Άρθρο της γερμανικής Handelsblatt εστιάζει στην προκλητική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, την οποία χαρακτηρίζει ως απειλή για την Ευρώπη.
«Η Τουρκία γίνεται διαρκής απειλή για την Ευρώπη», είναι ο τίτλος της Handelsblatt αναφέροντας αρχικά: «Τα καλά νέα είναι ότι η καγκελάριος Μέρκελ δεν έχει ξεχάσει να διαμεσολαβεί».
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος του κειμένου σημειώνει: «Tα κακά νέα είναι ότι η επιθετική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας δεν αποτελεί παρελθόν. Εδώ και εβδομάδες βρίσκεται σε εξέλιξη η διαμάχη για ενδεχόμενα κοιτάσματα φυσικών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα κατηγορεί την Τουρκία για παράνομες έρευνες κοντά σε ελληνικά νησιά.
Η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα ύδατα αυτά ανήκουν στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Πρόκληση ή όχι, η στάση της Τουρκίας είναι συστηματική. Ο Τούρκος πρόεδρος ακολουθεί ένα άκρως επιθετικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής από το 2016.
Οι παλιές εταιρικές σχέσεις όπως με το ΝΑΤΟ αποτελούν ελάχιστο εμπόδιο, όπως και μια συμμαχία δυτικών αξιών. O Ερντογάν μπορεί να κερδίσει μόνο όταν οι άλλοι χάνουν και αντίστροφα. Αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης. Στο θέμα του προσφυγικού και της ΕΕ, η Άγκυρα εδώ και καιρό ακολουθεί μια πολιτική πιθανοτήτων με απειλές. Παρόλαυτα ορισμένοι Ευρωπαίοι μιλούν σαν να είναι τα χρήματα για τη στήριξη των προσφύγων, δώρο στον Ερντογάν».
Για το ενδεχόμενο κυρώσεων προς την Τουρκία η οικονομική εφημερίδα αναφέρει: «Οι απειλές κυρώσεων προς τον Ερντογάν συχνά δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα διεγείρουν κάποιου είδους αντανακλαστικά ενότητας, τα οποία εκτείνονται μέχρι τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Αυτά τα αντανακλαστικά καταδεικνύουν ότι ακόμη και μια κυβερνητική αλλαγή, η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας θα παραμείνει σε μια επιθετική κατεύθυνση. Αυτό που απαιτείται είναι μια προσέγγιση που να ανταποκρίνεται στις παρούσες συνθήκες: η Τουρκία έχει εγκαταλείψει το ευρωπαϊκό σύστημα αξιών αλλά είναι ένας απαραίτητος εταίρος σε πολλούς τομείς.
Επομένως η Τουρκία δεν πρέπει να συγκριθεί με την Ιταλία, την Ουγγαρία ή την Κροατία. Αλλά μάλλον με την Κίνα – όχι λόγω του μεγέθους της αλλά λόγω της αυξανόμενης αποξένωσης και εξάρτησης».
