Πενήντα χρόνια πέρασαν από τη στιγμή που ένας άντρας οικειοποιήθηκε τη μάσκα του σωτήρα, βασανίζοντας χωρίς έλεος δεκάδες ανήλικα παιδιά. Η μάσκα έπεσε πλέον και αποκαλύφθηκε το πραγματικό του πρόσωπο, εκείνο ενός τέρατος που επί σειρά ετών κακοποιούσε σωματικά και ψυχολογικά ανήλικα αγόρια, παιδιά που είχαν απομακρυνθεί από το κακοποιητικό περιβάλλον της οικογένειάς του για να βρουν αγάπη και θαλπωρή.
Κάτι που δεν συνάντησαν όμως. Στις 22 Αυγούστου του 2017, στην αίθουσα 1 του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, έλαβε χώρα η τέταρτη και τελευταία συνεδρίαση της συγκλονιστικής υπόθεσης, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος της Κυριακής».
Ένας 86χρονος άντρας, ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης, βρισκόταν στη θέση του κατηγορουμένου για αποπλάνηση ανηλίκων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, όπως και σε βάρος ατόμου του οποίου καταχράστηκε τη διανοητική αναπηρία, ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή τελεσθείσα από εργαζόμενο σε φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας.
Οι παραπάνω πράξεις, για τις οποίες κατηγορείται, αφορούν 12 παιδιά, εκ των οποίων 5 είναι ακόμη και σήμερα ανήλικα και τα οποία δεν κλήθηκαν να καταθέσουν στο δικαστήριο, αλλά διαβιβάστηκαν οι καταθέσεις που είχαν δώσει κατά τη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας.
Απέναντί του στο δικαστήριο έστεκαν τέσσερα παιδιά, 20 έως 25 ετών, μερικοί μάρτυρες κατηγορίας και μια νεαρή δικηγόρος, η Σοφία-Αλεξία Βέννη, που δέχτηκε να τα εκπροσωπήσει αφιλοκερδώς.
Τα παιδιά άρχισαν να διηγούνται τα όσα έζησαν στο ίδρυμα με την επωνυμία «Παιδικό Σπίτι» στον Πειραιά από την τρυφερή ηλικία των 4 ετών. Για το ασταμάτητο ξύλο, τις επαναλαμβανόμενες σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τις βάναυσες τιμωρίες, τα αμέτρητα βασανιστήρια, την απομόνωσή τους από τον έξω κόσμο.
Το διαμέρισμα στο Πασαλιμάνι νοικιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και ο άντρας κατάφερε να συγκεντρώσει τον οβολό της επώνυμης και ανώνυμης πειραϊκής κοινωνίας για να ξεκινήσει να φιλοξενεί κακοποιημένα παιδιά στο ίδρυμα με την επωνυμία «Παιδικό Σπίτι». Το 1962, μετακόμισε μαζί με τα άτυχα παιδιά σε ένα νέο κτίριο στο κέντρο του Πειραιά. Ο Λαλαούνης διατεινόταν ότι προσφέρει στα παιδιά στέγη, ασφάλεια και μόρφωση, η οποία τελούνταν σε κεντρικά σχολεία της πόλης.
«Οι ώρες που πηγαίναμε σχολείο, οι στιγμές που δραπετεύαμε από αυτό το κολαστήριο ήταν οι μοναδικές που μπορούσαμε να αισθανθούμε άνθρωποι», λέει σήμερα ένας πρώην τρόφιμος.
Ο Κωνσταντίνος Λαλαούνης καταδικάστηκε σε 40 χρόνια ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή και πήρε τον δρόμο για τις φυλακές Τριπόλεως, εκεί όπου κρατούνταν από τις 24 Οκτωβρίου 2016, όταν στο πλαίσιο της κύριας ανάκρισης, είχε κριθεί προφυλακιστέος λόγω επαρκών ενδείξεων.
