Το ζήτημα της Νομικής Σχολής Πάτρας θέτει στο επίκεντρο ο Γιώργος Παπανδρέου, κάνοντας λόγο για ψευτοδιλήμματα και κατηγορώντας ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για «μίζερο παίγνιο μοιρασιάς μίας εγχώριας πίτας φοιτητών και πόρων».

Αναλυτικά η δήλωσή του:

«Με αφορμή τη συζήτηση γύρω από το νέο τμήμα Νομικής Πανεπιστημίου της Πάτρας, οφείλουμε να σταματήσουμε να επικεντρωνόμαστε στη διαχείριση της μιζέριας. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ που πρότεινε το νέο τμήμα, όσο και η ΝΔ που έρχεται τώρα ρεβανσιστικά να το ακυρώσει, κινούνται σε ένα μίζερο παίγνιο «μοιρασιάς» μίας εγχώριας πίτας φοιτητών και πόρων, που και οι δύο δεν αφήνουν να μεγαλώσει.

Πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα πελατειακής νοοτροπίας και πρακτικής.

Οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται. Ως εκ τούτου, ένα σύστημα που βασίζει τη λειτουργία του στα κέφια του εκάστοτε «νικητή», που αντιμετωπίζει τα πάντα, όπως και την εξουσία ως λάφυρο, δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει. Γι΄ αυτό το 2010 επιχειρήσαμε και πετύχαμε μία ευρεία συναίνεση γύρω από την Παιδεία, με την ελπίδα πως ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα σέβονταν τη διευρυμένη πλειοψηφία. Δυστυχώς, όπως σε τόσα άλλα, η ΝΔ μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 2012, επιτέθηκε στο νόμο που είχε ψηφίσει λίγο καιρό πριν, για να τον αλλάξει επί τα χείρω – μία οπισθοχώρηση κατά παραγγελία ημετέρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, αργότερα, τον υπονόμευσε τελείως.

Ερώτημα 1ο:

Γιατί δεν ανοίγουμε τις πόρτες των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων σε φοιτητές από όλο τον κόσμο, αλλά επιμένουμε στις υπουργικές αποφάσεις που συντεχνιακά αποφασίζουν κάθε φορά ποιος θα σπουδάσει πού;

Ερώτημα 2ο:

Γιατί δεν επιτρέπουμε στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα να καθορίσουν εκείνα τα προγράμματα σπουδών τους σύμφωνα με τις ανάγκες που εκείνα εντοπίζουν, ανά γνωστικό αντικείμενο και ανάλογα και με τις τοπικές αναπτυξιακές ανάγκες και ιδιαιτερότητες; Ας δημιουργηθούν συνθήκες άμιλλας, για να διεκδικήσουν την αγάπη και την εκτίμηση φοιτητών και της ακαδημαϊκής κοινότητας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ερώτημα 3ο:

Γιατί συνεχίζουμε να αποτρέπουμε την αυτονόητη αξιολόγηση τέτοιων ιδρυμάτων – από την πολιτεία αλλά και τους φοιτητές, που θα λειτουργούν με ελευθερία και διευρυμένη βάση δυνητικών σπουδαστών και από το εξωτερικό δημιουργώντας έσοδα από δίδακτρα για τα ΑΕΙ μας, όπως γίνεται σήμερα στην Κύπρο; Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό – για το αυτονόητο μιλάμε, με όρους 21ου αιώνα.

Η απάντηση σε αυτά τα τρία ερωτήματα οφείλει να καθορίσει τη θέση μας για τη Νομική Πατρών και όχι μόνο: ανοιχτά πανεπιστήμια, ελεύθερα πανεπιστήμια, αποκεντρωμένα από το συγκεντρωτικό κράτος, υγιή και αξιολογούμενα.

Φτάνει πια με το κλειστό σύστημα που ουδείς μπορεί να δικαιολογήσει στο φως, ή να εξηγήσει τα πώς και τα γιατί, καταφεύγοντας σε ψευτοδιλήμματα και μάχες χαρακωμάτων.

Θέλει το Πανεπιστήμιο Πατρών να κάνει Νομική Σχολή; Να την κάνει. Κι η δημιουργία αυτού του τμήματος να γίνει αφορμή για μεγαλύτερες αλλαγές που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.

Και εφόσον αυτό θέλει το Πανεπιστήμιο Πάτρας και η κεντρική κυβέρνηση αρνείται αυτήν την ελευθερία, ας αποφασίσει η Περιφέρεια να χρηματοδοτήσει την ιδρυομένη Νομική Σχολή για ένα χρονικό διάστημα έως ότου εδραιωθεί και μπορέσει να σταθεί στα δικά της πόδια».