Η τελευταία φορά που ο Στέφανος Τζουμάκας συμμετείχε σε εκλογική αναμέτρηση, ήταν το μακρινό 2014 όταν το κόμμα που είχε δημιουργήσει ένα χρόνο πριν, με τον τίτλο «Σοσιαλιστικό Κόμμα», μετείχε στις ευρωεκλογές εκείνου του έτους. Το ποσοστό που έλαβε ήταν απογοητευτικό. Μόλις 0,19%. Ήτοι, 11.106 ψήφους. Πολλοί είπαν τότε ότι το ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον πολιτικό του κύκλο.
Είχε διατελέσει 22 χρόνια βουλευτής Β’ Αθηνών (από το 1981 έως το 2007 με εξαίρεση την περίοδο 2000 – 2004) και είχε αναλάβει πλειάδα χαρτοφυλακίων. Υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (1986 – 1988), υφυπουργός Παιδείας (1988), υπουργός Εργασίας (1995 – 1996) και υπουργός Γεωργίας (1996 – 1998). Μάλιστα ως υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών είχε γίνει γνωστός για τη σύγκρουσή του με ορισμένες προνομιούχες ομάδες της τότε Ολυμπιακής Αεροπορίας, για τις οποίες χρησιμοποίησε τον όρο «ρετιρέ», χαρακτηρισμός που βρήκε μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη.
Θα μπορούσε άνετα μετά από μια τέτοια πορεία να αποσυρθεί και να ασχοληθεί με τη δικηγορία, καθότι είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ή με ο,τιδήποτε άλλο θα τον ευχαριστούσε. Αυτό που φαίνεται πως τον ευχαριστούσε όμως ήταν η πολιτική και μόνο αυτή.
Έτσι, άρχισε να εμφανίζεται δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα με τον οποίο απέκτησε καλή χημεία. Και οι δύο άλλωστε κατάγονται από την Άρτα. Το χωριό του Τζουμάκα, ο Καταρράκτης με πληθυσμό μόλις 130 κατοίκων, απέχει 40 χιλιόμετρα από το Αθαμάνιο απ’ όπου έλκει την καταγωγή του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Στην πορεία βρήκαν κι άλλα κοινά και ιδίως πως ο ένας είχε να κερδίσει από τη συνεργασία του άλλου.
Σταδιακά ο πρώην υπουργός εντάχθηκε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως μέλος συμμετέχοντας στα συνέδριά του και τον Απρίλιο του 2019 μετά από συνάντηση με τον κ. Τσίπρα, που ήταν ήδη πρωθυπουργός τεσσεράμισι χρόνια και ετοιμαζόταν για τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις (αυτοδιοικητικές, ευρωπαϊκές και βουλευτικές) δήλωνε πως «ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Η συνάντηση μας ήταν σε πνεύμα αμοιβαιότητας, συμπόρευσης και διεύρυνσης της συνεργασίας των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων. Η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και προοδευτική εξέλιξη. […] Προχωράμε όλοι μαζί σε συμπόρευση, αναγνωρίζοντας και λάθη και αδυναμίες, σε κριτική υποστήριξη, σε κοινό αγώνα με προοδευτικές πολιτικές και συνεργασίες. Για την έξοδο από τη κρίση για τη νίκη».
Κάπως έτσι ήρθε ως φυσική συνέπεια το γεγονός ότι ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης σήμερα, τον όρισε επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτικής Στρατηγικής και Ανάλυσης βασιζόμενος στην εμπειρία του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι μάλιστα εκτιμούν ότι με αυτό τον τρόπο του «χρύσωσε και το χάπι», επειδή δεν εξελέγη στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά το Συνέδριο του περασμένου Μαΐου, παρά το γεγονός ότι προτάθηκε από τον ίσιο τον πρόεδρο του κόμματος.