Τους λόγους για τους οποίους προχωρούν σε απεργία πείνας εξηγούν τα 4 άτομα, που κατηγορούνται για την υπόθεση της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Ο Παναγιώτης Αργυρού, ο Χάρης Χατζημιχελάκης, ο Παναγιώτης Μασούρας και ο Γιώργος Καραγιαννίδης που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την απεργία πείνας μέχρι τέλους.
Διαβάστε την επιστολή των τεσσάρων κατηγορουμένων για συμμετοχή στους «Πυρήνες»:
«Ανακοινώνουμε πως σήμερα Πέμπτη 3/2/2011 κλιμακώνουμε την κινητοποίηση μας και από αποχή συσσιτίου προχωράμε σε απεργία πείνας μέχρι την επίτευξη του σκοπού μας που είναι να μην καταγράφονται και παρακρατούνται τα στοιχειά όσων θέλουν να παρακολουθήσουν τη δίκη μας ώστε να επιστρέψουμε τελικά σε αυτήν μαζί με τους δικηγόρους της αρχικής επιλογής μας.
Η ανυποχώρητη θέση μας στην απαίτηση μας είναι η θωράκιση του χαρακτήρα μας. Όπως δηλώσαμε από την πρώτη στιγμή δε ζητάμε, απαιτούμε να μην φακελώνονται όλοι όσοι, είτε σύντροφοι είτε συγγενείς και φίλοι, ενδιαφέρονται να βρίσκονται κοντά μας την ώρα που δικαζόμαστε. Η αναγνώριση της συμβολής τους στην ουσιώδη έννοια της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης δεν μπορεί παρά να μας επιβάλλει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Έτσι αρνούμαστε να αποτελέσει η δίκη μας, με τη συναίνεση και τη συμμετοχή μας στη διαδικασία, ορόσημο για τη θεμελίωση των αυριανών διώξεων συντρόφων-αγωνιστών και επαναστατών. Δεν ανεχόμαστε την επίθεση που δέχεται το κίνημα αλληλεγγύης ούτε και την προσπάθεια απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων σε δίκες-στρατοδικεία. Ή θα λήξει το καθεστώς τρομοκρατίας και φακελώματος προς τους αλληλέγγυους που θέλουν να παραστούν στη δίκη, ή θα δικάσετε τις καρέκλες και τα μικρόφωνα.
Εξάλλου είναι τέτοια η υπόσταση της υπόθεσής μας που ενώ μερικοί από εμάς θα αντιμετωπίσουν τη σίγουρη καταδίκη τους από το δικαστήριο δεδομένου ότι έχουμε δημόσια και ανοικτά αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή μας στην οργάνωση, οι υπόλοιποι όμως αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μιας πολύχρονης ποινής και άρα της συνέχισης του καθεστώτος ομηρίας που μας έχουν επιβάλλει, στα πλαίσια αυτά ακριβώς που τονίζουμε: την ποινικοποίηση των ευρύτερων φιλικών-συγγενικών και συντροφικών σχέσεων.
Θέτουμε λοιπόν τον εαυτό μας και τα σώματά μας στη δοκιμασία της απεργίας πείνας γνωρίζοντας ότι είναι ένας σκληρός και δύσκολος αγώνας αντοχής μην έχοντας πολλά περιθώρια κίνησης και δράσης, όντας έγκλειστοι και περιορισμένοι πίσω από τα τείχη. Θεωρώντας ότι ο χαρακτήρας της δίκης μας είναι τέτοιος που υιοθετούνται αυτά τα μέτρα σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης του αλληλέγγυου κόσμου, καταλήγουμε ότι δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά αμιγώς εμάς αλλά όλες τις επικείμενες δίκες τέτοιου χαρακτήρα που θα ακολουθήσουν. Γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον αγώνα. Ευχαριστούμε λοιπόν προκαταβολικά όσους και όσες εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους με οποιοδήποτε τρόπο στην υπόθεσή μας».
