«Η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό, πριν τέσσερα χρόνια ήταν χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», αναφέρει σε ανακοίνωσή του κεντρικό συμβούλιο της ΚΝΕ, προσθέτοντας ότι «η δολοφονική πράξη πραγματοποιήθηκε σε συγκεκριμένο έδαφος. Σ’ αυτό της αντιλαϊκής πολιτικής που έχει μόνιμα ως εχθρό, το λαό και τη νεολαία του και που συμπληρώνεται από την κρατική βία και καταστολή για να περιφρουρήσει το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Γι’ αυτό κι από τότε «έχει κυλήσει πολύ νερό» στο αντιλαϊκό “αυλάκι”».
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, μονοκομματικές ή συνεργασίας, επιτίθενται στο λαό και στα παιδιά του για να σωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας από την κρίση. Χέρι-χέρι με την επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα της νεολαίας στη δουλειά και στη μόρφωση πάει η κρατική και παρακρατική καταστολή.
Μερικά μόνο παραδείγματα. Κράτος και παρακράτος οργάνωσαν την προβοκάτσια στη Marfin το 2010, με τρεις -η μία έγκυος- νεκρούς εργαζόμενους για να συκοφαντήσουν τον αγώνα του λαού, να σπείρουν το φόβο και τον πανικό, με στόχο να ανακόψουν την άνοδο του λαϊκού κινήματος. Κράτος και παρακράτος επιτέθηκε στα μπλοκ του ΠΑΜΕ στη 48ωρη απεργία τον Οκτώβρη του 2011, με αποτέλεσμα ένα νεκρό, τον οικοδόμο Δημήτρη Κοτζαρίδη. Το κράτος και οι δυνάμεις καταστολής το 2012 επιτέθηκαν με ασφαλίτες και ΜΑΤ στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας για να σπάσει η ηρωική απεργία των χαλυβουργών. Οι ίδιοι είναι που συνέλαβαν εργαζόμενους στην καθαριότητα στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης γιατί διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους.
Η σημερινή κυβέρνηση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, μέσω του πρωθυπουργού, διακηρύσσει το δόγμα του «νόμου και της τάξης». Αυτό σημαίνει ακόμα πιο άγρια καταστολή και τρομοκρατία. Κάθε μορφή διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος θα προσπαθεί να αντιμετωπίσει όσους αγωνίζονται για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η απάντηση βρίσκεται στην ένταση των αγώνων του λαού και της νεολαίας ενάντια στα μονοπώλια και την ΕΕ για τις σύγχρονες ανάγκες μας στη δουλειά, τη μόρφωση, τη ζωή. Η οργάνωση σε κάθε τόπο δουλειάς, σπουδών, κατοικίας, η αλλαγή των συσχετισμών σε κάθε χώρο. Η μαζική συμμετοχή λαού και νεολαίας στα συνδικάτα, σε συλλόγους, σε επιτροπές αγώνα, στις λαϊκές επιτροπές. Η μαζική συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις, στη διαμόρφωση αποφάσεων και στην υλοποίησή τους. Η όξυνση της ταξικής πάλης με οργανωμένες και πολιτικά ανεβασμένες μορφές πάλης.
