Σε πεδίο σύγκρουσης δυνάμεων που υπερβαίνουν το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό έχει μετατραπεί η Ελλάδα, με αποτέλεσμα το ελληνικό πρόβλημα να εμπλέκεται σ’ ένα σκληρό γεωπολιτικό πόκερ που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας.

Σύμφωνα με το περιοδικό «Επίκαιρα», αυτό έχει ως συνέπεια τα πολιτικά κόμματα να διατάσσονται με άξονα και αυτή την παγκόσμια αναμέτρηση, επιλέγοντας στρατόπεδο ή ακόμα και επιλεγόμενα τα ίδια από τους ξένους αντιπάλους.

Το σκηνικό παραπέμπει κατά κάποιο τρόπο στη γνωστή ταινία «Matrix». Αυτό που φαίνεται δεν είναι αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Το παράδοξο είναι η επιλογή των συμμαχιών.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα του περιοδικού, ο Αντώνης Σαμαράς παρά την αρχική σκληρή αντιμνημονιακή και αντιγερμανική του στάση, φαίνεται να έχει επιλέξει στην παρούσα φάση να παίξει το γερμανικό χαρτί, συντασσόμενος με το Βερολίνο, παρ’ όλη την αρνητική στάση των Γερμανών έναντι της Ελλάδας.

Οι Γερμανοί, από την πλευρά τους, προωθούν ένα σχέδιο μακροχρόνιας «εγκατάστασης» στην Ελλάδα, επιχειρώντας να ελέγξουν τη χώρα. Σε αυτή τους την επιδίωξη, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, εντάσσεται η προώθηση συγκρότησης ενός νέου πολιτικού σχηματισμού, ενός «ευρωπαϊκού κόμματος», στο οποίο θα επιχειρήσουν να συστεγάσουν όλα τα ερείσματα που έχουν οικοδομήσει σε επίπεδο πολιτικών προσώπων.

Βλέποντας την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και πιθανολογώντας ανάλογη τύχη της ΝΔ, ευνοούν τη δημιουργία ενός κόμματος στο οποίο θα συγκεντρωθούν οι παλαιοί και νέοι πολιτικοί «φίλοι» του Βερολίνου υπό τον τίτλο ενός φιλοευρωπαϊκού σχήματος.

Σύμφωνα με τα «Επίκαιρα», η επανεμφάνιση του Κώστα Σημίτη, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Με δύο από τους στενούς φίλους και συνεργάτες του επί κυβερνήσεών του, τον Λουκά Παπαδήμο και τον Γιάννη Στουρνάρα, να κυριαρχούν στην πρόσφατη μνημονιακή περίοδο από τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών αντίστοιχα, η παρέμβαση Σημίτη συμπληρώνει ακόμα μία ψηφίδα στο παζλ του γερμανικού σχεδιασμού.


Θεσμική άλωση
Οι Γερμανοί δεν αρκούνται στην επιχείρηση διαμόρφωσης και ελέγχου του πολιτικού τοπίου. Προχωρούν και στην απόπειρα μετάλλαξης του θεσμικού πλαισίου της χώρας, στην ουσία, της μορφής του πολιτεύματος.

Όχημά τους η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, μέσω της οποίας θέλουν να απαλλαγούν από «εμπόδια» όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας ή το Ελεγκτικό Συνέδριο ή ακόμα και η ίδια η… Βουλή, ώστε οι δραστηριότητές τους στη χώρα να μην «σκοντάφτουν» στις θεσμικές δικλίδες ελέγχου του κράτους, να μην συναντούν ούτε καν κοινοβουλευτικό έλεγχο.

Η αναφορά του βουλευτή Επικρατείας και πρώην προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χαράλαμπου Αθανασίου, κατά την ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και αξίζει μια προσεκτική ανάγνωση: «Το λέω ως προβληματισμό, χωρίς καμία διάθεση να πάρω θέση αυτή τη στιγμή ή να μειώσω οποιονδήποτε, ότι η διάταξη του άρθρου 60 του Συντάγματος, που λέει ότι οι βουλευτές έχουν απεριόριστη ελεύθερη γνώμη, μέχρι πού πάει; Είναι χωρίς όρια; Ποια είναι τα όρια που διαγράφει το Σύνταγμα και περιορίζει αυτό το δικαίωμα; Είναι τα όρια του άρθρου 29 του Συντάγματος των οργανωμένων κομμάτων. Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα να παίρνει στα όριά του στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα αποφάσεις και να ανατρέπονται από μεμονωμένα άτομα, τη στιγμή που είναι αποφάσεις καταστατικού με προγραμματισμό. Ούτε είναι σωστό αυτό που λέγεται “είμαι εκπρόσωπος του έθνους”.

Ναι, κύριε, είσαι εκπρόσωπος και σε βγάζει ο λαός αλλά σ’ ένα πρόγραμμα που σε επιλέγει ως ικανότερο μεταξύ πολλών ικανών μόνο και μόνο για να εφαρμόσεις το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Κύριες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω αυτά τα θέματα να τα δούμε στην αναθεώρηση του Συντάγματος, γιατί δεν είναι δυνατόν να αλλοιώνονται έτσι οι πλειοψηφίες των κομμάτων».


Υπερατλαντικό φλερτ
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, έχει κάνει μια εμφανή γεωπολιτική στροφή, η οποία φαίνεται εντυπωσιακή αλλά έχει την εξήγησή της. Σύμφωνα με τα «Επίκαιρα», η Κουμουνδούρου εδώ και καιρό, ήδη πριν τις εκλογές, κοιτά προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αλλά και η άλλη πλευρά του Ατλαντικού κοιτά προς την Κουμουνδούρου.

Η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ από τους Αμερικανούς εδράστηκε στην εκτίμηση ότι ως πολιτικός σχηματισμός είναι «εξελίξιμος» και ότι αποβάλλοντας τις ακραίες εκφάνσεις των συνιστωσών, σταδιακά μετακινούμενο προς το Κέντρο, θα μετατραπεί σ’ ένα σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα κόμμα. Η Ουάσινγκτον, βλέποντας ότι επί χρόνια εκτοπίζεται από τους Γερμανούς στην εσωτερική μάχη επιρροής, με το Βερολίνο να έχει και να «κρατά» πρόσωπα σε μεγάλη έκταση, εξέτασε το ενδεχόμενο προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, παρά τον αντιαμερικανισμό της Αριστεράς, προσφέρεται και ως «εργαλείο» κρούσης κατά των Γερμανών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, για την ακρίβεια η ηγετική του ομάδα, ανταποκρίθηκε στο άνοιγμα θεωρώντας ότι στην παρούσα φάση το ευρωπαϊκό «χαρτί» ταυτίζεται με τη γερμανική επιβολή, η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τις αναλύσεις ανώτατων Ευρωπαίων αξιωματούχων, η επανεκλογή Ομπάμα στο προεδρικό αξίωμα επαναπροσαρμόζει τη στρατηγική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου απέναντι στη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος, ενώ φαίνεται να οδηγεί σε επαναχάραξη και το στρατηγικό σχεδιασμό του Βερολίνου.

Έγκυρες κοινοτικές πηγές αναφέρουν στα «Επίκαιρα» πως μπορεί να κινηθούν το επόμενο διάστημα το Βερολίνο και η Άνγκελα Μέρκελ ως απάντηση στην «επεκτατική» οικονομική στρατηγική Ομπάμα:

Είτε να επιχειρήσουν μία κίνηση ρελάνς, υιοθετώντας τις προτάσεις για την έκδοση ευρωομολόγου στο πλαίσιο αμοιβαιοποίησης του χρέους με επιβολή σκληρών όρων είτε να σκληρύνουν ακόμη περισσότερο τη στάση τους απέναντι στην Αθήνα.

Κοινοτικοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι το σενάριο «Ιφιγένεια» για τη χώρα μας έχει επανέλθει στο προσκήνιο, στη λογική της «τιμωρητικής» τακτικής που πρεσβεύει κυρίως το υπουργείο Οικονομικών στη Γερμανία, με το δίδυμο Σόιμπλε-Ρέσλερ να αυτονομείται ενόψει εκλογών.