Μια πενταμελής οικογένεια από το Αφγανιστάν κρατούνταν στο τμήμα συνοριακής φύλαξης του Τυχερού στον Έβρο για τρεις νύχτες. Ξεκίνησαν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη από το Ιράκ όπου ζούσαν ως πρόσφυγες. Συνήθως οικογένειες με παιδιά δεν κρατούνται στα τμήματα συνοριακής φύλαξης, αλλά γραφειοκρατικές καθυστερήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μακρές, βασανιστικές νύχτες μέσα στις φυλακές.
H μαρτυρία ενός ψυχολόγου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα
«Ζήτησα την άδεια από τον αξιωματικό υπηρεσίας να κάνω μια συνεδρία παιγνιοθεραπείας με τα παιδιά.
Χρώματα και λευκά χαρτιά στο πάτωμα, τα μάτια των παιδιών ορθάνοιχτα… Αρπάζουν τους πολύχρωμους μαρκαδόρους και τα μολύβια και αρχίζουν να ζωγραφίζουν χωρίς να περιμένουν οδηγίες…
Ο Α. ζωγραφίζει ένα κοκκινόμαυρο ψηλό κτίριο, ένα από τα κέντρα κράτησης όπου ο ίδιος και η οικογένειά του κρατούνταν στην Τουρκία. Δίπλα σ’ αυτό ένα οικογενειακό σπίτι και μια κατασκευή από λούνα παρκ… Η τραυματική εμπειρία της κράτησης, η θαλπωρή της οικογένειας και η ανεμελιά της παιδικής ηλικίας αποτυπώθηκαν με χρώματα πάνω σε μια κόλλα χαρτί…
Η μητέρα του μας είπε ότι πήγαινε στην τρίτη δημοτικού. Δεν συνέχισε το σχολείο, γιατί τα λεφτά στην οικογένεια ήταν λιγοστά…
Η Φ. ζωγραφίζει ένα αστυνομικό ελικόπτερο που πυροβολεί το μεγάλο ψάρι σε μια μικρή λίμνη.Τέσσερα μικρότερα ψάρια περιτριγυρίζουν το μεγαλύτερο. Μια μικρή οικογένεια ψαριών όπως και η οικογένεια της μικρής Φ.…
Ο μικρός Α. φτιάχνει τον ανεμιστήρα που βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο της συνεδρίας, Του θυμίζει τον ανεμιστήρα που είχαν πίσω στο σπίτι τους ….
Δεν υπάρχουν δάκρυα ή μακριές αφηγήσεις…μόνο χρώματα που αντανακλούν τις τραυματικές εμπειρίες των τελευταίων 3 μηνών και 10 ημερών που ταξιδεύουν… Προορισμός μας η Ευρώπη, μου λένε…
Η μητέρα τους μου εξηγεί ότι ο λόγος που άφησαν το Ιράκ ήταν για να εξασφαλίσουν ένα ασφαλές, λαμπρό μέλλον για τα παιδιά τους. «Δε θέλω τα παιδιά μου να γίνουν όπως εγώ και ο πατέρας τους. Είμαστε αμόρφωτοι και φτωχοί». Ούσα μουσουλμάνα, φοράει ένα μαντήλι. Ο αστυνομικός της ζητάει να το βγάλει για να πάρει μια φωτογραφία που θα κρατήσει στο φάκελο μαζί με τα δακτυλικά της αποτυπώματα. Ξεσπά σε κλάματα μπροστά στα παιδιά της. Αυτό είναι εξευτελισμός. Ο διερμηνέας που δουλεύει μαζί μου, μου εξηγεί πως δεν είναι δυνατό για μια μουσουλμάνα γυναίκα να βγάλει το μαντήλι της μπροστά σε άνδρες.
Ο Α. είναι ένα 7χρονο αγόρι, η Φ. ένα 4χρονο κορίτσι και ο Αλ. ένα 2χρονο αγοράκι.
Είμαι ψυχολόγος στο πρόγραμμα των ΓΧΣ για τους μετανάστες χωρίς έγγραφα στον Έβρο. Ακούω καθημερινά ιστορίες πόνου και δεινών, ταπείνωσης και εξευτελισμού. Στόχος της θεραπευτικής μας παρέμβασης είναι να υποστηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους να ανακτήσουν την ταυτότητά τους, να αντιμετωπίσουν συναισθήματα απόγνωσης και απελπισίας, να αναθεωρήσουν μηδενιστικές σκέψεις και αυτό-καταστροφικές τάσεις, να κρατηθούν «ζωντανοί»…Συμπτώματα αγχώδους και καταθλιπτικής διαταραχής εναλλάσσονται από τον ένα κρατούμενο στον άλλον. Ψυχοσωματικά συμπτώματα ή και ψυχωσικά σύνδρομα είναι επίσης κοινά.
H πιο αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή για τα συμπτώματα ψυχικής υγείας που παρουσιάζουν θα ήταν «ελευθερία», αλλά… η «ελευθερία» δε συνταγογραφείται».
πηγή: xorissinoramsf
