Ακριβώς έναν χρόνο μετά τη στυγερή δολοφονία του άντρα της, Μανώλη Καντάρη, η χήρα του, Σιμόνα Βιρτζίλι, αποφασίζει να μιλήσει δημοσίως για το τραγικό συμβάν που σημάδεψε τη ζωή της.
«Με αυτό το συμβάν, βλέποντας μπροστά μου νεκρό τον άντρα μου μόλις δύο ώρες πριν γεννήσω, εξάντλησα τα όριά μου. Πλέον δεν έχει μείνει τίποτα ίδιο στη ζωή μου. Επειδή όμως υπάρχουν πίσω μου δύο μωρά, ενός και δυόμισι ετών, απολύτως εξαρτώμενα τώρα από εμένα, όφειλα να παραμείνω φυσιολογικός άνθρωπος. Καταβάλω, λοιπόν καθημερινά τεράστια δύναμη για να είμαι όπως πρέπει απέναντί τους…» λέει στα Νέα η πνευμονολόγος κυρία Βιρτζίλι.
Μετά τη δολοφονία του συζύγου της χρειάστηκε να αφήσει την Αθήνα τον πρώτο καιρό, ώστε να βρει το κουράγιο να κρατηθεί ψύχραιμη.
Στην πορεία άλλαξε γειτονιά, έφυγε από το ανασφαλές κέντρο, όπου «οι Έλληνες έφτασαν να αισθάνονται ως μειονότητα.
«Δε χρειαζόταν να σκοτώσουν τον Μανώλη. Ήταν άδικο, ανώφελο, να το καταλάβω δεν μπορώ. Όσο και αν αντιστάθηκε, μπορούσαν να τον ακινητοποιήσουν έστω να τον αφήσουν αναίσθητο…», λέει με παράπονο.
Πάντως, η ίδια, δεν νιώθει θυμό, ούτε για τους δύο Αφγανούς που έχουν προφυλακιστεί αλλά ούτε και για τον Πακιστανό που ακόμα καταζητείται και στον οποίο οι άλλοι δύο δράστες ρίχνουν την ευθύνη της δολοφονίας, ωστόσο, θέλει να βρεθεί στο δικαστήριο την ημέρα της δίκης για να δει, όπως λέει, την έκφρασή τους «όταν ακούσει την παραδειγματική τιμωρία τους».
