Όταν ο αμερικανός πολίτης Γουίλιαμ Μόργκαν εκτελέστηκε έξω από τις φυλακές της Αβάνας τον Μάρτιο του 1961, η απίθανη ιστορία του ήταν να χαθεί από προσώπου της, μιας και πλέον ήταν εχθρός για όλους. Προδότης για τις ΗΠΑ, ό,τι τον αφορούσε ήταν πια μέρος των διαβαθμισμένων αρχείων της CIA για τον Ψυχρό Πόλεμο. Την ίδια ώρα, ο μέχρι πρότινος συνοδοιπόρος του στον αγώνα και ηγέτης τώρα της Κούβας, Κάστρο, είχε ήδη φροντίσει να σβηστεί το όνομά του από τα κατάστιχα της Κουβανικής Επανάστασης, η οποία μετά το χοντρό «ψαλίδι» του Φιντέλ έμοιαζε σαν επική ιστορία μιας χούφτας αντρών που πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Πόσο άδικο ήταν αυτό για έναν άνθρωπο, σωστός βίος και πολιτεία, καμιά αμφιβολία, που είχε προσχωρήσει ωστόσο στον αγώνα της δημοκρατικής μεταρρύθμισης της Κούβας γιατί απλώς «το σημαντικότερο που μπορούν να κάνουν οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι να προστατεύουν την ελευθερία των άλλων». Παρά τα κόψε-ράψε του Φιντέλ ωστόσο, όταν ανατράπηκε ο δικτάτορας Φουλγκένσιο Μπατίστα εκείνη τη σημαδιακή Πρωτοχρονιά του 1959 και οι επαναστάτες έμπαιναν στην Αβάνα, ο γιάνκης μισθοφόρος -κατά τη CIA- δεν ήταν ένας απλός στρατιώτης του αγώνα, αλλά διοικητής του Κάστρο που είχε συμβάλει τα μέγιστα στον ανταρτοπόλεμο με τις κυβερνητικές δυνάμεις μέσα στις ζούγκλες και τα βουνά του πολύπαθου νησιού της Καραϊβικής! Ο Αμερικανός ήταν μόλις 28 χρονών όταν προσχώρησε στους αντάρτες της Κούβας τα Χριστούγεννα του 1957, υπηρετώντας ως απλό πιστόλι στις τάξεις των επαναστατών. Σύντομα θα έφτανε βέβαια στον βαθμό του διοικητή από τον ίδιο τον Φιντέλ και τα άγρια νιάτα του έμοιαζαν τώρα παρελθόν. Αφού πέρασε από αναμορφωτήριο για ένοπλη ληστεία τράπεζας όντας έφηβος ακόμα και υπηρέτησε μετά στον αμερικανικό στρατό με κάκιστες επιδόσεις, θα κατέληγε ξανά στη φυλακή, αυτή τη φορά μάλιστα σε στρατιωτική. Μετά το έσκασε, τον βούτηξαν ξανά και ήταν στις πολιτειακές φυλακές του Μίσιγκαν που θα έπιανε φιλίες με κουβανούς αντιφρονούντες. Όταν μάλιστα βγήκε και μετακόμισε στο Μαϊάμι, πείστηκε από την κουβανική παροικία να πολεμήσει κατά του καθεστώτος Μπατίστα. Μέχρι τότε είχε και προσωπικούς λόγους, μιας και ο δικτάτορας είχε εκτελέσει ένα φιλαράκι του. Κι έτσι βρέθηκε στις ζούγκλες της Κούβας να ηγείται αντάρτικης ομάδας που έμελλε να διαδραματίσει κεφαλαιώδη ρόλο στην έκβαση του αγώνα, παίρνοντας μέρος σε περισσότερες μάχες απ’ όλους τους άλλους επαναστατικούς θύλακες! Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ισχυριζόταν διαχρονικά ότι δεν πήρε ποτέ δραχμή για τις πολεμικές του υπηρεσίες, οι συμπατριώτες του τον αποκαλούσαν μισθοφόρο και προδότη φυσικά, κατακεραυνώνοντάς τον γιατί είχε αφήσει γυναίκα και δυο παιδιά στη Φλόριντα για να πολεμήσει με τους κομμουνιστές. Αυτός δεν κρατούσε όμως το στόμα του κλειστό και θα το πλήρωνε. Το 1959, σε συνέντευξή του, δήλωνε περίτρανα πως «Δεν έχουμε κομμουνιστές στην Κούβα. Δεν τους θέλουμε και δεν πρόκειται να τους έχουμε ποτέ». Αυτές οι ατάκες έμελλε να τον στοιχειώσουν όμως όταν λίγο αργότερα ο Κάστρο υιοθετεί τον μαρξισμό-λενινισμό και ο ίδιος, σφοδρός αντικομμουνιστής, είναι πια εχθρός ενός καθεστώτος που τόσο βοήθησε να φτιαχτεί! Παρά την αναντίρρητη συνεισφορά του στον αγώνα ως ηγέτης των Τίγρεων της Ζούγκλας και ήρωας της Κουβανικής Επανάστασης, βρέθηκε τώρα σε κολεκτίβα μέσα στη ζούγκλα να καλλιεργεί τη γη. Ήταν ένας από τις δύο δεκάδες περίπου Αμερικανούς που βρήκαν την ανταμοιβή τους για την απελευθέρωση της Κούβας αρκετά λιγότερη από ικανοποιητική. Παρά το γεγονός ότι φορούσε ακόμα τη στολή του κομαντάντε και είχε το πιστόλι του στη θήκη, η πραγματικότητα ήταν πως έδινε πια συνεντεύξεις μιλώντας για τις αρετές της κολεκτιβοποιημένης αγροτικής ζωής! Περιθωριοποιημένος στην επαρχία, δεχόταν τώρα απειλές και από τις δύο πλευρές του ψυχροπολεμικού φάσματος. Όταν τον συνέλαβαν τον Νοέμβριο του 1960, μιας και είχε πάρει μέρος στη συνωμοσία της CIA για ανατροπή του Κάστρο, ήξερε καλύτερα απ’ όλους ποιο θα ήταν το τέλος του. Όταν τον έβγαλαν από τη φυλακή μέσα στο κατασκόταδο για να τον εκτελέσουν και μια φωνή τον διέταξε να γονατίσει, εκείνος ορκίστηκε πως η φωνή που άκουσε ήταν του Φιντέλ. Κι έτσι αρνήθηκε να γονατίσει, αν και οι δυο σφαίρες στα γόνατά του θα τον σώριαζαν τελικά στο έδαφος. «Ορίστε, είδες που τελικά γονάτισες;», ακούστηκε και πάλι η φωνή. Λέγεται πως ο Μόργκαν αναγνώρισε και πάλι τον Κάστρο, πριν προλάβει ωστόσο να πει το οτιδήποτε θα ξεπρόβαλε ο ομοεθνής του και αρχιεκτελεστής πια του Φιντέλ, Χέρμαν Μαρκς, στέλνοντάς τον στον άλλο κόσμο…
Πρώτα χρόνια
Ο γιάνκης κομαντάντε
Τελευταίες περιπέτειες