Η Ματίνα Παγώνη είναι μία από τις γιατρούς που πρωταγωνίστησε στη μάχη κατά του κορονοϊού και μπήκε σχεδόν σε κάθε ελληνικό σπίτι μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες.

Σύμφωνα με το OPEN η Πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ (Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας και Πειραιά) ετοιμάζεται να πολιτευτεί με τη Νέα Δημοκρατία. Πληροφορίες λένε ότι είναι σε συζητήσεις με το κυβερνών κόμμα, χωρίς ωστόσο να έχει κλειδώσει ακόμα κάτι.

Πότε αποφάσισε να γίνει γιατρός

Σε συνέντευξή της τον περασμένο Φεβρουάριο στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» η Ματίνα Παγώνη αποκάλυψε μεταξύ άλλων πώς αποφάσισε να ακολουθήσει την ιατρική.

«Ήταν ένα πολύ δύσκολο γεγονός. Ήμουν επτά χρονών, όταν ο πατέρας μου έπαθε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο και νοσηλεύτηκε στο ΚΑΤ, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Εγώ ήθελα πολύ να τον δω, ήταν καλοκαίρι. Ήθελα να τον δω στη μονάδα, δεν ήξερα τι εστί μονάδα. Ήμουν ένα μικρό παιδί που ήθελε να δει τον πατέρα του», είπε αρχικά και συνέχισε:

«Έκλαιγα και “χτυπιόμουν”, οπότε ο διευθυντής της μονάδας μου είπε “ωραία, θα σε πάω. Πρέπει, όμως, να σου πω κάποια πράγματα. Πρέπει να έχεις θάρρος και να είσαι ψύχραιμη και δεν θα κλάψεις. Εάν μου υποσχεθείς, τότε εγώ θα σε πάω στη μονάδα”. Είπα βέβαια, εγώ δεν θα κλάψω, μια χαρά θα είμαι και θα μπω να δω τον μπαμπά μου», εκμυστηρεύτηκε.

Και πρόσθεσε: «Μπαίνω στη μονάδα, μού φόρεσαν τη μάσκα. Βέβαια, εκεί δεν κατάλαβα ποιος ήταν ο πατέρας μου, ήταν πολλοί διασωληνωμένοι με μηχανήματα, ένα παιδί επτά χρονών, τι να καταλάβει που μπήκε. Πλησίασα, με πήγε κοντά κι εγώ νόμιζα πως θα μου μιλήσει και θα τον φιλήσω (τον πατέρα μου), αλλά μου (ο γιατρός) εξήγησε πως υπάρχουν τα μηχανήματα και δεν μπορούσε».

«Ρώτησα θα γίνει καλά;», είπε παρακάτω στη συνέντευξή της η κ. Παγώνη. «Μου απάντησε (ο γιατρός) ότι εμείς είμαστε εδώ για όλους αυτούς τους ασθενείς που βλέπεις για να τους κάνουμε καλά. Κι απαντώ εκείνη τη στιγμή και εγώ θα γίνω γιατρός, για να κάνω καλά τους ασθενείς. Μόλις βγήκαμε, ήθελα να κλάψω, αλλά τον κρατούσα από το χέρι και τον έσφιγγα. Δεν έκλαψα γιατί το είχα υποσχεθεί. Βγήκαμε και με ρωτούσαν οι συγγενείς, η μαμά μου, όλοι “τι έγινε; τι είδες;” αλλά δεν μιλούσα. Δεν μίλησα ποτέ για αυτό το γεγονός, παρά μόνο όταν πήγαμε στο σπίτι, πήγα κι έκλαψα μόνη μου στο δωμάτιο γιατί ήθελα να ξεσπάσω. Μετά έλεγα σε όλους εγώ θα γίνω γιατρός. Έτσι ξεκίνησε αυτή η ιστορία», ανέφερε.

«Ήταν μια προσωπική περιπέτεια. Θα πω και κάτι άλλο… Ένα παιδί δεν πρέπει να μπαίνει σε μονάδα. Ακόμη και τώρα τις εικόνες εκείνες τις έχω ζωντανές. Όχι μόνο τον πατέρα μου, είναι τραυματική εμπειρία. Ακόμη θυμάμαι και τους υπόλοιπους ασθενείς που ήταν εκεί στα διπλανά κρεβάτια διασωληνωμένοι», ολοκλήρωσε.