Τα πολιτικά του ρέστα για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές έως τον Απρίλιο είναι αποφασισμένος να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι το επόμενο διάστημα είναι εξαιρετικά κρίσιμο για τη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών και την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.
Όπως αναφέρει το Πρώτο Θέμα, το μεγάλο στοίχημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να μη δώσει την ευκαιρία στην τρικομματική κυβέρνηση να κερδίσει κρίσιμο χρόνο που θα της επιτρέψει να ανασυγκροτηθεί ως μνημονιακό πολιτικό μπλοκ και να αντέξει στις μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, τις οποίες προκαλεί η εφαρμογή της σκληρής οικονομικής πολιτικής της τρόικας.
Βασική εκτίμηση της Κουμουνδούρου είναι ότι η μνημονιακή κυβέρνηση, είτε με το σημερινό της σχήμα, είτε με διάφορες εκδοχές της εάν αυτό απαιτηθεί, θέλει να αντέξει πάση θυσία έως την άνοιξη του 2014, όταν είναι προγραμματισμένες οι ευρωεκλογές αλλά και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδικοίηση ώστε να διοχετεύσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στις δύο πρώτες κάλπες για να κερδίσουν τη λαϊκή αποδοχή στην τρίτη και σημαντικότερη, εκείνη της αναμέτρησης για την κυβερνητική εξουσία.
Η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί σχεδόν βέβαιο ότι ο κ. Σαμαράς θα προχωρήσει στη δημιουργία ενός νέου «φιλοευρωπαϊκού κόμματος» για να ηγηθεί όλης της Κεντροδεξιάς, ενώ στόχος του είναι να ξεπεράσει με την Άγκελα Μέρκελ τον σκόπελο και των γερμανικών εκλογών. Κι αυτό γιατί ο πρωθυπουργός ελπίζει ότι ύστερα από τις εκλογές η κ. Μέρκελ θα συμφωνήσει σε ένα νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, έστω και με δυσβάσταχτα ανταλλάγματα.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσδιορίζει τη διενέργεια εκλογών για την άνοιξη του 2013 κι αυτό γιατί από το πρώτο τρίμηνο η εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος θα έχει σημαντικές αποκλίσεις και η συζήτηση θα περιστραφεί γύρω από την ανάγκη λήψης νέων μέτρων.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα προσπαθήσει να οργανώσει μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, ιδίως σε χώρους και κλάδους που πλήττονται από την ανεργία, τις περικοπές και την ύφεση, ενώ θέλει να αμφισβητήσει και την ηθική υπόσταση των κυβερνώντων, θεωρώντας ότι η όποια ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις ενέργειες στελεχών των κομμάτων που διαχειρίστηκαν ως τώρα την εξουσία.
