήσει, κόντρα στα κενά της ελληνικής νομοθεσίας.

«Ήμουν ο πρώτος σωφρονιστικός που χτυπήθηκε με αυτόν τον τρόπο και χρειάστηκε να ψηφιστεί ειδικό διάταγμα για να μπορέσω να εισπράξω κάποια από τα νοσήλιά μου. Ακόμη και σήμερα, παλεύω με όση δύναμη μου έχει απομείνει να βρω την υποστήριξη από το υπουργείο Δικαιοσύνης, προκειμένου να επιβιώσω και να κάνω ό,τι μπορώ να σταθώ ξανά στα πόδια μου», λέει.

Ο Σπύρος Λαχανάς υπηρετούσε ήδη 9,5 χρόνια ως σωφρονιστικός υπάλληλος όταν δέχθηκε την επίθεση. «Είχα σχολάσει από τον Κορυδαλλό, πήρα τη μηχανή και γύρισα στο σπίτι μου. Φτάνοντας, βρήκα έναν συνάδελφο που η μηχανή του δεν έπαιρνε μπροστά και προσπάθησα να τον βοηθήσω. Ξαφνικά, κι ενώ μιλούσα στο κινητό, νιώθω κάποιον να με τραβάει. Όταν γύρισα να τον κοιτάξω, φορούσε κουκούλα. Ο συνάδελφος προσπάθησε να μας χωρίσει. Και τότε ένα δεύτερο άτομο, έβγαλε όπλο… Μία σφαίρα μπήκε από την αριστερή γάμπα και βγήκε από το γόνατο, η δεύτερη με βρήκε στον δέκατο θωρακικό σπόνδυλο, ένα χιλιοστό από κεντρική αορτή», διηγείται ο ίδιος.

«Τον αναγνώρισα τον εκτελεστή μου. Ήταν στη φυλακή για 19 απόπειρες ανθρωποκτονίας. Εκείνη την περίοδο ήταν έξω…».

Έκτοτε, ο Λαχανάς ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά, με γιατρούς σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά και… βάρδιες που εξακολουθεί να κάνει -πάνω στο καροτσάκι του- στο ψυχιατρείο του Κορυδαλλού.

«Είναι η χρονική στιγμή την οποία πρέπει να εκμεταλλευτεί η νέα κυβέρνηση. Δεν πρέπει να δείξει σε καμία περίπτωση την αναβλητικότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων, και να νομοθετήσει αμέσως ότι τα θύματα αυτών των εγκληματικών ενεργειών θα θεωρούνται πως υπέστησαν ό,τι υπέστησαν κατά την άσκηση της εργασίας τους. Αν δεν το κάνει, αφενός πολύ σύντομα κανείς δεν θα προσφέρεται να εργαστεί στις φυλακές, αφετέρου όσοι τώρα εργάζονται θα αναγκαστούν να υποκύψουν σε κάθε εκβιασμό επικίνδυνων επαγγελματιών κακοποιών. Στην κυριολεξία θα διαλυθούν οι φυλακές», δήλωσε στο «Έθνος» ο Σπύρος Κούγιας, δικηγόρος του Σπ. Λαχανά.